Πεντηκοστό έτος 1974-2024 συνεχιζόμενης τουρκικής στρατιωτικής κατοχής των βορείων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επί 50 χρόνια ατιμώρητης. Και εδραιωνόμενης ανεμπόδιστα. Επί εδαφών ανηκόντων κατά μέγιστη έκταση στην ελληνική πλειονότητα των Κυπρίων. Στην Κερύνεια, στη Μόρφου, στην Αμμόχωστο, στην Καρπασία, στον Πενταδάκτυλο. Σκλαβωμένων εδαφών επί των οποίων η Τουρκία, εισβολέας - κατακτητής, με την ένοπλη βία και τη βαρβαρότητα των στρατευμάτων του Αττίλα επέβαλε τον βίαιο εκτοπισμό - προσφυγοποίηση του γηγενούς ελληνικού πληθυσμού, τη συστηματική εθνοκάθαρση, τον παράνομο εποικισμό από εκ Τουρκίας μεταφερθέντες προς τούτο πληθυσμούς και, συν τω χρόνω, κατά την τελευταία ιδίως ερντογανική 20ετία, τη διευρυνόμενη ισλαμοποίηση.
- Παρανόμως κατεχομένων υπό της Τουρκίας Κατακτητή εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, επί των οποίων ανακήρυξε το 1983 το παράνομο ψευδοκράτος KKTC - «Βόρειας Κύπρου Τουρκική Τζουμχουριετί». Την υποτελή στην Τουρκία τοπική διοίκηση. Ελεγχόμενη ασφυκτικά από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής. Συγκριτικά διαπιστωμένη ως μία από τις πλέον στρατοκρατούμενες περιοχές, από ισχυρές δυνάμεις, απειλητικά στο έδαφος και διατεταγμένες επιθετικά εναντίον των ελεύθερων περιοχών της Κύπρου.
- Προγραμματισμένος από τη δεκαετία του 1950 μακροχρόνιος, αταλάντευτα επίμονος και υλοποιούμενος διαδοχικά, φέτα-φέτα, στρατηγικός στόχος της Τουρκίας, ο τουρκικός έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου.
- Είναι η πολιτική υλοποίησης του τουρκικού επεκτατισμού. Με πρώτη επιτυχημένη δοκιμή, την εισβολή και 50χρονη ήδη κατοχή στην Κύπρο. Που καθοδηγεί τους σχεδιαστές της Τουρκίας για τους επόμενους στόχους κατά της Ελλάδος στο Αιγαίο και στη Θράκη. Εναντίον των οποίων προπαρασκευάζεται και καραδοκεί ασταμάτητα.
- Το ατιμώρητο από το 1974 επίτευγμά της σε βάρος του Ελληνισμού στην Κύπρο, μαζί με την υπερίσχυση από το 2002 εντός Τουρκίας των ισλαμιστών, την ώθησε στην ανάπτυξη των νεο-οθωμανικών επιδιώξεών της, ονειρευόμενη να καταστεί μία των υπερδυνάμεων στην περιοχή και στον κόσμο.
Ο στόχος της για τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου δεν έχει ακόμη επιτευχθεί. Παρ’ ότι θωπευόμενη καθ’ όλην τη διάρκεια της 50ετίας από τις έκτοτε υπερδυνάμεις (ΗΠΑ-ΕΣΣΔ κ.ο.κ.), πολύτιμη γεωστρατηγικά για τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή και παρά τα ευνοϊκά για την ίδια διαδοχικά «σχέδια λύσης του Κυπριακού» των Αγγλο-Αμερικανών μέσω του εκάστοτε Γ.Γρ. του ΟΗΕ, η Τουρκία δεν κατόρθωσε να καταστήσει Εκλιπούσα την εις χείρας των Ελλήνων Κυπρίων Κυπριακή Δημοκρατία. Ούτε και να την αντικαταστήσει με ένα ελεγχόμενο από την ίδια προτεκτοράτο διζωνικής, δικοινοτικής, ομοσπονδιακής και ισότιμα συνεταιρικής «επανενωμένης» κρατικής οντότητας.
- Μετά τον όλεθρο του 1974, στις ηγεσίες του ηττημένου Ελληνισμού, σε Αθήνα και Λευκωσία, επικράτησε η πλάνη και οι ψευδαισθήσεις ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί δήθεν ένας συμβιβασμός με την Τουρκία, σε μίαν «αμοιβαίως αποδεκτή λύση». Άνθρακες ο θησαυρός. Οι πάντες σχεδόν αντιλήφθηκαν και εννόησαν σε όλη τη διάρκεια των διαδικασιών ότι:
- Κάθε νέα ελληνική διαπραγματευτική συμβιβαστική υποχώρηση έτεκε την επόμενη επαύξηση των τουρκικών απαιτήσεων.
- Γνωστό και το αποτέλεσμα: αδυναμία επίτευξης συμφωνημένης λύσης.
- Προ εικοσαετίας βρέθηκε για πρώτη φορά πρωταγωνιστής και κυρίαρχος ο ίδιος ο λαός. Κλήθηκε να αποφασίσει κάθε πολίτης, όχι πλέον μέσω εκλελεγμένων κομματικά αντιπροσώπων του, αλλά αδιαμεσολάβητα, αυτοπροσώπως, ιδιοχείρως, έκαστος πολίτης αυτοκράτορας της ψήφου του, για το σχέδιο λύσης στο οποίο κατέληξε με τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς ο τότε Γ.Γρ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν. Σχέδιο που αποτελούσε αφ’ ενός το προϊόν των διαπραγματευτικών «κεκτημένων» συνολικά των «διακοινοτικών» συνομιλιών 1977-2004 με, αφ’ ετέρου, την τελική Επιδιαιτησία του Γ.Γρ. του ΟΗΕ και περιεχόμενο «φιλοτεχνηθέν» κυρίως από τους Βρετανούς (“penholder” για το Κυπριακό στο Συμβούλιο Ασφαλείας) και πρωτομάστορα τον προαχθέντα κατόπιν σε λόρδο, σερ Ντέιβιντ Χάνεϊ.
