Πριν από μερικά χρόνια, στο γραφείο αξιωματικού του τμήματος Ασφαλείας του Λιμενικού Σώματος, υπήρχε μια φωτογραφία ενός διαβόητου μέλους της μαφίας και δίπλα μια φράση του που είχε αναπαραχθεί από τα ΜΜΕ. «Το εμπόριο όπλων έχει πεθάνει και το εμπόριο ναρκωτικών τελευταία είναι πολύ επικίνδυνο. Τα πιο εύκολα λεφτά είναι τώρα στο εμπόριο ανθρώπων». Στην κυνική αυτή ομολογία, συμπυκνώνονται -μέχρι και σήμερα-όπως μου εξηγεί, τρεις μεγάλες αλήθειες: οι πολιτικές και τα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση της διακίνησης ανθρώπων είναι ανεπαρκή, τα κέρδη είναι περισσότερα από ποτέ και τα κυκλώματα που δραστηριοποιούνται σε αυτό τον… «κλάδο» αποτελούν πλέον ένα μεγάλο μέρος αυτού που αποκαλούμε οργανωμένο έγκλημα.
Σε όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, μια πρωτοφανής έξαρση των μεταναστευτικών ροών προς τις χώρες που αποτελούν τις πύλες εισόδου στην ΕΕ, Ελλάδα και Ιταλία και να αναδειχθεί περίτρανα πλέον η αδυναμία της ευρωπαϊκής κοινότητας να διαχειριστεί με ουσιαστικούς όρους ανθρωπισμού και αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών -μελών, τις χιλιάδες αφίξεις απεγνωσμένων ανθρώπων, στη «πίσω αυλή» της.
«Ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα, είναι πως αφήσαμε τη διαχείριση του προβλήματος στα χέρια των διακινητών», έρχεται να συμπληρώσει ο επικεφαλής του ελληνικού γραφείου του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης,Δανιήλ Εσδρά, στη μακρά λίστα ζητημάτων που συζητήσαμε για το μεταναστευτικό.
Όταν του ζητάω να μου εξηγήσει τι εννοεί μου φέρνει ένα απλό παράδειγμα: «Όταν οι Σύροι μετανάστες ήταν στο Σύνταγμα πριν από μερικούς μήνες, τους συνάντησα μαζί με τους αρμόδιους εκπροσώπους της Πολιτείας για να τους διαβεβαιώσουμε πως θα τους δοθεί άσυλο. Εκείνοι όμως αρνούνταν. Γνώριζαν πως εάν πάρουν άσυλο στην Ελλάδα δεν μπορούν, βάσει του Δουβλίνο ΙΙ, να κάνουν αίτηση ασύλου σε άλλη χώρα και φυσικά ήθελαν να πάρουν άσυλο σε χώρες όπως η Γερμανία ή η Σουηδία όπου υπάρχουν ειδικά προγράμματα και παροχές για τους μετανάστες. Εδώ δεν υπάρχουν. Οι διακινητές τους είχαν ενημερώσει για τα πάντα. Επέλεγαν λοιπόν να δοκιμάσουν την τύχη τους με αυτούς που τους υπόσχονταν να τους περάσουν στην Ιταλία και από εκεί να φύγουν για τις βόρειες χώρες». Διαφορετικά όπου και εάν ταξίδευαν, μεταξύ των χωρών της ΕΕ, αφού είχαν πάρει άσυλο στην Ελλάδα θα πρέπει να επιστρέψουν σε αυτή μετά από τρεις μήνες.
Σχολιάζοντας μάλιστα στη HuffPost Greece τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μετά τη διυπουργική στο Μέγαρο Μαξίμου, ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικός. «Το άσυλο στους πρόσφυγες πολέμου ούτως ή άλλως θα δοθεί εάν το αιτηθούν. Ακόμη βέβαια και με τις fast track διαδικασίες το πολύ αντί για 12 μήνες που δίνεται τώρα να δοθεί σε 4 ή 6 μήνες. Υπάρχουν βλέπετε και συγκεκριμένες διαδικασίες. Πολλοί θα υποστηρίζουν τώρα πως είναι Σύροι αλλά θα πρέπει αυτό να εξακριβωθεί. Και πάλι όμως ο αριθμός αιτήσεων εκτιμώ πως θα είναι μικρός. Γιατί εδώ δεν έχουμε τίποτα να τους προσφέρουμε. Όσο για επαναπατρισμό - μέσα από τα προγράμματα που υπάρχουν- δεν μπορεί να γίνει αφού δεν είναι οικονομικοί μετανάστες και δεν μπορούμε να τους πούμε γυρίστε πίσω στις χώρες όπου μαίνεται ο πόλεμος».
