Ο νομός Χανίων πρόσφατα υπέστη σοβαρότατες καταστροφές από τις καταρρακτώδεις βροχές. Γέφυρες έπεσαν, δρόμοι καταστράφηκαν, και όλα αυτά λίγους μήνες πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου. Οι τελευταίες καταστροφικές βροχοπτώσεις στο νομό Χανίων έσπασαν το πανευρωπαϊκό ρεκόρ βροχόπτωσης το οποίο υφίσταται από το 1989 στη Νορβηγία! Ποιά η ειρωνία; Εδώ και 20 χρόνια διάφορες κινδυνολογίες αναφερόταν σε κίνδυνο ερημοποίησης της Κρήτης! Ταυτόχρονα, πριν λίγες ημέρες στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια παρατηρήθηκε ένα άλλο περίεργο κλιματικό φαινόμενο. Όπως αποκάλυψαν οι Los Angeles Times ο Φεβρουάριος του 2019 ήταν ο πιο κρύος Φεβρουάριος των τελευταίων 132 ετών! Το ίδιο συνέβη στο Σικάγο τον Ιανουάριο του 2019.
Τί συμβαίνει λοιπόν;
Ας ξεκαθαρισθεί ευθύς εξαρχής: Κλιματική Αλλαγή μπορεί μεν να υφίσταται, αλλά αυτή δεν αποτελεί ανθρωποκεντρικό φαινόμενο. Δηλαδή, δεν οφείλεται στις ανθρώπινες δραστηριότητες. Παρόμοιες κλιματικές αλλαγές, με αύξηση και μείωση της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος, έχουν συμβεί περιοδικά αρκετές φορές στο παρελθόν όταν στον πλανήτη Γη δεν υπήρχαν καν άθρωποι. Δηλαδή, όταν δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, όταν δεν υπήρχαν εργοστασιακά φουγάρα… όταν υπήρχαν μόνο δεινόσαυροι.
Η Κλιματική Αλλαγή δεν συνδέεται με τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Στην ανθρώπινη ιστορία, από όταν αυτή ξεκίνησε να καταγράφεται από μύθους, παραδόσεις και δοξασίες, υπάρχουν παραδείγματα ακραίων καιρικών φαινομένων. Πχ. ένα τέτοιο ακραίο καιρικό περιγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά και στις παραδόσεις ορισμένων λαών και θρησκειών: στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ο κατακλυσμόςτου Νώε ο οποίος περιγράφεται και στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία ως Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα. Υπήρχαν εκείνη την περίοδο ντηζελοκίνητα αυτοκίνητα ή εργοστασιακά φουγάρα για να αυξήσουν τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα ώστε να προκαλέσουν την Κλιματική Αλλαγή και τις ραγδαίες βροχές; Αστεία και επικίνδυνα πράγματα.
Είτε μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, είτε αυτές αυξηθούν, εάν ο πλανήτης μας «αποφάσισε» πως το κλίμα θα αλλάξει, τότε δεν μπορούμε ως ανθρωπότητα να κάνουμε τ-ί-π-ο-τ-ε για να το αποτρέψουμε. Μπορούμε μόνο να λάβουμε μέτρα απομείωσης της επικινδυνότητας.
Το μοντέλο της Κλιματικής Αλλαγής, στο οποίο στηρίχθηκε η Συμφωνία του Παρισιού για την Αλλαγή του Κλίματος, δεν είναι παρά ένα θεωρητικό επιστημονικό μοντέλο. Όπως ακριβώς υπάρχουν δεκάδες χιλιάδων θεωρητικά επιστημονικά μοντέλα. Όλα τα θεωρητικά επιστημονικά μοντέλα πάσχουν από το ίδιο ακριβώς σύμπτωμα: έχουν πιθανότητες αποτυχίας ακριβώς επειδή είναι θεωρητικά.
Τί συμβαίνει όταν τα θεωρητικά μοντέλα αποτυγχάνουν;
Έχοντας υπόψη τα προαναφερθέντα παραδείγματα των Χανίων (πανευρωπαϊκό ρεκόρ βροχόπτωσης) και τις περιπτώσεις του Λος Άντζελες και του Σικάγο (ρεκόρ κρύου), τί θα απαντούσαν οι θιασώτες της Συμφωνίας του Παρισιού εάν το μοντέλο τους τελικώς αποδειχθεί ολοκληρωτικά αποτυχημένο; Στο παρελθόν, οι θιασώτες της θεωρίας της Κλιματικής Αλλαγής είχαν υιοθετήσει τον όρο της “υπερθέρμανσης του πλανήτη”. Ωστόσο, ο όρος αυτός σιωπηλά έχει αρχίσει να εγκαταλείπεται εδώ και αρκετό καιρό. Τυχαίο; Ίσως όχι. Καθώς πολύ απλά δεν υφίσταται πλέον “υπερθέρμανση” στον Πλανήτη. Το αντίθετο θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ορισμένοι Κινέζοι επιστήμονες οι οποίοι υποστηρίζουν ότι μάλλον βρισκόμαστε στην απαρχή μίας περιόδου “υπερψύξης” του πλανήτη!
Μπορεί να ακούγεται τρελό αλλά καλό θα είναι να ληφθεί υπόψη και το συγκεκριμένο θεωρητικό μοντέλο. Γιατί; Το μοντέλο που υιοθετήθηκε από τη Συμφωνία του Παρισιού προωθεί τη χρήση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στηριζόμενο στη θεωρία ότι η θερμοκρασία του πλανήτη θα αυξηθεί. Τί θα συμβεί λοιπόν εάν το μοντέλο αυτό αποδειχθεί τελικώς αποτυχημένο; Τί θα συμβεί εάν το θεωρητικό μοντέλο των Κινέζων επιστημόνων αποδειχθεί ορθό; Ας ειπωθεί λαϊκά: τη βάψαμε.
