Πριν λίγες μέρες ο Αρκάς δημοσίευσε ένα νέο σκίτσο πολύ εύστοχο. Δείχνει το Μέγαρο Μαξίμου και πολλές κούτες στοιβαγμένες μπροστά στα σκαλιά της εισόδου, ενώ μια φωνή ρωτάει: “Το ηθικό πλεονέκτημα το πακετάρισες;”. Ξέχασε μάλλον ο Αρκάς να προσθέσει στην ερώτηση: “Μην ξεχάσεις και τον υγραντήρα για τα πούρα!! Και το στυλό μου Mont Blanc!! Στο γραφείο μου είναι, δίπλα στα Cohiba”.
Μετά τις Ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, είναι πλέον προφανές ότι ο Α. Τσίπρας αποχωρεί από την εξουσία με καταρρακωμένο το ηγετικό του προφίλ και έχοντας απωλέσει μεγάλο μέρος του πολιτικού του κεφαλαίου. Η τελείως υποτονική κι αδιάφορη προεκλογική περίοδος των εθνικών εκλογών που διανύουμε δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο αρχηγός του και τα στελέχη του, έχουν πλέον αποδεχτεί τη νέα μεγάλη ήττα και την πολιτική αλλαγή που έρχονται με φόρα. Η Νέα Δημοκρατία στην παρούσα συγκυρία έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά πολιτικού κύματος που έρχεται να σαρώσει τα πάντα, όπως αντιστοίχως συνέβη με τον ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις εκλογικές μάχες του 2015.
Το μυαλό των τριών μεγαλύτερων πολιτικών κομμάτων βρίσκεται ήδη στην επόμενη μέρα των εκλογών και στη διαχείριση της εκλογικής τους επίδοσης. Αν προσπαθήσουμε να προβλέψουμε τι πρόκειται να συμβεί στο πολιτικό σκηνικό μετά την 8η Ιουλίου, θα λέγαμε τα εξής:
Η Νέα Δημοκρατία θα έρθει στην εξουσία με καθαρή εντολή (μάλλον θα προσεγγίσει το 40%), πιθανότατα με αρκετά ισχυρή αυτοδυναμία (ίσως προσεγγίσει τις 160 έδρες) και θα σχηματίσει κυβέρνηση όπου θα λάβουν μέρος κι αρκετοί τεχνοκράτες αλλά και στελέχη άλλων πολιτικών χώρων. Η εντολή που θα λάβει ο Κ. Μητσοτάκης είναι να σαρώσει όλες τις παθογένειες της Μεταπολίτευσης, να μειώσει φόρους και εισφορές, να δημιουργήσει ισχυρή ανάπτυξη με προσέλκυση ξένων επενδύσεων, πολλές νέες δουλειές, φιλικότερο περιβάλλον για την επιχειρηματικότητα, αίσθημα ασφάλειας στις γειτονιές, να καταργήσει το πανεπιστημιακό άσυλο, να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, να θωρακίσει τη Δικαιοσύνη, να διερευνήσει το στήσιμο της υπόθεσης Novartis και να επαναφέρει πλέον τη χώρα σε μια κανονικότητα (οικονομική και θεσμική).
Αυτοί είναι οι κύριοι στόχοι που θα πρέπει να φέρει εις πέρας και γνωρίζει ότι αυτό δε θα είναι καθόλου εύκολο, με πολλούς κινδύνους και “νάρκες” να παραμονεύουν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας. Ο χρόνος που θα έχει θα είναι λίγος και οι απαιτήσεις πολλές. Θα πρέπει να αλλάξει το κλίμα στην οικονομία γρήγορα, πριν ξεκινήσει η νέα παγκόσμια οικονομική κρίση που αναμένεται προσεχώς και όσο η πλειοψηφία των πολιτών θα είναι μαζί του και θα κάνουν υπομονή. Για το λόγο αυτό το πρόγραμμα του είναι εμπροσθοβαρές και τα εμβληματικά Νομοσχέδια είναι ήδη έτοιμα και θα ψηφιστούν τους πρώτους μήνες.
Το θετικό για τον Κ. Μητσοτάκη είναι ότι θα έχει λάβει μια ισχυρή εντολή, με καθαρό το εσωκομματικό πεδίο, τα κομματίδια της Δεξιάς συρρικνωμένα, την πλειοψηφία των πολιτών έτοιμους πλέον να αποδεχτούν καινοτόμες μεταρρυθμίσεις, τη μεγάλη πλειοψηφία των νέων Περιφερειαρχών και Δημάρχων να ανήκουν στο χώρο της Ν.Δ. και τον πολιτικό χρόνο των 4 ετών καθαρό, χωρίς κάποιες ενδιάμεσες εκλογές ή απειλής μη εκλογής ΠτΔ. Υπό αυτές τις συνθήκες θα έχει την ευκαιρία να αναλάβει πρωτοβουλίες και να καθορίσει την πολιτική ατζέντα με τον τρόπο που επιθυμεί και που μόνο μια κυβέρνηση μπορεί να κάνει. Αν επιλέξει αξιοκρατικά και ελέγξει αποτελεσματικά το κυβερνητικό του επιτελείο, φροντίσει να πραγματοποιήσει μεγάλο μέρος όσων έχει προεκλογικά υποσχεθεί και κάνει τις σωστές πολιτικές κινήσεις, τότε έχει τη δυνατότητα να ελέγξει το πολιτικό σκηνικό και να κυριαρχήσει για πολλά χρόνια. Αν βέβαια υιοθετήσει πάλι τις γνωστές κυβερνητικές πρακτικές, μεθοδεύσεις, τακτικισμούς και εργαλειοποιήσει τις πολιτικές του (όπως έκανε κατά κόρον ο ΣΥΡΙΖΑ) τότε η μέρες του θα είναι μετρημένες και το μέλλον της χώρας ζοφερό.
