Τα ελληνικά ΜΜΕ επιμένουν ως επί το πλείστον πως το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών είναι αποτέλεσμα ανθρώπινου λάθους, τα ξένα Μέσα ξεκαθαρίζουν πως πρόκειται για έγκλημα και όχι λάθος και όλοι οι υπόλοιποι στο εσωτερικό της χώρας μαλώνουν μεταξύ τους. Η ελληνική κοινωνία φαίνεται πως διατηρεί ηδονικά τις πολώσεις και τις συγκρούσεις και δεν βρίσκει κανένα λόγο να εξελιχθεί σε μια κοινωνία της συζήτησης, της λύσης, του μαζί. Αυτή η νοοτροπία ενοχλεί πολύ περισσότερο όταν έχει προηγηθεί μια τραγωδία με περισσότερες από 57 ταυτοποιημένες, χαμένες ζωές και αρκετούς ακόμη αγνοούμενους.
Μα γιατί δεν συμφωνούμε στο ότι την επόμενη μέρα πρέπει να πάρουμε ως Κράτος αποφασιστικά μέτρα πρόληψης για να μη βρεθούμε ξανά μάρτυρες στο ίδιο σκηνικό; H συντριβή από τα αλλεπάλληλα των τελευταίων χρόνων δεν ήταν αρκετή για να αναθεωρήσουμε πως ο διχασμός στα αυτονόητα είναι ανεύθυνη και προκλητική στάση;
Παρατηρώ τις τελευταίες ημέρες, παρουσιαστές και δημοσιογράφους με επιρροή να παίρνουν θέση χωρίς να κουκουλώνουν την ουσία, να αντιδρούν και να ενισχύουν την πίεση για ανάληψη ευθυνών, για δικαίωση των αδικοχαμένων ψυχών και για άμεση διευθέτηση του συστήματος ασφαλείας. Την ίδια στιγμή, αντί να υπάρχει μαζική συστράτευση προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση που θα φέρει την επιθυμητή αλλαγή, η κοινωνία διψάει για αίμα, επιτίθεται, αμφισβητεί την πρόθεση όσων βγαίνουν μπροστά, επιλέγει την τοξικότητα και όχι την συμπόρευση.
Δεν είμαι ο κατάλληλος για να μοιράσει ευθύνες, για να δικάσει συμπεριφορές και για να πάρει αποφάσεις. Ως παιδαγωγός όμως που συναναστρέφεται με παιδιά που έχουν καθημερινή τριβή με την τεχνολογία κι εύκολη πρόσβαση στην ενημέρωση, προσπαθώ να κρατώ μια αυθεντική και ειλικρινή στάση απέναντι σε κάτι που – πιστέψτε με – τους απασχολεί πολύ. Σε μια προσπάθεια να δημιουργώ ως δάσκαλος, πολίτες που θα είναι ενεργοί καταναλωτές της πληροφορίας και όχι παθητικοί αποδέκτες αυτής, τους δίνω τα εφόδια να αξιολογήσουν οι ίδιοι με κριτική σκέψη όλα όσα λαμβάνουν χώρα γύρω τους. Σε μια ερώτησή τους δεν έχω καταφέρει ακόμη να απαντήσω: «Κύριε γιατί τσακώνονται όλοι μεταξύ τους στην τηλεόραση; Έτσι θα λυθεί το πρόβλημα;»