Ο κ.Εσδρά όμως ανησυχεί επίσης για το πως θα χρηματοδοτηθούν το επόμενο διάστημα μια σειρά από υπηρεσίες και προγράμματα που σχετίζονται με τη διαχείριση του μεταναστευτικού προβλήματος όπως η Υπηρεσία Ασύλου, τα προγράμματα επαναπατρισμού, τα κέντρα φιλοξενίας κλπ.
«Όλα αυτά χρηματοδοτούνται από κοινοτικά κονδύλια. Οι ενέργειες για τη διεκδίκησή τους θα έπρεπε να είχαν ξεκινήσει τον περασμένο Νοέμβριο. Υπήρξε καθυστέρηση, ήρθαν οι εκλογές και μετά άλλαξε το κυβερνητικό σχήμα και οι αρμοδιότητες των υπουργείων. Επίσης, η διεκδίκησή τους δεν μπορεί να γίνει ανά πρόγραμμα ή υπηρεσία γιατί υπήρξαν αλλαγές και σε κοινοτικό επίπεδο και ενώ τα κονδύλια ήταν- και διεκδικούνταν- ξεχωριστά για κάθε υπηρεσία, τώρα υπάρχει ένα κοινό Ταμείο, το Asylum Migration and Integration Fund».
Όπως εξηγεί, εάν περιμένουμε να γίνουν νέες διαχειριστικές αρχές, που σημαίνει ψήφιση στη Βουλή, προεδρικά διατάγματα, ΦΕΚ, θα περάσουν μήνες και τα προγράμματα λήγουν τον Ιούνιο. «Αν δεν ήταν η κρίση ίσως να μπορούσε να υπάρξει κρατική χρηματοδότηση για ένα διάστημα αλλά τώρα είναι δύσκολο. Στις επαφές που είχα, επισημαίνοντας το πρόβλημα, με ενημέρωσαν πως θα ζητηθεί έκτακτη επιχορήγηση αλλά εκτιμώ πως θα ήταν καλύτερα να πάμε με την παλιά διαχειριστική αρχή, να πάρουμε τη χρηματοδότηση και στη συνέχεια να δούμε ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν».
Αυτό πάντως στο οποίο επιμένει και συμφωνεί με τη θέση της κυβέρνησης, είναι πως απαιτείται να ληφθούν επιτέλους αποφάσεις για την αναλογική κατανομή των μεταναστών σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ. «Συζητήσεις γίνονταν και γίνονται. Αλλά είναι μόνο συζητήσεις. Στο σημείο όμως που έχουμε φτάσει πρέπει να ληφθούν αποφάσεις. Στον ΔΟΜ γνωρίζουμε καλά ποια είναι η κατάσταση το τελευταίο διάστημα και εκτιμούμε πως εφόσον δεν αλλάξουν συνθήκες στις χώρες από όπου προέρχονται οι μετανάστες ή οι πρόσφυγες πολέμου είναι δύσκολο να μειωθούν το προσεχές διάστημα οι μεταναστευτικές ροές προς την ΕΕ».
Ο εκπρόσωπος Τύπου του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, πριν από λίγες ημέρες ανέφερε πως είμαστε μάρτυρας της μεγαλύτερης μετανάστευσης που έχει καταγραφεί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο αριθμός των μεταναστών ανά τον κόσμο που έχουν εγκαταλείψει τις πατρίδες τους ανέρχεται σε περισσότερα από 16 εκατ. ενώ περίπου 33 εκατ. άνθρωποι έχουν αναγκαστεί σε εσωτερική μετανάστευση. Οι κάτοικοι της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής αντιστοιχούν σε ένα μεγάλο ποσοστό αυτών.
