Η εικόνα του Πρύτανη του ΟΠΑ με την κρεμασμένη ταμπέλα στο λαιμό που έγραφε «αλληλεγγύη στις καταλήψεις» θυμίζει τις διαπομπεύσεις και τις εκτελέσεις που έκαναν οι νεότουρκοι και μετέπειτα οι ναζί. Πρόκειται για συμπεριφορά φασιζουσών νοοτροπιών που καμουφλάρονται πίσω από δήθεν προοδευτικές ιδεολογίες. Η εκτέλεση της προσωπικότητας είναι το πρώτο βήμα πριν την εκτέλεση ενός ανθρώπου. Άλλωστε οι «αλληλέγγυοι» οραματίζονται το χάος και τη βία που θα αλλάξει την κοινωνία. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι είναι τα πρότυπά τους. Το έχουν διαδηλώσει ουκ ολίγες φορές.
Αυτό που συνέβη στον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Δημήτρη Μπουραντώνη προσβάλλει το σύνολο της κοινωνίας. Όπως ανεχθήκαμε σαν κοινωνία τόσα χρόνια τη Χρυσή Αυγή, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ανεχόμαστε και αυτούς τους «επαναστάτες» που θέλουν δια της μεταξύ τους αλληλεγγύης να τρομοκρατήσουν τους διαφωνούντες.
Εάν ο αποκεφαλισμός του Σαμουέλ Πατί στη Γαλλία μας προκάλεσε αποστροφή, γιατί δεν μας προκαλεί το ίδιο με αυτό που είδαμε να συμβαίνει για άλλη μια φορά στην Ελλάδα; Ο κ. Μακρόν κήρυξε πόλεμο στον εξτρεμισμό υποσχόμενος τη διαφύλαξη της ελευθερίας της έκφρασης, η οποία ξεκινάει από το χώρο της παιδείας.
Εδώ στη χώρα μας η παιδεία δολοφονείται συνέχεια ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Η βία και η ανομία στα πανεπιστήμια αποτελεί μια κανονικότητα. Η HuffPost Greece εδώ και χρόνια αναδεικνύει την ανομία στα πανεπιστήμια, αλλά δεν εισακούεται. Μερικές καταδικαστικές δηλώσεις, κάποιες δράσεις που όσο περνούν οι μέρες ξεθωριάζουν και μετά τίποτα.
Πριν από λίγες ημέρες ήμουν στο γραφείο του πρύτανη κ. Μπουραντώνη. Γνώρισα έναν ευγενέστατο νέο άνθρωπο με γνώσεις και όραμα. Στη συζήτησή μας συμφωνήσαμε πως το έλλειμμα παιδείας αντικατοπτρίζεται σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας. Περνάμε δύσκολα και εξαιτίας αυτού. Για τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δεν είδα κανέναν να διαδηλώνει για την ανομία στα πανεπιστήμια, για καλύτερα και πιο καθαρά πανεπιστήμια, που μοιάζουν σαν καφενεία έπειτα από προεκλογική συγκέντρωση του 1960.
Μάλλον συλλογικά ως κοινωνία δεν ντρεπόμαστε όσο χρειάζεται.
Κύριε Μπουραντώνη σας ζητώ συγγνώμη και ειλικρινά ντρέπομαι για το κράτος και την κοινωνία στην οποία ζω, ελπίζω για κάτι καλύτερο. Εσείς ακόμη και μέσα από αυτήν τη δοκιμασία μπορείτε να κάνετε τη διαφορά.