Οι περισσότεροι από εμάς περνάμε μεγάλο μέρος του χρόνου μας καθισμένοι σε ένα γραφείο, οδηγώντας το αυτοκίνητό μας, ή σε μια άλλη καθιστή θέση. Περιορίζουμε την προσοχή μας στη μικρή οθόνη μπροστά μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και όταν σηκωνόμαστε νιώθουμε το βάρος του κόσμου στους ώμους μας. Σιγά-σιγά αρχίζουμε να γέρνουμε προς τα μπροστά, κλείνοντας το χώρο της καρδιάς μας, δημιουργώντας μια απόσταση από τον εσωτερικό κόσμο των συναισθημάτων και αισθημάτων. Ο λαιμός βρίσκεται ελαφρώς μπροστά, οι ώμοι είναι σφιχτοί και, συχνά, ελαφρώς γερμένοι, το πίσω μέρος του σώματος μας κάμπτεται, οι γοφοί και τα πόδια μας σφιχτά και η ροή της επικοινωνίας με τον εσωτερικό εαυτό σιωπηλή. Συχνά αυτή η αμυντική στάση δεν είναι συνειδητή, αλλά αποτέλεσμα της καθημερινής μας ζωής.
Ευτυχώς για όλα αυτά υπάρχει η Supta Virasana. Γιατί τότε θεωρείται η άσανα που αποφεύγουμε περισσότερο στη σύγχρονη δυτική γιόγκα; Ίσως γιατί πολλοί την βρίσκουν επώδυνη. Και παρότι ο B.K.S. Iyengar την εξυψώνει ως θεραπευτική για τα γόνατα και για την πλατυποδία, θεωρείται δύσκολη για τους αρχάριους. Έτσι προτιμάται η πιο ήπια θέση, η Virasana.
Η Virasana (Vira = ήρωας, αρχηγός) εννοείται ότι μας βοηθάει να αναπτύξουμε γενναιότητα και ανδρεία. Επιμηκύνει και ευθυγραμμίζει τη σπονδυλική στήλη, ενώ δημιουργεί χώρο στον κορμό μας, κάτι που την κάνει τέλεια άσανα για πραναγιάμα και διαλογισμό.
Όταν, όμως, ξαπλώνουμε στην – πιο προχωρημένη - Supta Virasana, εκθέτουμε και εκτείνουμε πλήρως το μπροστινό μέρος του σώματός μας. Με αυτόν τον τρόπο «σβήνουμε» τη συνήθεια να καμπουριάζουμε, ενώ παίρνουμε θάρρος για να οδηγηθούμε στον εκτεθειμένο χώρο της πλήρους διαφάνειας. Άρα στη σωματική δυσκολία έρχονται να προστεθούν και τα συναισθήματα που αναδύονται στην επιφάνεια – λόγω του ανοίγματος του μπροστινού σώματος – και μερικές φορές είναι και αυτά έντονα.
Παρότι μπορεί να έχουμε μια έντονη διάθεση να ανοίξουμε την καρδιά μας στον κόσμο και να βαθύνουμε τη σύνδεσή μας με τον εσώτερο Εαυτό, τα χρόνια της κίνησης μας μέσα σε έναν κόσμο περιοριστικό, μπορούν εύκολα να μετατρέψουν σε πρόκληση το σωματικό και πνευματικό άνοιγμα. Γι’αυτό ξεκινάμε αργά και προσεκτικά την προσέγγιση αυτής της άσανα, στρέφοντας πρώτα την προσοχή μας στο άνοιγμα του κάτω μέρος του σώματος και στη γείωση. Για να ξεκινήσουμε την πρακτική της Supta Virasana πρέπει πρώτα να αποκτήσουμε μια άνεση στη Virasana, κάτι που όπως λέει και ο Iyengar «παίρνει αρκετό καιρό και απαιτεί καθημερινή πρακτική της άσανα, για λίγα λεπτά κάθε φορά, για αρκετούς μήνες». Όταν αποκτηθεί αυτή η άνεση στη Virasana, τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε να πηγαίνουμε προς τα πίσω, ανοίγοντας το μπροστινό μέρος του σώματος. Στην τελική θέση το πάνω μέρος των πελμάτων, τα γόνατα, οι γλουτοί, οι ώμοι, το πίσω μέρος του κεφαλιού και τα χέρια βρίσκονται σε μια άνετη επαφή με το πάτωμα.
Η Supta Virasana μπορεί να αποδειχτεί πολύ δύσκολη αλλά και πολύ βοηθητική, αν εξασκείται με προσοχή. Αν, από την άλλη, εξασκείται απερίσκεπτα, μπορεί να συντελέσει στην υπερέκταση της μέσης. Έτσι, είναι σημαντικό να διατηρήσουμε ένα δυνατό και υποστηρικτικό κορμό, προκειμένου να διαφυλάξουμε την ασφάλεια της μέσης μας, αλλά και των γονάτων και των αστραγάλων. Είναι σημαντικό να βρούμε την ισορροπία μεταξύ της άσκησης και της ικανότητας να χαλαρώνουμε μέσα στην άσανα.
Καλύτερα να προσεγγίσουμε τη Supta Virasana μένοντας ανοιχτοί σε ότι αναδυθεί. Επίσης, καλύτερα να μένουμε συμπονετικοί και ευαίσθητοι, αν θέλουμε να προβάλλουμε αντίσταση στη σφοδρή, καθημερινή επίθεση του στρες και της έντασης και να απαντήσουμε με έκταση και αποδέσμευση. Κάνοντας κάτι τέτοιο, αυτόματα δημιουργείται περισσότερος χώρος για την αναπνοή, μεγαλύτερο μήκος στη σπονδυλική στήλη και, αργά αλλά σταθερά, ανοιχτή καρδιά.
(Για κάθε πληροφορία, ερώτηση ή διευκρίνιση μπορείτε να επικοινωνείτε με τη Μαρία Χρυσοχεράκη στο maria@pureyoga.gr)