Ας συμφωνήσουμε τουλάχιστον ότι όταν έχεις 100 νεκρούς την ημέρα, βρίσκεσαι σε πόλεμο και αυτό που συζητάς είναι το πώς θα σώσεις ανθρώπινες ζωές προστατεύοντας παράλληλα την ήδη ταλαιπωρημένη οικονομία κι ένα σύστημα υγείας που εξαντλεί τα όριά του.
Εκτός, λοιπόν, από την κριτική στα όποια μέτρα, την οποία ο καθείς δικαιούται να ασκήσει, χρειάζονται προτάσεις κι όχι γενικόλογοι αφορισμοί υπέρ της των ... ”Ροδίων ελευθερίας” σε συνθήκες πολέμου.
Σε κανέναν δεν αρέσουν οι περιορισμοί, τα πρόστιμα, οι μάσκες, οι αποστάσεις, οι έλεγχοι κτλ. Αλλά αν αυτά σώζουν ανθρώπους, τα αποδέχομαι εξ ανάγκης, όπως φοράω κράνος, ζώνη και όταν αρρωσταίνω λαμβάνω θεραπευτική αγωγή.
Από σεβασμό σε όσους θρηνούν την απώλεια δικών τους ανθρώπων, σε όσους παλεύουν για τη ζωή τους και σε όσους αγωνίζονται να σώσουν ανθρώπινες ζωές, ας κατατεθούν προτάσεις, λύσεις, διέξοδοι.
Με βρισιές και φτηνή ρητορεία δεν σώζεις ζωές, μάλλον αποτελείς μέρος του προβλήματος.
Όσο για την ταλαιπωρημένη έννοια της ελευθερίας, ελευθερία να σκοτώνεις έστω και ασυνείδητα δεν νοείται. Εκτός βέβαια, εάν αμφισβητούμε και τους νεκρούς και την ίδια την ύπαρξη του ιού, οπότε δεν έχουμε τίποτα να συζητήσουμε.