Η HuffPost Greece επιλέγει την ηθοποιό και σεναριογράφο Δήμητρα Παπαδοπούλου, τη δημοσιογράφο και συγγραφέα παιδικών βιβλίων Λώρη Κέζα, τη marketeer Μαρία Μουζακίτη και τη φωτορεπόρτερ Άννα Παντελιά να απαντήσουν σε τέσσερις ερωτήσεις με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Είστε κατά το ήμισυ Γαλλοκαναδή και ως παιδί μεγαλώσατε σε περιβάλλον αλλοδαπών της Αθήνας. Πώς συντέλεσαν αυτά τα βιώματα στη διαμόρφωση της ταυτότητάς σας ως γυναίκας;
Μεγαλώνοντας ανάμεσα σε ορκισμένες φεμινίστριες είχα μεγάλη ελευθερία και ενθάρρυνση για ερωτική ζωή, χωρίς κανένα ταμπού. Έτσι νιώθω πολύ άνετα με το σώμα μου, σε σημείο που θα μπορούσα να γδυθώ στην πλατεία Συντάγματος χωρίς να ντραπώ. Κάτι άλλο που αποδίδω στην ανατροφή μου είναι η εμμονή με τη χειραφέτηση η οποία συμβαδίζει με την εκτίμησή μου στον ιπποτισμό. Ενώ δηλαδή θέλω να είμαι αυτόνομη και ισότιμη θεωρώ αδιανόητο όταν ένας άνδρας δεν μου ανοίξει την πόρτα.
Έχετε αντιμετωπίσει μισογυνισμό ή σεξισμό στην καριέρα σας;
Ναι, είναι κάτι που αντιμετωπίζω τακτικά, σε μικρή ή μεγάλη ένταση. Από προσφωνήσεις όπως «κούκλα μου» που είναι ανάρμοστες μέχρι φαντασιοκοπήματα για δήθεν δεσμούς με ισχυρούς προστάτες μου. Από χυδαία σχόλια αναγνωστών «σε διαβάζω και σε φαντάζομαι με νεγκλιζέ» μέχρι υποδοχή από θεσμικό πρόσωπο με τη φράση «καλώς τη Λώρη με τις βυζάρες της». Σε αυτό το τελευταίο περιστατικό, οι παρόντες εξεπλάγησαν και ενοχλήθηκαν από την απάντησή μου «άντε στο διάολο κωλόγερε». Θεωρήθηκε ότι ήμουν αγενής. Ο εν λόγω κύριος έλεγε μετά ότι είμαι δύστροπη και δεν δέχομαι «ούτε ένα κομπλιμάν».
Ποια είναι η αξία που μεταδίδετε στα παιδιά μέσα από τα βιβλία σας; Ειδικά για τα μικρά κορίτσια, ποιο πιστεύετε πως είναι το πιο ουσιαστικό δίδαγμα ώστε να αντεπεξέλθουν στα εμπόδια μιας κοινωνίας με έμφυλες διακρίσεις;
Ένα πνεύμα ισότητας των φύλων διατρέχει όλα τα βιβλία μου, μέσα από το μοντέλο της οικογένειας που παρουσιάζω. Τις κόρες μου προσπαθώ να τις πείσω να είναι οικονομικά αυτόνομες όταν μεγαλώσουν. Να μην βλέπουν τους άντρες ως χορηγούς. Να έχουν με το δικό τους πορτοφόλι την ελευθερία επιλογών. Είναι θλιβερό να βλέπουμε γυναίκες οι οποίες παραμένουν σε σχέσεις επειδή δεν έχουν οικονομική δυνατότητα να φύγουν. Ταυτόχρονα να είναι κατανοητό ότι όταν αγαπάμε έναν άνθρωπο, μοιραζόμαστε μαζί του τα υπάρχοντα, τα δικά μας και τα δικά του, τα πολλά ή τα λίγα. Τα στερεότυπα έχουν πολλές μορφές, είναι ωραίο να τα διακρίνουμε.
Πόσο έχει αλλάξει η θέση της γυναίκας στον κλάδο σας και πώς βλέπεις να εξελίσσεται στα επόμενα χρόνια;
Στα 200 χρόνια του ελληνικού Τύπου, από την κυκλοφορία της εφημερίδας «Σάλπιγξ Ελληνική» μέχρι σήμερα, υπήρξαν μόνο δυο γυναίκες διευθύντριες. Η εμβληματική Κατερίνα Δασκαλάκη, στη Μεσημβρινή της δεκαετίας του ΄90 και η Κύρα Αδάμ, στην τελευταία περίοδο της Ελευθεροτυπίας. Άξιες οι δυο γυναίκες, θλιβερό το ποσοστό. Το ίδιο ισχύει και στην πολιτική -η ανδροκρατούμενη σύνθεση της κυβέρνησης παραπέμπει σε Ισλαμική Δημοκρατία. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, προς το παρόν ζούμε σε καθεστώς Αρσενικής Δημοκρατίας με όλα τα παρελκόμενα.
*Η Λώρη Κέζα είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Αποφοίτησε από το λύκειο της Προτύπου Ευαγγελικής Σχολής και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Το 1988 εργάστηκε στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Από το 1989 ως το 1993 απασχολήθηκε στο Mega Channel ως βοηθός παραγωγής στις ειδήσεις. Από το 1992 ως σήμερα εργάζεται στην εφημερίδα "Το Βήμα", αρχικά ως συντάκτης στον τομέα του βιβλίου και από το 2009 ως αρθρογράφος με τη καθημερινή στήλη "Κοινή λογική". Εκδίδει και διευθύνει τη λογοτεχνική επιθεώρηση "να ένα μήλο" και έχει διοργανώσει τέσσερις συναντήσεις εργασίας για νέους συγγραφείς. Εργάστηκε στη ΝΕΤ ως αρχισυντάκτρια στην εκπομπή για το βιβλίο "Για μια θέση στο ράφι". Διετέλεσε μέλος της επιτροπής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας και των Κρατικών Βραβείων Παιδικής Λογοτεχνίας. Στο ελεύθερο χρόνο της γράφει μικρές ιστορίες για μικρά παιδιά.