Eίναι ο τρίτος χρόνος συνεργασίας του θρυλικού σεφ Μισέλ Ρου με το Avenue Bar Bistro στο ξενοδοχείο Μetropolitan. Η πορεία του Γάλλου σεφ – που διατηρεί τρία αστέρια Μichelin για πάνω από 25 χρόνια είναι γνωστή στους λάτρεις της γαλλικής και όχι μόνο κουζίνας. Ο Γαλλος Roux, παιδί μιας οικογένειας charcutiers βρέθηκε μαζί με τον αδερφό του στην Αγγλία το 1967. Εκεί έφτιαξαν το θρυλικό Le Gavroche και αργότερα το Waterside Inn. Aκολούθησαν βραβεία, τηλεοπτικές εκπομπές, βιβλία (πέρσι κυκλοφόρησε το δωδέκατο κατά σειρά βιβλίο του) και μια ζωή γεμάτη καταξίωση. O Roux,τον οποίο είχαμε πρωτοσυναντήσει πέρσι για μια αποκλειστική συνέντευξη είναι μια έντονη προσωπικότητα που δεν φοβάται να πει τη γνώμη του- από τους άχρηστους τηλεοπτικούς σεφ μέχρι τον Ολάντ «που είναι όσο χρήσιμος όσο κι ένα σακί πατάτες» μια κουβέντα μαζί του είναι πραγματικά απολαυστική.
Φωτο Sooc/ Μενέλαος Μυρίλλας
Ακόμα πιο απολαυστικό βέβαια, είναι το φαγητό που ετοιμάζει, πάντα με το δικό του τρόπο και γνώση (μιλάμε για το βασιλιά της γαλλικής κουζίνας) αλλά ελληνικές πρώτες ύλες: «Το πιο σημαντικό είναι να χρησιμοποιεί κανείς τοπικά υλικά που βρίσκει στην Ελλάδα, πρέπει κανείς να στηρίζει την τοπική κοινότητα. Έχουμε όλα αυτά τα βασικά υλικά : πούρε φασολιών, πιπεριά, μελιτζάνα, και τα μαγειρεύουμε σε vacuum. Περίπου 90% των πιάτων μας θα είναι από την Ελλάδα και αυτό θα κάνει το γεύμα μας καλύτερο και φτηνότερο: είναι πιο ακριβό να εισάγεις, και θα έχει και καλύτερη γεύση» μας είχε πει πέρσι.
Nιόκι πατάτας
Δοκιμάσαμε πολλά από τα καινούργια του πιάτα ένα βράδυ στο Avenue bistro πριν δύο περίπου εβδομάδες. O χώρος είναι έτσι κι αλλιώς ζεστός και απλός, με μια open plan κουζίνα και πίνακα. Ο ίδιος αεικίνητος έμπαινε κι έβγαινε από την κουζίνα (πάντα μαζί με το δεξί του χέρι και παλιό του συνεργάτη Hλία Καριώτογλου, ο οποίος είναι και υπεύθυνος του εστιατορίου), και μετά έβγαινε έξω, μας εξηγούσε τα πιάτα, φωτογραφιζόταν και απαντούσε στις ερωτήσεις μας. Δοκιμάσαμε σχεδόν μια ντουζίνα πιάτα- από μικροσκοπικά νιόκι- μπουκίτσες με καβουρδισμένο κουκουνάρι και σάλτσα μαϊντανού, μια σούπα μυδιών με καβούρι σχάρας, κρέμα και κρόκο Κοζάνης (αυτό ήταν και το αγαπημένο μου πιάτο)και φιλέτο σολομού με σάλτσα «verduette» πίκλα αγγουριού και πουρέ από κουνουπίδι.
Από μια τέτοια δοκιμή δεν θα μπορούσε να λείπει και η περίφημη rotisserie του Roux που θεωρείται εξάλλου και σπεσιαλιτέ του, όσο περίεργο και αν φαίνεται αυτό για ένα σεφ με 3 αστέρια Michelin. Μας έφερε ο ίδιος στο τραπέζι πάπια και γουρουνόπουλο σε μικρά μπόλ. «Για να δοκιμάσετε» όπως μας είπε χαρακτηριστικά.
Σούπα μυδιών με βασιλικό καβούρι σχάρας
Ο ίδιος αγαπάει πολύ τα ελληνικά προϊόντα αλλά δεν ξεχνάει ποιος είναι, πως μαγειρεύει, και γιατί: «Λατρεύω τη μελιτζάνα- είναι από τα αγαπημένα μου υλικά, το λεμόνι και το ελαιόλαδο. Προσπαθώ γενικά να χρησιμοποιήσω υλικά από αυτό το κομμάτι του κόσμου, αλλά και υλικά που μου αρέσουν . H μαγειρική είναι σαν το τραγούδι. Κάθε τραγουδιστής τραγουδά για τον εαυτό του, κάθε ζωγράφος ζωγραφίζει για τον εαυτό του, και αν ξέρει ότι στο ακροατήριο του αρέσουν συγκεκριμένα πράγματα τότε θα τραγουδήσει και συγκεκριμένα πράγματα. Θα φτιάξω ας πούμε ένα αρνίσιο παϊδάκι καλυμμένο σε φύλλο κρούστας. Μου αρέσει το πόσο κρατσανιστό είναι το φυλο, και είναι ένα είδος μαγειρέματος που είναι ευχάριστο κι εύκολο. Το αποτέλεσμα είναι πολύ τρυφερό και ζουμερό με αρωματικά βότανα και καρότα μαγειρεμένα με κύμινο. Να, δεν μπορείς να μαγειρέψεις με φύλλο κρούστας σε μια Βόρεια Χώρα, ενώ είναι ιδανικό υλικό για την Ελλάδα. Νομίζω επίσης ότι είναι σημαντικό να να μαγειρεύει κανείς με χαμηλό κόστος. Καλό φαΐ με τρελές τιμές- ποιος το θέλει αυτό»;
Κανείς φυσικά.