Το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ προδιαγράφεται πιο σκοτεινό. Ένα κόμμα που ανέβηκε απότομα από το 4% στο 36% λόγω της οικονομικής κρίσης, που δεν πρόλαβε να αποκτήσει ρίζες στην ελληνική κοινωνία (αυτό φάνηκε καθαρά στις εκλογές της Αυτοδιοίκησης), που καβάλησε το κύμα της οργής υποσχόμενο ακριβώς τα αντίθετα από όσα πραγματικά έκανε, που χρησιμοποίησε στελέχη άλλων χώρων για να κυβερνήσει (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΑΝΕΛ), που χρησιμοποίησε διχαστική ρητορική για να κυριαρχήσει, που προσπάθησε με άκομψο τρόπο να ελέγξει όλους τους θεσμούς και τα ΜΜΕ, που έχασε την αξιοπιστία του στα μάτια του κόσμου. Θα είναι δύσκολο μετά την 7η Ιουλίου να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις που θα αναπτυχθούν στο κόμμα, αλλά κυρίως στους πολίτες που το στήριξαν, ειδικά όταν δε θα υπάρχει η συγκολλητική ουσία που κρατούσε όλους αυτούς ενωμένους, η εξουσία. Μια ακόμα σημαντική απειλή για τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η πιθανή παρουσία Βαρουφάκη στη Βουλή και η ύπαρξη μιας νέας δυναμικής αριστερής φωνής θα τον ανταγωνίζεται.
Το μόνο θετικό για τον Α. Τσίπρα είναι ότι, παρά την εσωστρέφεια που πάντα χαρακτήριζε τα κόμματα της Αριστεράς, αυτή τη φορά δεν υπάρχει αντίπαλο δέος στον ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα έχει μετατραπεί σε προσωποκεντρικό και δύσκολα κάποιος θα τον αμφισβητήσει, ακόμα και αν δεν καταφέρει να επιτύχει ένα ικανοποιητικό ποσοστό. Στο μυαλό του μάλλον βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κόμμα της Σοσιαλδημοκρατίας, με συμμετοχή στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές και έχει ήδη κάνει προεργασία γι’ αυτό. Αν συναντήσει σοβαρές αντιδράσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ, το πιθανότερο είναι ότι θα δημιουργήσει ένα νέο δικό του κόμμα, απαλλαγμένο από τα βαρίδια του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτήν του την προσπάθεια να κυριαρχήσει στο χώρο της Κεντροαριστεράς μοναδικό εμπόδιο αποτελεί το ΚΙΝΑΛ. Η προσπάθεια που έκανε τους τελευταίους μήνες να το διεμβολίσει μέσω της Προοδευτικής Συμμαχίας απέβη άκαρπη και μάλλον τελικά το συσπείρωσε. Παρά τα σοβαρά λάθη της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ, εξακολουθεί να αποτελεί έναν υπολογίσιμο αντίπαλο για τον ΣΥΡΙΖΑ και να συσπειρώνει έναν σημαντικό κόσμο της Κεντροαριστεράς. Παρόλο που το ΚΙΝΑΛ δεν κατάφερε να κάνει την ανατροπή και να επαναφέρει τους ψηφοφόρους του από τον ΣΥΡΙΖΑ, διαθέτει ακόμα τα πιο σημαντικά στελέχη του παλιού ΠΑΣΟΚ. Ελάχιστα απ’ αυτά το εγκατέλειψαν για την Προοδευτική Συμμαχία και αυτά ήταν μάλλον στελέχη μικρότερης πολιτικής σημασίας και συμβολισμού.
Στις εθνικές εκλογές το ΚΙΝΑΛ δεν αναμένεται να ξεπεράσει το 8% και θα παραμείνει κοντά στα ποσοστά των Ευρωεκλογών. Αυτό θα δημιουργήσει μια εσωστρέφεια που ίσως καταλήξει και σε αλλαγή ηγεσίας με ένα νέο και άφθαρτο πρόσωπο, αν κριθεί ότι το ΚΙΝΑΛ δεν κατάφερε να μαζέψει παρά ελάχιστους από τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια εποχή μάλιστα όπου το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο ήταν γιγαντωμένο. Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να δώσει μια μεγαλύτερη δυναμική στο ΚΙΝΑΛ ή ΠΑΣΟΚ ή όπως αλλιώς θα λέγεται, στην προσπάθειά του να επανακτήσει τον χώρο που του άνηκε. Σε αυτό ίσως παίξουν σημαντικό ρόλο και κινήσεις που θα αναπτυχθούν στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο από στελέχη όπως ο Ε. Βενιζέλος, η Α. Διαμαντοπούλου, κ.λπ. Το σίγουρο είναι ότι ευνοεί το ΚΙΝΑΛ η επίτευξη αυτοδυναμίας από τη Ν.Δ., ώστε να μη χρειαστεί να συγκυβερνήσει, ώστε να ασκήσει αντιπολίτευση στη “Δεξιά” του Κ. Μητσοτάκη, μη αφήνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ να παίξει μόνος τον ρόλο αυτό εκφράζοντας όλη την Κεντροαριστερά.
Το επόμενο διάστημα θα είναι έντονο, με ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και θα κρατήσει το ενδιαφέρον όλων μας. Το πιθανότερο είναι ότι βαίνουμε προς το τέλος της Μεταπολίτευσης όπως τη γνωρίζαμε και προς ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Ας ελπίσουμε να συμβεί το καλύτερο για τη χώρα και για όλους μας ανεξαιρέτως. Για όλους και όχι μόνο για τους πολλούς ή τους λίγους...