Για τους Ιταλούς ήταν πολύ αργά να προετοιμαστούν για την τραγωδία που ερχόταν- έπρεπε να βιώσουν από πρώτο χέρι τις τραγικές συνέπειες του κορονοϊού.
Όταν η κυβέρνηση της Ιταλίας ανακοίνωσε ότι όλη η χώρα μπαίνει σε καραντίνα, η πρώτη σε όλη την Ευρώπη, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πόσο καιρό θα διαρκέσει.
Οι 3 εβδομάδες έγιναν σύντομα 8. Η προθεσμία της επιστροφής στην κανονικότητα έπαιρνε συνεχώς παράταση.
Ακόμα και αν η Ιταλία περνάει στην «δεύτερη φάση του σχεδίου» την Δευτέρα, η χώρα καταργεί τα μέτρα σταδιακά και πολύ προσεχτικά από οποιαδήποτε άλλη. Βέβαια δεν είναι να απορεί κανείς δεδομένου της φρίκης που έζησαν.
Ακόμα και τις πρώτες μέρες της καραντίνας, όλη η χώρα βίωνε μια κατάσταση διαρκούς άγχους και έπρεπε να επεξεργαστεί το σοκ ότι ήταν η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που αναγκάστηκε να κλειστεί σπίτι.
Σε 10 εβδομάδες ακριβώς η Ιταλία έχασε 28.000 άτομα λόγω του COVID-19. Και αυτό δεν περιλαμβάνει καν όσους πέθαναν σε οίκους ευγηρίας. Περισσότεροι από 180 γιατροί και νοσοκόμες έχουν χάσει την ζωή τους παλεύοντας στην πρώτη γραμμή της μάχης- δύο αυτοκτόνησαν.
Τις πρώτες εβδομάδες της κρίσης οι Ιταλοί έβγαιναν στα μπαλκόνια τους και έδιναν δύναμη ο ένας στον άλλον τραγουδώντας και φωνάζοντας Andrà tutto bene, όλα θα πάνε καλά. Αλλά όσοι οι αριθμοί των νεκρών αυξάνονταν τόσο μειωνόταν το κουράγιο τους και η ψυχική τους δύναμη.
Λίγοι θα μπορούσαν να προβλέψουν την μεγάλη κλίμακα της καταστροφής που θα ακολουθούσε. Δεν υπήρχαν «οδηγίες χρήσης» για μια τέτοια πανδημία. Η Ιταλία έγινε μια χώρα που βίωσε πολλές πρώτες συνέπειες. Η πρώτη που τα νοσοκομεία της γέμισαν με ασθενείς, η πρώτη που αντιμετώπισε την κρίση και τις ελλείψεις στον τομέα της υγείας και περίθαλψης, η πρώτη που χρειάστηκε την βοήθεια του στρατού για να μεταφέρει τους χιλιάδες νεκρούς της.
Όλα όσα ακούγαμε και βλέπαμε για αυτήν την χώρα ήταν κατά γενική ομολογία, φριχτά.
Το τραγούδι σταμάτησε, τα παντζούρια έκλεισαν.
Μέχρι και τα μέτρα έγιναν πιο αυστηρά. Η αστυνομία αυξήθηκε και όλο και λιγότεροι άνθρωποι έβγαιναν έξω.
Η καραντίνα, το κλείσιμο των συνόρων και οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί έπληξαν την οικονομία της Ιταλίας. Παρά την πίεση για άρση των μέτρων νωρίτερα στο νότιο της χώρας, όπου τα κρούσματα ήταν λιγότερα και η φτώχεια μεγαλύτερη, η κυβέρνηση φοβήθηκε να πάρει αυτήν την απόφαση.
Οι Ιταλοί άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η κανονικότητα έτσι όπως την ήξεραν θα αργούσε να επιστρέψει. Αυτό είναι ακόμη πιο εμφανές όταν δούμε τις λεπτομερείς προϋποθέσεις που θέτει η κυβέρνηση για την άρση των μέτρων.
Η τιμή στις μάσκες έχει καθοριστεί, αλλά υπάρχει συνεχής συζήτηση σχετικά με το εάν θα τις καταστήσουν υποχρεωτικές ή όχι. Είναι ήδη υποχρεωτικό να τις φοράνε οι κάτοικοι στις δημόσιες συγκοινωνίες, στα καταστήματα και στους χώρους εργασίας.
Η Ιταλία έχει δει πώς ο ιός εξαπλώνεται με τρομακτική ταχύτητα και ο αγώνας για τον περιορισμό του είναι οδυνηρά δύσκολος και αργός.
Είναι δύσκολο να φανταστούν την ζωή τους πριν. Το εθνικό τραύμα της πρώτης επιδημίας ίσως είναι ακόμα πολύ ωμό.
πηγή: Sky News