Μοιραία, όπως αναφέρουν η Frontex - στις εκτιμήσεις για το 2015 όσο και σε εκθέσεις Ανάλυσης Κινδύνου- αλλά και αξιωματικοί του ΛΣ οι οποίοι μίλησαν στη HuffPost Greece, οι μεταναστευτικές ροές προς το Αιγαίο και την Κεντρική Μεσόγειο είναι οι υψηλότερες που έχουν καταγραφεί διά θαλάσσης. Ελλάδα και Ιταλία σηκώνουν το βάρος δεχόμενες πιέσεις από Τουρκία και χώρες της Βορείου Αφρικής αντίστοιχα.
Κατά το 2014 ο αριθμός μεταναστών που πέρασαν παράνομα και δια θαλάσσης στη χώρα μας, φθάνουν του 34.442 αντί για μόλις 9.357 το 2013. Η αύξηση είναι της τάξεως του 265% και τέσσερα νησιά: Λέσβος, Σάμος, Χίος και Λέρος δέχθηκαν έναν δυσανάλογο για τις αντοχές τους αριθμό μεταναστών. Τη χρονιά που πέρασαν, οι λιμενικές αρχές των νησιών αυτών εντόπισαν στην περιοχή ευθύνης τους 27.378 μετανάστες. Σημειώνεται πως ο υψηλότερος αριθμός μεταναστών που έχει εντοπιστεί από λιμενικές αρχές όλης της χώρας, είναι 15.314 μετανάστες το 2008.
Η εισροή μεταναστών συνεχίζεται με αυξανόμενους ρυθμούς. Οι εκτιμήσεις που υπάρχουν, συνηγορούν πως δεν αναμένεται εκτόνωση αλλά εκτίναξη του αριθμού των εισερχόμενων μεταναστών- με την πολιτική ηγεσία να κάνει λόγο ακόμη και 80.000 μετανάστες το 2015. Η τάση που ήδη υπάρχει επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις: μόνο το πρώτο τρίμηνο του έτους οι μετανάστες ανέρχονται σε 10.535 εκ των οποίων οι 8.529 εντοπίστηκαν στις ίδιες περιοχές με πέρυσι ενώ απελπιστικές ήταν οι εικόνες στις οποίες όλοι γίναμε μάρτυρες- έστω τηλεοπτικοί- σε Κω και Γαύδο. Οι καταγραφές αυτές για το πρώτο τρίμηνο του έτους είναι σίγουρα ασυνήθιστες αφού ο υψηλότερος αριθμός εισροής μεταναστών καταγράφεται από Ιούνιο έως Νοέμβριο.
Την ίδια στιγμή η Ιταλία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα επίσης ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό μεταναστών που θέλουν να φτάσουν στις ακτές της και σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία το πρώτο τρίμηνο του έτους, εντοπίστηκαν 18.000 άτομα. Ο δε αριθμός των θανάτων που καταγράφονται στη Μεσόγειο προκαλούν ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία και προβληματισμό για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος. Η διακοπή μάλιστα της επιχείρησης Mare Nostrum - προέβλεπε περιπολίες στη Μεσόγειο με τη συνδρομή πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού- εκτιμάται πως «ευθύνεται» για την αύξηση των ναυαγίων και του αριθμού νεκρών μεταναστών στη θαλάσσια περιοχή.
Στην Μεσόγειο υπολογίζεται πλέον πως για κάθε 1.000 μετανάστες που εντοπίζονται, περισσότεροι από 46 χάνουν τη ζωή του σε ναυάγια…Ο αριθμός όμως ίσως να είναι πολύ μεγαλύτερος. Στο Αιγαίο πάντως το 2014 εντοπίστηκαν 45 νεκροί μετανάστες ενώ καταγράφηκαν 19 αγνοούμενοι.
Ο ΔΟΜ, μέσα από το πρόγραμμα Missing Migrants (#MissingMigrants - #IOM) προσπαθεί να συγκεντρώνει μαρτυρίες για να καταγράψει τις ανθρώπινες απώλειας σε αυτά τα «Ταξίδια Θανάτου» όπως τα χαρακτηρίζει, ελπίζοντας και στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Σύμφωνα με τον ΔΟΜ από τις αρχές του 2014 μέχρι 6 Μαρτίου στη Μεσόγειο έχασαν τη ζωή τους 3.279 μετανάστες.