Εδώ και 20+ χρόνια ακούμε για ερημοποίηση της Κρήτης και αυτή δεν έρχεται. Από το 1969(!) ορισμένοι κινδυνολάγνοι-καταστροφολόγοι εκείνης της εποχής προέβλεπαν ότι θα αυξηθεί το επίπεδο της θάλασσας και αυτό μέχρις στιγμής δεν έχει γίνει ακόμη. Δέκα χρόνια μετά (1979), επί Προεδρίας του Jimmy Carter, παρουσιάσθηκε το θεωρητικό μοντέλο της υπερθέρμανσης του πλανήτη από τον Gordon MacDonald. Οι αναγνώστριες/τες ίσως δεν γνωρίζουν το όνομα Gordon MacDonald. Ο Gordon MacDonald επηρέασε όσο λίγοι τη θεωρία της υπερθέρμανσης του Πλανήτη. Ήταν ο “μπαμπάς” της Κλιματικής Αλλαγής. Στις 8 Δεκεμβρίου 1979 το περιοδικό “People Magazine” σε αφιέρωμά του παρουσίασε την προφητεία(!) του Gordon MacDonald για την ανύψωση της στάθμης των νερών και της Κλιματικής Αλλαγής.
Τί προφήτεψε(!) ο MacDonald πριν ακριβώς από 40 χρόνια; Ότι μέχρι το 2020 (δηλαδή του...χρόνου!) το επίπεδο της θάλασσας θα έχει ανέβει 6 μέτρα (= 20 feet) λόγω της αύξησης του διοξειδίου του άνθρακα! Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, οι θιασώτες της Κλιματικής Αλλαγής, είναι σαν να μας λένε ότι του χρόνου το Παλιό Λιμάνι των Χανίων θα εξαφανισθεί πλήρως! Μη τρελαθούμε. Πόσο ανέβηκε τελικά η στάθμη των ωκεανών από το 1979; Με όλο το σεβασμό, ούτε μέχρι τη σόλα του παπουτσιού του κ. MacDonald. Τί επακολούθησε όμως την αποτυχημένη πρόβλεψη του κ. Mac Donald;
O τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Jimmy Carter υιοθέτησε τις απόψεις του MacDonald με αποτέλεσμα, έπειτα από 40 ολόκληρα χρόνια όχι απλώς να σέρνεται αυτό το αποτυχημένο επιστημονικό θεωρητικό μοντέλο, αλλά πάνω σε αυτό στηρίχθηκε ολόκληρη η ιστορική Συμφωνία του Παρισιού. Πάνω σε αυτό το θεωρητικό μοντέλο στηρίχθηκε η επιβολή των δυσβάστακτων σοβιετικού τύπου πράσινων φόρων. (Ο Jimmy Carter δεν κατάφερε να ξαναεκλεγεί, αλλά οι πράσινοι φόροι παρέμειναν).
Ποιά είναι η πικρή-σκληρή πραγματικότητα: η Συμφωνία του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή στηρίχθηκε σε ένα αποτυχημένο θεωρητικό μοντέλο του 1979 ενώ το Doomsday Clock διαρκώς παίρνει παράταση. Όταν ο πολιτικός κόσμος υιοθετεί αποτυχημένα θεωρητικά μοντέλα το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό. Δεν είναι ίσως καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι πρόσφατα το πρώην ιδρυτικό στέλεχος της Greenpeace, ο Dr. Patrick Moore, αντέδρασε δημοσίως στις επιστημονικά επικίνδυνες απόψεις που αναπτύσσονται τελευταία από διάφορους οικολόγους όσο αφορά την απομείωση των αερίων του “θερμοκηπίου” από την ατμόσφαιρα: αυτό θα σημάνει αυτόματα την εξαφάνιση όλων των ειδών πάνω στον Πλανήτη! (Ο Dr. Patrick Moore υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Greenpeace αλλά αποχώρησε το 1986 όταν διέγνωσε τέτοιες επικίνδυνες απόψεις...)
Το πιο σημαντικό:
Εάν τελικώς όντως το θεωρητικό μοντέλο της υπερθέρμανσης του Πλανήτη αποδεικνύεται αποτυχημένο, και πάμε στο ακριβώς αντίθετο άκρο, στην ψύξη του Πλανήτη, έχουν αναρωτηθεί ορισμένοι άραγε πώς θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σε συνθήκες κρύου διάφορες ΑΠΕ (πχ. φωτοβολταϊκά);
Το διακύβευμα δεν είναι απλώς οικονομικό: ναι, θα έχουν χαθεί μεν κάποια δισεκατομμύρια ευρώ από τις τσέπες των Ευρωπαίων φορολογούμενων (αυτά κλάφτε τα) αλλά πώς θα προστατευθούν οι κάτοικοι όταν και εάν τελικώς πράγματι υπάρχει μεν Κλιματική Αλλαγή, αλλά προς “υπερψύξη” αντί για “υπερθέρμανση”;
Θα έχουν φροντίσει να δημιουργηθούν κατάλληλες τεχνολογίες για την αντιμετώπιση τέτοιου κινδύνου;
Θα υπάρχει Plan B;
Πώς θα προστατευθούν σε αυτή την περίπτωση οι επόμενες γενιές;
Έχουν αναλογισθεί ορισμένοι τις ευθύνες τους όταν υιοθετούν απρόσκοπτα ένα θεωρητικό μοντέλο χωρίς Plan B;
ΥΓ. Για τις πρόσφατες καταστροφές στα Χανιά οι αναγνώστες μπορούν να διαβάσουν μία ενδιαφέρουσα ίσως άποψη εδώ.