Μπορεί μία κρίση πανικού να είναι ένα σημάδι για αλλαγή, ένα μήνυμα για να οργανώσουμε τη ζωή μας με έναν άλλο τρόπο, να τη νοηματοδοτήσουμε διαφορετικά; Και πόσο εφικτό μπορεί να είναι αυτό;
Άγχος, στρες, γρήγοροι ρυθμοί, αβεβαιότητα για το μέλλον και η αν(τ)οχή μας σε αυτήν είναι παράγοντες που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούμε στα ερεθίσματα του περιβάλλοντός μας και προστατεύουμε τον εαυτό μας. Από που έρχεται όμως όλο αυτό και γιατί;
Η αβεβαιότητα δεν είναι πάντα αρνητική, μπορεί να μας κινητοποιήσει και να μας δώσει ώθηση να ασχοληθούμε με καινούργια πράγματα και να υλοποιήσουμε νέους στόχους.
Το στρες βοήθησε τον άνθρωπο να επιβιώσει. Είναι ένας από τους ισχυρότερους μηχανισμούς άμυνας που βρίσκεται βαθιά εγκατεστημένος και «καλωδιωμένος» στον εγκέφαλό μας, στην αμυγδαλή, το πιο πρωτόγονο μέρος του εγκεφάλου μας, τον «ερπετοειδή» εγκέφαλο. Αυτός που αντιδρά αστραπιαία και θέτει σε λειτουργία ένα ολόκληρο σύστημα, προετοιμάζοντας το ανθρώπινο σώμα, να αντιμετωπίσει την εκάστοτε απειλή.
Τί γίνεται όμως σήμερα, πως αυτός ο μηχανισμός, «εισβάλει» στην καθημερινότητά μας, με τη μορφή μιας κρίσης πανικού;
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η αποξένωση, η υπερέκθεση μας σε μία καθημερινότητα με υπερβολικό στρες και εξαιρετικά γρήγορους κι εξαντλητικούς ρυθμούς, δεν μας επιτρέπει να αφομοιώσουμε τις αλλαγές και να δώσουμε τον απαραίτητο χρόνο στον εαυτό μας να επεξεργαστεί συναισθηματικά τα δεδομένα και να προσαρμοστεί.
Μία σειρά από αρνητικές σκέψεις μπορεί να πυροδοτήσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις στον εγκέφαλό μας, αλλαγές στο σώμα μας και φοβίες. Βέβαια, αυτός ο μηχανισμός μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα. Όταν αναπολούμε τις θετικές μας εμπειρίες, ο εγκέφαλος το αντιλαμβάνεται σαν πραγματικότητα και αλλάζει η βιοχημεία του, εκκρίνοντας τις ίδιες ορμόνες που αναπαραγόντουσαν την περίοδο που ζούσε αυτή την εμπειρία. Αξίζει λοιπόν να προσπαθήσουμε να βρούμε τρόπους.
Τι γίνεται λοιπόν με αυτό το απότομο κύμα φόβου που έρχεται χωρίς προειδοποίηση; Τι άλλο μπορεί να φέρει εκτός από δύσπνοια, πόνο στο στήθος, ταχυπαλμίες, τάση λιποθυμίας, αίσθηση απώλειας ελέγχου και φοβίες;
Ανάλαβε δράση και πάρε την κατάσταση στα χέρια σου:
Ξεκάθαρη και σαφής επικοινωνία. Μπορείς να ζητάς αυτό που θέλεις ή χρειάζεσαι, να εξηγείς τι σε ενοχλεί, χωρίς να γίνεσαι σκληρός και να χάνεις την ενσυναίσθησή σου για τους άλλους.
Υγιή όρια στις σχέσεις σου. Πες όχι, χωρίς γκρίνια ή θυμό, αλλά ήρεμα και σταθερά, βάζοντας τα θεμέλια για σχέσεις που βασίζονται στο σεβασμό, την αποδοχή και την αμοιβαία κατανόηση.
Οργάνωσε το χρόνο σου και βάλε προτεραιότητες. Σχεδίασε από πριν και μην υπερεκτιμάς τις δυνατότητες σου.
Μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα:
Επικεντρώσου στα πράγματα που μπορείς να ελέγξεις και άλλαξε την οπτική σου για αυτά που δεν μπορείς να ελέγξεις. Το να έχεις κολλήσει στην κίνηση για παράδειγμα μπορεί να είναι μία ευκαιρία να ακούσεις την αγαπημένη σου μουσική.
Μοιράσου τα συναισθήματά σου, μίλα με έναν καλό σου φίλο.
Φρόντισε τον εαυτό σου και αφιέρωσε χρόνο να συνδεθείς με πράγματα που σου αρέσουν και να φορτίσεις τις μπαταρίες σου. Μπορεί να είναι πράγματα απλά, όπως μία βόλτα στο κοντινό πάρκο, ένα ζεστό μπάνιο, να ακούσεις μουσική, και άλλα.
Οι παραπάνω τεχνικές είναι το πρώτο βήμα, οι πρώτες βοήθειες ώστε να ξεκινήσεις σιγά σιγά να παίρνεις τον έλεγχο.
Παρόλα αυτά είναι πολύ πιθανό οι κρίσεις να επιστρέψουν. Χρειάζεται χρόνο για να νοιώσει κανείς έτοιμος και να αποφασίσει να κάνει κάτι πιο εντατικά για τον εαυτό του, ώστε να εξερευνήσει το πραγματικό νόημα των κρίσεων του. Και η κρίση πανικού είναι κομμάτι του εαυτού μας, δεν είναι κάτι ξένο και έξω από εμάς, είναι μία δική μας φωνή που δεν είχε το χώρο να εκφραστεί. Είναι σημαντικό να καταφέρουμε να φροντίσουμε αυτή τη φωνή, το εσωτερικό παιδί μέσα μας. Να ακούσουμε τι θέλει να μας πει και να καταλάβουμε ποιες πλευρές του εαυτού μας έχουμε παραμελήσει. Στην πορεία της ζωής πολλές φορές χάνουμε τις αξίες μας και την επαφή μας με τον εαυτό μας και τα συναισθήματά μας. Τι έχουμε ξεχάσει λοιπόν και έρχεται ως υπενθύμιση να μας πει ότι είναι εδώ;
Θα ανοίξουμε την πόρτα σε αυτόν, τον όχι και τόσο ξένο τελικά, απρόσκλητο επισκέπτη;
Δείτε περισσότερα στο therapist-athens.com/