- Ο κυρίαρχος λαός, με συντριπτικό 76% των ψήφων τού ΟΧΙ, απέρριψε στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 το Σχέδιο Ανάν. Κατόρθωσε έτσι ο λαός να διασώσει εις χείρας των Ελλήνων Κυπρίων το διεθνώς μόνο νόμιμο και αναγνωρισμένο στην Κύπρο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο τουρκικός στόχος να την καταστήσει Εκλιπούσα δεν επετεύχθη.
Κατόρθωμα της πλειοψηφίας του λαού που αυθωρεί επιβραβεύτηκε και με την επίτευξη του κοινού ελλαδο-κυπριακού στόχου της Ένταξης τής (μη Εκλιπούσας και ουδόλως «Μετεξελιχθείσας» σε προτεκτοράτο) Κυπριακής Δημοκρατίας. Όπου και απέβησαν... αβολίδωτα πυροτεχνήματα οι οργίλες απειλές της Τουρκίας για «άνευ ορίων αντίδραση».
- Έκτοτε η ίδια η Τουρκία, όχι μόνο στο Κυπριακό και στα ελλαδο-τουρκικά, αλλά και στο σύνολο της πολιτικής και των επιλογών της, απέδειξε άλλη μία χρονίζουσα και εισέτι αθεράπευτη αυταπάτη και ψευδαίσθηση των εν Λευκωσία και εν Αθήναις εκάστοτε κυβερνώντων. Τον καθ’ όναρ... εξευρωπαϊσμό της Τουρκίας. Και τις ψευδαισθήσεις περί του δήθεν «ευρωπαϊστή» και «ισλαμοδημοκράτη» Ερντογάν: Επί 22 ήδη χρόνια μονοκράτορα και νεο-οθωμανιστή επίδοξου νεο-σουλτάνου στο τουρκικό μετα-κεμαλικό κράτος, «σκακιστή διεθνούς εμβέλειας», ο οποίος αισθάνεται και επαίρεται παγκοσμίως άξιος και ικανός να εκβιάζει και τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και τη Ρωσία και τους πάντες. Αποφεύγοντας, όμως, επί του παρόντος, όμοια και παραπλήσια λάθη όπως των Οθωμανών και Νεοτούρκων, τα οποία οδήγησαν, κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάλυση της έως τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
- Εκεί εντοπίζονται ίσως επακριβώς και τα Φοβικά Σύνδρομα που διακατέχουν τους στρατηγιστές και τους τακτικιστές στο ΑΚ Παλάτι των χιλίων και μιας αιθουσών του προεδρικού μεγάρου που ανήγειρε δι’ εαυτόν ο Ερντογάν στην Άγκυρα.
- Τουρκικά Φοβικά Σύνδρομα τα οποία μπορούν να εξηγήσουν, για παράδειγμα, πώς ο Ερντογάν εκτόξευσε εισβολές στα εδάφη της διαλυμένης Συρίας, δεν τόλμησε όμως να υλοποιήσει τις πολεμικές απειλές του ότι «ξαφνικά ένα βράδυ» θα στείλει κολυμβητές τα στρατεύματά του έστω και στο... Καστελλόριζο, με τους τουρκικούς πυραύλους «Ταϊφούν» δυναμένους να βομβαρδίσουν μέχρι και την... Αθήνα.
Αθήνα και Λευκωσία, αδυνατώντας να στρατηγήσουν μιαν άλλη πολιτική απέναντι στην Τουρκία, απρόθυμες να παραδεχτούν, με τη δέουσα εντιμότητα και την επιβεβλημένη αποφασιστικότητα αλλαγής, το πασίγνωστο, πλέον, ναυάγιο των ψευδαισθήσεων της πεντηκονταετίας 1974-2024, συνεχίζουν την ευνοϊκή για την Τουρκία Κατακτητή πολιτική του Κατευνασμού της Τουρκίας.
- Οι αυταπάτες, οι ψευδαισθήσεις και τα όνειρα θερινής νυκτός, περί Τουρκίας, συνεχίζονται. Το mea culpa στο Νταβός το 1988 του Ανδρέα Παπανδρέου το έχει φαίνεται λησμονήσει ο νυν πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Όπως και το Ελσίνκι 1999 του Κώστα Σημίτη, με την εξορία των κυπριακών S-300 στην Κρήτη και την κατάργηση του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος - Κύπρου του 2001...
- Στη δε Λευκωσία η αυταπάτη τεκμαίρεται συνοψιζόμενη στα λόγια του ίδιου του ΠτΔ Νίκου Χριστοδουλίδη ότι: «Οφείλουμε να αξιοποιούμε τα εργαλεία που μας προσφέρει η ιδιότητα του κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης [...] και σε συνάρτηση με τις επιδιώξεις της Τουρκίας στην ΕΕ, να φτάσουμε σε μία αμοιβαία αποδεκτή κατάσταση, αυτό που λέμε Win-Win»... Χειρότερα και η εν Κύπρω αντιπολίτευση, που επιμένει να προσφέρει «στο ανοιχτό στόμα της Τουρκίας» λουκούμι, τα κοιτάσματα της κυπριακής ΑΟΖ...
Πρώτη δημοσίευση στη Σημερινή Κύπρου