Ο χάρτης στον οποία εμφανίζονται οι θάνατοι μεταναστών που έχουν καταγραφεί επισήμως ανά τον κόσμο από τις αρχές του 2015 μέχρι τις 13 Απριλίου δίνει επίσης με τον πιο εύγλωττο τρόπο να καταλάβουμε γιατί κάποιοι υποστηρίζουν πως η Μεσόγειος μετατρέπεται σε «νεκροταφείο μεταναστών» και πως όσα συμβαίνουν σήμερα αποτελούν την μεγάλη ντροπή της Ευρώπης.
Ένα εύλογο ερώτημα βέβαια είναι «γιατί καταγράφεται τώρα αυτή η έξαρση του φαινομένου». Η σημερινή όμως κατάσταση είναι αποτέλεσμα μιας μακράς αλυσίδας γεγονότων που διαμορφώνονται σε βάθος χρόνου και συχνά όλοι νομίζαμε πως δεν χρειάζεται να μας απασχολούν.
Όπως επισημαίνουν στη HuffPost Greece αξιωματικοί του Λιμενικού Σώματος και φαίνεται στις επίσημες αναφορές της Frontex οι απαντήσεις είναι πολλές:
-ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία συνεχίζεται για πέμπτη χρονιά με ανυπολόγιστο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, ανείπωτη οδύνη και τρόμο για τους αμάχους
-αρκετοί Σύροι είχαν βρει καταφύγιο στις γύρω χώρες όπως η Τουρκία - η οποία φιλοξενεί περί τα 2 με 2.5 εκατ. πρόσφυγες-στην Αίγυπτο, τον Λίβανο και την Ιορδανία, θέλοντας να παραμείνουν κοντά στις πατρογονικές τους εστίες και να επιστρέψουν μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν
-όπως αναφέρεται στην έκθεση Ανάλυσης Κινδύνου της Frontex τους τελευταίους μήνες η πολιτική της Αιγύπτου για τους μετανάστες άλλαξε προς το δυσμενέστερο (υποχρέωση έκδοσης Visa, ανάκληση των αδειών παραμονής καθώς και γενικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα). Ανάλογες πολιτικές ακολουθούνται τελευταία και σε Λίβανο και Ιορδανία. Η νέα μεταναστευτική πολιτική στο Ιράν επίσης οδηγεί πολλούς Αφγανούς που είχαν βρει καταφύγιο στη γείτονα χώρα να αναζητήσουν την τύχη τους στην Ευρώπη
-η επέλαση των δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους, αποτελεί όπως ρητά αναφέρεται στο Πρόγραμμα Εργασίας της Frontex για το 2015 έναν επιπλέον παράγοντα που οδηγεί πολίτες της Μέσης Ανατολής να δοκιμάσουν την τύχη τους ως μετανάστες. Η Συρία και το Ιράκ είναι πρωτίστως οι δύο χώρες που πλήττονται από τη δράση του Ι.Κ.
-σύμφωνα με τα τηρούμενα στοιχεία το 65% όσων εισέρχονται παράνομα τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα είναι Σύροι πρόσφυγες πολέμου.
Η πίεση που ασκείται κυρίως στα ελληνικά θαλάσσια σύνορα οφείλεται σε τρεις βασικούς παράγοντες:
-στο κλείσιμο των χερσαίων συνόρων Ελλάδας- Τουρκίας (αρχικά με τον φράχτη και πλέον και με την σημαντική βελτίωση της συνεργασίας ΕΛΑΣ και τουρκικής αστυνομίας-στρατού) αλλά και στην αποδοτικότερη αποτροπή στα σύνορα Βουλγαρίας- Τουρκίας με ανάλογες κινήσεις
-στη μεγάλη εξάπλωση των Τουρκικών Αερογραμμών με πτήσεις από και προς χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, γεγονός που συμβάλει στη αύξηση των ροών προς την Ευρώπη με ενδιάμεσο σταθμό τα τουρκικά αεροδρόμια. Σε σχετικό έγγραφο της Frontex με εκτιμήσεις για το 2015 αναφέρεται: «Επιπροσθέτως, ένας αυξημένος αριθμός μεταναστών από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή αναμένεται να φτάσει στην Τουρκία μέσω αέρος, πριν επιχειρήσουν να περάσουν παράνομα τα σύνορα της ΕΕ κυρίως με τη χρήση πλαστών εγγράφων…Τα τουρκικά αεροδρόμια είναι πιθανό να να συνεχίσουν να είναι κοινό σημείο αναχώρησης για παράνομους μετανάστες που φτάνουν στην Ευρώπη».
