Tο εγχείρημα του Κινήματος Αλλαγής είναι ένα πολύ ενδιαφέρον, πρωτότυπο και ελπιδοφόρο πολιτικό project. Προσπαθεί να συνενώσει τις δυνάμεις του προοδευτικού μεσαίου χώρου κάτω από ένα ενιαίο σχήμα. Ένας χώρος που εκτείνεται απ’ τη σοσιαλδημοκρατία ως τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Ένας χώρος που έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά όπως είναι η Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, η επιδίωξη αλλαγών και μεταρρυθμίσεων και τέλος η επιδίωξη συνεννόησης και αποφυγής της ακραίας πόλωσης που στήνουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ προκειμένου να λεηλατήσουν τον μεσαίο χώρο.
Στο μεσαίο χώρο δέσποζε το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 40 χρόνια και τώρα έχει έρθει η ώρα ο χώρος αυτός να μετεξελιχθεί. Να προσαρμοστεί στις σύγχρονες συνθήκες. Να κρατήσουμε λοιπόν τα προοδευτικά στοιχεία (π.χ. το ΠΑΣΟΚ έκανε το ΕΣΥ, το ΑΣΕΠ, τη Διαύγεια, το Opengov, την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και πολλά άλλα), και να παραμερίσουμε τα όποια προβληματικά στοιχεία, όπως το πελατειακό κράτος, κομματισμός, συντεχνίες που πολλές φορές υπονόμευσαν τα προοδευτικά στοιχεία σε μια διαδικασία κομματικού κανιβαλισμού.
Το ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής έχει πολύ ενδιαφέρον. Μερικοί θα στρέψουν την προσοχή τους στα όργανα που θα προκύψουν. Για μένα περισσότερη σημασία έχουν οι προτάσεις και οι ιδέες που θα συζητηθούν. Ήδη η εμπειρία μου από την ώσμωση που έγινε στον προσυνεδριακό διάλογο είναι πολύ καλή, καθότι είδα ότι υπάρχουν πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι σε όλους τους χώρους του Κινήματος και αυτό αποτυπώνεται στο πρόγραμμα των 165 σελίδων που ετοιμάστηκε.
Αυτό είναι και το μεγάλο ζητούμενο, οι θέσεις. Οι θέσεις, ως προτάσεις πολιτικής και όχι ως καρέκλες στα όργανα. Τους πολίτες και την κοινωνία, δεν τους ενδιαφέρει ποιο στέλεχος είναι σε ποιο όργανο, αλλά τι έχει να πει ο νέος φορέας για τα προβλήματά του. Εκεί πρέπει να δοθεί η έμφαση στο ιδρυτικό Συνέδριο. Έτσι θα κάνουμε ελκυστικό το Κίνημα Αλλαγής στον προοδευτικό ψηφοφόρο του μεσαίου χώρου, που από τη μία κουράστηκε με την πόλωση που καλλιεργούν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και από την άλλη δεν θέλει να του σερβίρουν ξαναζεσταμένο φαγητό.
Βαδίζοντας λοιπόν προς τις επόμενες εθνικές εκλογές πρέπει να αρχίζουμε να παρουσιάζουμε τις δικές μας λύσεις. Χωρίς να εγκαταλείψουμε την αντιπολίτευση και την αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση να δείξουμε στον κόσμο ότι έχουμε προτάσεις, έχουμε κυβερνητικό πρόγραμμα. Η σταδιακή σύγκλιση των δύο κοινοβουλευτικών ομάδων θα συνεχιστεί και μετά το ιδρυτικό συνέδριο. Μπορεί να κρατούν την αυτονομία τους σεβόμενες την επιλογή των ψηφοφόρων που τους έβαλαν στη Βουλή τον Σεπτέμβριο του 2015, αλλά η ώσμωση των θέσεων, μαζί με τις υπόλοιπες δυνάμεις στο Κίνημα Αλλαγής θα έχει ως στόχο τη διαμόρφωση μιας συντονισμένης κοινοβουλευτικής δράσης. Έτσι ώστε οι επόμενες εκλογές να το βρουν ως ενιαίο κόμμα.
Το Κίνημα Αλλαγής μεγαλώνει και όσο μεγαλώνει γίνεται πολυσυλλεκτικό. Η πολυσυλλεκτικότητα όμως δεν πρέπει να είναι στη βάση πελατειακών σχέσεων και δημαγωγικών υποσχέσεων, αλλά στη βάση ρεαλιστικών προτάσεων και συναινέσεων. Χρειάζεται συνέργειες των δύο βασικών χώρων του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού να παντρέψει την εμπειρία με τον ενθουσιασμό όπως γίνεται σε όλες τις καλές ομάδες. Η διαδρομή θα έχει δυσκολίες γιατί όλοι θα πρέπει να ξεπεράσουμε κάποια στερεότυπά μας από το παρελθόν, για να κτίσουμε με νέα υλικά το μέλλον.