Όλα τα πλαστικά απόβλητα που συγκέντρωσε σε διάστημα ενός χρόνου αποφάσισε να κρατήσει στο σπίτι του ο Βρετανός Ντάνιελ Γουέμπ, προκειμένου να βοηθήσει κι αυτός στην προστασία του περιβάλλοντος. Σήμερα λέει την ιστορία του στη βρετανική έκδοση της HuffPost και προτρέπει όλους τους πολίτες, σε ολόκληρο τον κόσμο, να πράξουν το ίδιο.
«Όταν μετακόμισα στην παραθαλάσσια πόλη Μάργκεϊτ στο Κεντ το 2016, θυμάμαι έντονα πως κάθε μέρα καθώς περπατούσα στην παραλία, έπεφτα πάνω σε σωρό από πλαστικά. Η εικόνα ήταν αποκρουστική και μου προκαλούσε βαθιά θλίψη. Καθημερινά όλοι μας, πιθανότατα συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλες ποσότητες πλαστικών χρησιμοποιούμε, κανείς μας όμως δεν κάνει το μεγάλο βήμα. Αυτός ήταν και ο λόγος που με έκανε να πάρω την απόφασή μου», αναφέρει ο ίδιος.
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει, ένα χρόνο μετά το πείραμά του, στο διαμέρισμά του βρίσκονταν 22 μαύρες σακούλες, γεμάτες μέχρι πάνω με πλαστικά σκουπίδια. Από κουτιά για το γάλα μέχρι πακέτα μπισκότων. «Η εικόνα με έκανε να θέσω στον εαυτό μου ένα μεγάλο ερώτημα: Πόσα πλαστικά στ′ αλήθεια πετάω; Μήπως κάποια από αυτά καταλήγουν στη θάλασσα; Είναι όλα απαραίτητα για τη ζωή μου; Και πόσα από αυτά ανακυκλώνονται;»
Ο νεαρός Ντάνιελ, όπως ο ίδιος εξιστορεί, ζήτησε τη βοήθεια μιας επιστήμονα, της Δρ. Τζούλι Σνάιντερ, ώστε να ζυγίσει και να αναλύσει το κάθε κομμάτι που είχε συλλέξει τους τελευταίους δώδεκα μήνες.
Έτσι κατέληξαν στο συμπέρασμα πως από τα 4.490 τεμάχια πλαστικού, περίπου 12 την ημέρα -κατά μέσο όρο- δηλαδή το 93% όλων των προϊόντων που συγκέντρωσε, ήταν συσκευασίες μιας χρήσης. Πάνω από τα 2/3 χρησιμοποιήθηκαν ως περιτύλιγμα φαγητού ή ποτού. Μόνο το 4% των υλικών αυτών ανακυκλώνεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, σημείωσε η Σνάιντερ.
Ο Βρετανός με τη συνδρομή της ερευνήτριας αποφάσισε να συντάξει ένα κείμενο με τα συμπεράσματά του το οποίο θα ήταν προσβάσιμο στους πάντες. Από έναν μαθητή του δημοτικού μέχρι και έναν διευθύνοντα σύμβουλο εταιρείας. Στόχος τους ήταν ο καθένας να ενημερωθεί για τα πλαστικά απόβλητα που συγκεντρώνουμε στα σπίτια μας μόνο κατά τη διάρκεια ενός χρόνου.
Ο ίδιος λέει πως όσο έγραφε για το έργο, διάβασε πως το 2050 στις θάλασσες μας θα υπάρχουν περισσότερα πλαστικά απ′ ότι ψάρια. «Ο αριθμός αυτός είναι τρομακτικός αλλά και αρκετά αφηρημένος για να τον συνειδητοποιήσουμε. Για να ασχοληθούμε πραγματικά με το πρόβλημα των πλαστικών, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να κατανοήσουμε τις συμπεριφορές, τις επιλογές και τις αντιλήψεις του καθενός για το πρόβλημα», αναφέρει ο Ντάνιελ.
Στο κείμενό του παράλληλα υπογραμμίζει πως ένα χρόνο μετά το πείραμά του και τη δημοσιοποίηση του έργου σχετικά με αυτό, η συζήτηση γύρω από το θέμα των αποβλήτων έχει γίνει πιο ζωντανή από ποτέ.
Εξηγεί πως έχουν γίνει κάποια βήματα για την αντιμετώπιση του ζητήματος, όπως η επιβολή φόρου στις πλαστικές σακούλες, ωστόσο δυστυχώς οι πωλήσεις εμφιαλωμένου νερού στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν αυξηθεί και η παραγωγή πλαστικού επίσης εξακολουθεί να αυξάνεται παγκοσμίως. Μάλιστα, τα σημερινά επίπεδα αναμένεται να τριπλασιαστούν ως το 2050. «Είμαστε σε καλό δρόμο, αλλά ακόμα πρέπει να γίνουν πολλά», συμπληρώνει ο Γουέμπ.
Αναφέρει επίσης πως ένα από τα βασικά του κίνητρα για την παρουσίασή του ήταν να βοηθήσει τους πολίτες να βρουν τον τρόπο που οι ίδιοι θα μπορέσουν να δράσουν για αυτό το επείγον περιβαλλοντικό ζήτημα.
Για το λόγο αυτό, το 2020 θα ξεκινήσει μια νέα έρευνα για το πλαστικό η οποία θα ενθαρρύνει και χιλιάδες άλλους ανθρώπους σε ολόκληρη τη χώρα αλλά και τον κόσμο να συλλέξουν τα πλαστικά τους απορρίμματα και να εισάγουν τα αποτελέσματα που θα προκύψουν στην ηλεκτρονική πλατφόρμα που έχει δημιουργηθεί για το σκοπό αυτό.