Η Ανταλλαγή πληθυσμών του 1923, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αν και από την κυβέρνηση της Άγκυρας θεωρήθηκε «μια λύση που θα ικανοποιούσε την παγκόσμια κοινή γνώμη και θα εξασφάλιζε την πολυπόθητη ηρεμία και στις δύο χώρες», άφησε πίσω της συντρίμμια. Μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Σε αυτά περιλαμβάνεται και το χωριό Λιβίσι, ένα χωριό στη νοτιοδυτική Τουρκία, όπου ζούσαν Έλληνες της Ανατολίας μέχρι το 1923. Το χωριό-φάντασμα, που διατηρείται πλέον ως μουσείο, αποτελείται από εκατοντάδες κατοικίες και δύο εκκλησίες, οι οποίες σήμερα χρησιμεύουν ως τόπος στάθμευσης για τους τουρίστες.
Η περιοχή όπου βρίσκεται το Λιβίσι κατοικούνταν από τα πρώιμα αρχαϊκά χρόνια και έπειτα από ανασκαφές το 1990 το νησί αυτό ταυτίστηκε με τη Λεβισσό των βυζαντινών πηγών.
Αυτό σημαίνει ότι το Λιβίσι αποτελεί τη μετεξέλιξη-μετεγκατάσταση της βυζαντινής Λεβισσού, σε μια προσπάθεια των κατοίκων να παραμείνουν ασφαλείς, «κρύβοντας-καμουφλάροντας» τον οικισμό από τους πειρατές.
Στο Λιβίσι υπολογίζεται πως μέχρι το 1923 κατοικούσαν 4.500 Έλληνες. Ωστόσο, ετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο και τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών το Λιβίσι εγκαταλείφθηκε και έκτοτε δεν κατοικήθηκε ποτέ ξανά.
Αυτό σημαίνει ότι το Λιβίσι αποτελεί τη μετεξέλιξη-μετεγκατάσταση της βυζαντινής Λεβισσού, σε μια προσπάθεια των κατοίκων να παραμείνουν ασφαλείς, «κρύβοντας-καμουφλάροντας» τον οικισμό από τους πειρατές.
Στο Λιβίσι υπολογίζεται πως μέχρι το 1923 κατοικούσαν 4.500 Έλληνες. Ωστόσο, ετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο και τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών το Λιβίσι εγκαταλείφθηκε και έκτοτε δεν κατοικήθηκε ποτέ ξανά.