-στο διαχρονικό πρόβλημα που αποτελεί η αδυναμία (;) της Τουρκίας να αντιμετωπίσει αποφασιστικά τα παντοδύναμα πλέον κυκλώματα διακίνησης. Η Κωνσταντινούπολη αποτελεί το μεγαλύτερο κέντρο συγκέντρωσης επίδοξων παράνομων μεταναστών οι οποίοι στη συνέχεια διαμοιράζονται από τα κυκλώματα στα παράλια της Τουρκίας και πρωτίστως σύμφωνα με αξιωματικό του ΛΣ που μίλησε στη HuffPost Greece σε Σμύρνη, Αλικαρνασό και Μερσίνα. Τα κυκλώματα, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν εδώ και χρόνια παρεισφρήσει ακόμη σε κρατικές υπηρεσίες… Και τα κέρδη, όχι μόνο για τους Τούρκους διακινητές αλλά διεθνώς είναι πάρα πολλά.
Βέβαια όταν μιλάμε για οργανωμένο έγκλημα και κυκλώματα διακίνησης μεταναστών, η «δουλειά» τους ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει στα παράλια της Τουρκίας ή των χωρών της Αφρικής. Πρόκειται για μια «αλυσίδα» χιλιάδων ανθρώπων που καλύπτει πολλά…χιλιόμετρα. Ξεκινά με τον πρώτο διακινητή σε κάποια μακρινή χώρα, όπως πχ το Πακιστάν που θα μεταφέρει ή θα διευκολύνει τον μετανάστη να φτάσει παράνομα στην Τουρκία, που θα αναλάβει τη μεταφορά του στην Ελλάδα ή στην Ιταλία και εκείνον που θα του προτείνει τον ενδεδειγμένο αλλά παράνομο τρόπο για να φτάσει στην επιθυμητή χώρα αφίξεως, δηλαδή κάποια χώρα της βόρειας Ευρώπης.
Το τελευταίο διάστημα, το «σκέλος» του οργανωμένου εγκλήματος που ασχολείται με τη διακίνηση μεταναστών βλέπει τα κέρδη του να εκτινάσσονται. Η ζήτηση που υπάρχει, κυρίως από ανθρώπους που τρέχουν μακριά από εμπόλεμες περιοχές, ανέστιοι και απελπισμένοι, διαρκώς αυξάνει. Σε αυτές τις συνθήκες επικίνδυνου - για πολλούς λόγους- αναβρασμού, πρωτίστως σε χώρες της Μέσης Ανατολής, οι διακινητές κάνουν «πάρτι», όπως ανέφερε στη HuffPost Greece αξιωματικός του ΛΣ «κυριολεκτικά μιλάμε για έναν…χορό εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ σε ετήσια βάση».
Τα κυκλώματα χρησιμοποιούν κάθε διαθέσιμο μέσο και εκμεταλλεύονται με τον καλύτερο τρόπο, όπως τονίζε, κάθε «παραθυράκι» του νόμου στις χώρες όπου δραστηριοποιούνται με στόχο την αύξηση του κέρδους και τη μείωση ενδεχόμενου κινδύνου…για τους ίδιους. Όχι για το «εμπόρευμα».
Μέχρι προσφάτως, η πιο συνηθισμένη μέθοδος στην οποία κατέφευγαν για τη μεταφορά των μεταναστών από την Τουρκία στην Ελλάδα-και με δεδομένο ότι δεν υπήρχε η τωρινή έκρηξη στις μεταναστευτικές ροές- ήταν να «φορτώνουν» άνδρες, γυναίκες και παιδιά σε μια παιδική φουσκωτή λέμβο, χωρίς συνοδό. Οι οδηγίες που τους έδιναν ήταν, μόλις φτάσουν στις ελληνικές ακτές να τρυπήσουν το πλαστικό ώστε μια επιχείρηση εντοπισμού μεταναστών να μετατραπεί σε επιχείρηση έρευνας και διάσωσης.
Άλλες πάλι φορές, οι διακινητές μπορεί να διέθεταν στους μετανάστες ένα μικρό σκάφος ή μια βάρκα, ακόμη και συνοδό, ο οποίος όμως ήταν συνήθως ανήλικος ώστε εάν τύχει να συλληφθεί η μεταχείριση του, βάσει της ελληνικής νομοθεσίας να είναι ευνοϊκή.
