Ήταν μία μινι-ανατροπή - τουλάχιστον σε σχέση με το αποτέλεσμα του exit poll - που σηματοδοτεί ωστόσο σημαντική εξέλιξη για το πολιτικό σύστημα.
Η εκλογική αποτυχία της Χρυσής Αυγής αναμφίβολα αποτελεί ευχάριστη είδηση για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και για το δημοκρατικό τόξο. Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και ξένες κυβερνήσεις παρακολουθούσαν το «φρούτο» της Χρυσής Αυγής από τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης και ήταν ένα στοιχείο που επιβάρυνε ακόμα περισσότερο την «προβληματική» διεθνή εικόνα της Ελλάδας.
Ξένοι δημοσιογράφοι ρωτούσαν με επιμονή εάν θα υπάρχει και πάλι στη Βουλή το νεο-ναζιστικό μόρφωμα (ήταν ένα ερώτημα που δέχθηκα και προσωπικά από συναδέλφους μου στην βρετανική, στην γαλλική, στην ιταλική και στην ισπανική έκδοση της Huffpost τις προηγούμενες εβδομάδες). Και την ώρα που μία κυβέρνηση δηλώνει ότι θα πασχίσει να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, οι «λεπτομέρειες» ασφαλώς παίζουν ρόλο.
Η αποτυχία της Χρυσής Αυγής αποδεικνύεται διπλά χρήσιμη στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Από τη μια πλευρά, αποδεικνύεται ότι είχε νόημα και αποτέλεσμα η επίμονη έκκλησή του στους πολίτες να κλείσουν τα αυτιά τους σε ακραίες φωνές. Και από την άλλη, η ΝΔ φτάνει στον αριθμό των 158 βουλευτών - κατά την εκτίμηση της Singular τρεις ή τέσσερις έδρες παραπάνω από όσες θα της αναλογούσαν με το έβδομο κόμμα εντός Βουλής.
Η διαφορά είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτό που ακούγεται...
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποκτά μία αριθμητική «άνεση» που είναι βέβαιο ότι θα του είναι απαραίτητη και θα διαμορφώσει καθαρές ισορροπίες, εφόσον ο νέος πρωθυπουργός αποφασίσει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που απαιτούν αυξημένο κοινοβουλευτικό βάρος.
Υπάρχει ένα παλιό «μυστικό» που οι έμπειροι πολιτικοί γνωρίζουν καλά: Όταν στηρίζεσαι σε οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, οφείλεις να το αποδεικνύεις κάθε φορά, όποτε η Βουλή κληθεί να ψηφίσει «δύσκολα» νομοσχέδια.
Όταν διαθέτεις, αντίθετα, ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ίσως δεν χρειαστεί να το αποδείξεις ποτέ!