«Όποιος διέπραξε αυτό το έγκλημα είναι κάθαρμα. Και αν αυτοί συλληφθούν τώρα, σήμερα, θα εκμεταλλευτούν τις ευεργετικές διατάξεις που ισχύουν. Εμείς υποστηρίζουμε ότι αυτοί δεν πρέπει να ξαναδούν ήλιο. Αλλάξτε τώρα το νομοθετικό πλαίσιο. Αυτό που λέτε εσείς είναι να πάνε φυλακή για 20 χρόνια. Μα αυτοί σήμερα είναι 30 χρόνων και όταν βγουν από τη φυλακή θα είναι 50. Γιατί να βγουν; Όποιος σκοτώνει ένα νέο άνθρωπο, μια μωρομάνα, όποιος βιάζει παιδί πρέπει να καταδικάζεται σε θάνατο. Και μην μου πείτε ότι δεσμεύεστε από την ΕΕ. Μην επικαλείστε κάθε φορά την ΕΕ. Γιατί αν υπήρχε πραγματικό ευρωπαϊκό δίκαιο δεν θα υπήρχαν Τούρκοι σε Κυπριακό έδαφος.»
Τάδε έφη Κυριάκος Βελόπουλος, από το βήμα της Βουλής, σήμερα Πέμπτη 13 Μαϊου 2021.
Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, «ο κ. Βελόπουλος ζήτησε αυστηροποίηση των ποινών, επαναφορά της θανατικής ποινής και απελευθέρωση των κανόνων εμπλοκής της Αστυνομίας, με αφορμή το έγκλημα στα Γλυκά Νερά.»
Διατηρώντας μία ελάχιστη επιφύλαξη (μήπως ο αρχηγός της Ελληνικής Λύσης εννοεί κάτι άλλο...και δεν τον κατάλαβε σωστά το ΑΠΕ ή εγώ) μάλλον κάποιος πρέπει να ανακαλέσει τον Βελόπουλο - όχι στην τάξη - αλλά στην πραγματικότητα.
Εντάξει, καταλαβαίνω ότι ο λαϊκισμός τείνει να εξελιχθεί σε κοινή πολιτική πρακτική. Πολιτικοί ”ηγέτες”, κόμματα και κυβερνήσεις ανέβηκαν στην εξουσία εσχάτως, ακόμα και σε σύγχρονες ευρωπαίκές δημοκρατίες που άλλοτε θαυμάζαμε, αλιεύοντας ψήφους απευθυνόμενοι στα ταπεινότερα ανθρώπινα ένστικτα.
Στα χνάρια τους πάτησε ο Βελόπουλος για να κάνει πολιτική καριέρα. Τσιτάτα και επιχειρήματα που ακούσαμε από την Μαρίν Λεπέν (και παλαιότερα από τον μπαμπά της), από τον Σαλβίνι, από τον Όρμπαν και από άλλα ”ταλέντα”, έχει κατά καιρούς αναπαράξει.
Όμως, εδώ στο πρόσωπο του Βελόπουλου, ένας λαϊκιστής ξεπέρασε τον εαυτό του. Γιατί δεν λέω, πίνοντας καφέ το πρωί στην κουζίνα μας το πρωί της Τρίτης, όταν όλοι παγώσαμε ακούγοντας ή διαβάζοντας την είδηση για τον φρικιαστικό φόνο στα Γλυκά Νερά, προς στιγμήν κυριάρχησαν πιθανόν τα ένστικτα που όλοι κρύβουμε μέσα μας: Εκδίκηση, οφθαλμόν αντί οφθαλμού και να εκτελεστούν τα καθάρματα (ο χαρακτηρισμός είναι το μοναδικό σημείο όπου θα συμφωνήσω με τον Βελόπουλο).
Όταν όμως είσαι ή παριστάνεις τον πολιτικό αρχηγό, οφείλεις να δείξεις και μία στοιχειώδη υπευθυνότητα.
Ο ίδιος σπεύδει να προλάβει τα λογικά αντεπιχειρήματα για να υποστηρίξει την θεωρία του, κάνοντας έλα λογικό άλμα που με ξεπερνά: αφού, λέει, υπάρχουν Τούρκοι στην Κύπρο, δεν υπάρχει ευρωπαϊκό δίκαιο...Και αφού δεν υπάρχει ευρωπαϊκό δίκαιο, θεωρεί λογικό να αγνοήσουμε τυχόν δεσμεύσεις έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου στο πλαίσιο του σύγχρονου δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει προ πολλού καταργηθεί η θανατική ποινή.
Ο Βελόπουλος προτείνει επιστροφή στην προ ευρωπαϊκού δικαίου Ευρώπη, σε μεσαιωνικές συνήθειες όπως η εκτέλεση του ενόχου και κατ′ επέκταση, επιστροφή στην ζούγκλα. Ο δρόμος είναι ανοιχτός για τον ίδιο. Θέλω να πιστεύω ότι δεν υπάρχουν πολλοί από εμάς που θα τον ακολουθήσουν σε αυτή την χαριτωμένη εκδρομή.
ΥΓ: Θα ήταν καλό να το ξανασκεφθεί, έστω και εκ των υστέρων ο εν λόγω πολιτικός αρχηγός. Για παράδειγμα, θα μπορούσε κάποιος να τον ακούσει ή να μπει σε συζήτηση μαζί του, εάν πρότεινε να εφαρμόζεται - κυριολεκτικά, άνευ εκπτώσεων - η ισόβια κάθειρξη σε περιπτώσεις ειδεχθών εγκλημάτων, σαν αυτό στα Γλυκά Νερά, όπου πράγματι η αγριότητα και η απάνθρωπη πρακτική των δραστών βάζει πολλούς σε σκέψεις. Λίγο περισσότερη σοβαρότητα, δηλαδή.