Για τέτοιες περιπτώσεις το κόστος, για κάθε «κεφάλι» - ανέρχεται στα 2.000 με 3.000 ευρώ. Η τιμή «εισιτηρίου» προσαρμόζεται ανάλογα με τον βαθμό επικινδυνότητας δηλαδή, το μέσο μεταφοράς, τη διάθεση συνοδού ή όχι, τον αριθμό επιβαινόντων, την απόσταση μεταξύ τουρκικών και ελληνικών ακτών και φυσικά τις καιρικές συνθήκες την ημέρα του ταξιδιού.
Προσφάτως, ωστόσο, φαίνεται πως υπάρχει μια διαφοροποίηση στις μεθόδους και στα μέσα που χρησιμοποιούν τα κυκλώματα. Η ζήτηση είναι πλέον πολύ μεγάλη όπως και η απελπισία των μεταναστών που προτίθενται να πληρώσουν όσο- όσο.
Προκειμένου να…ανταποκριθούν στις νέες αυτές ανάγκες, τα κυκλώματα έχουν «αναβαθμίσει» τα μέσα αλλά και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν. Τον περασμένο Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο του 2015 καταγράφηκαν αρκετά περιστατικά στα οποία οι διακινητές χρησιμοποίησαν για τη μεταφορά μεταναστών μεγάλα αλιευτικά ή μικρά φορτηγά - πλοία. «Όλα τα πλοία απέπλευσαν από τη Μερσίνα της Τουρκίας με απώτερο σκοπό να φτάσουν την Ιταλία. Τα περιστατικά αυτά…δεν ήταν μεμονωμένα καθώς μόνο τον Δεκέμβριο επτά φορτηγά-πλοία απέπλευσαν από την Τουρκία όπου η πορεία τους στη συνέχεια ανακόπηκε» και σε αυτά επέβαιναν συνολικά 3.000 μετανάστες, αναφέρεται σε ενημερωτικό σημείωμα της Frontex για τις νέες μεθόδους διακίνησης μεταναστών. Τονίζεται μάλιστα πως το κόστος μεταφοράς μεταναστών έχει εκτιναχθεί ακόμη και στα 7.000 ευρώ το άτομο και επισημαίνεται «το μεγάλο κέρδος σε συνδυασμό με την περιορισμένη επικινδυνότητα για τους βασικούς διακινητές, πιθανότατα θα οδηγήσει στην εκδήλωση παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον».
«Αν και δεν είμαστε σε θέση να πούμε με βεβαιότητα πως αυτή η νέα μέθοδος που χρησιμοποιούν πλέον τα κυκλώματα, βλέπουμε πως υπάρχει μία τάση η οποία μας ανησυχεί» αναφέρει αξιωματικός του ΛΣ στη HuffPost Greece και εξηγεί πως «το μεγάλο πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις- και οι διακινητές το γνωρίζουν πολύ καλά- είναι πως οι διωκτικές αρχές δεν μπορούν να σταματήσουν και να ελέγξουν ένα φορτηγό- πλοίο ή ένα μεγάλο αλιευτικό εάν δεν υπάρχει ισχυρός λόγος όπως ορίζεται από διεθνείς κανονισμούς. Υπάρχουν κανόνες που επιτρέπουν την ελεύθερη ναυσιπλοΐα, τα πλοία πάντα φέρουν σημαία ξένης χώρας και τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα όταν βρίσκονται σε διεθνή ύδατα».
Πέραν όμως αυτής της τάση που φαίνεται να αναπτύσσεται, οι διακινητές φαίνεται πως δανείζονται και μεθόδους που χρησιμοποιούν κυρίως τα μεγάλα κυκλώματος εμπορίας και διακίνησης ναρκωτικών. «Βλέπουμε πως υπάρχουν φορτηγά- πλοία τα οποία λειτουργούν σαν πλοίο - μάνα, όπως σε περιπτώσεις διακίνησης κοκαΐνης και ηρωίνης. Στο πλοίο έχει επιβιβαστεί ένα μεγάλος αριθμός μεταναστών και στη συνέχεια, μεσοπέλαγα, οι μετανάστες μοιράζονται σαν να είναι φορτίο, σε μικρότερα πλεούμενα. Είτε το θέλουν, είτε όχι».