Μόλις στις 16 Μαΐου, το γαλλικό Κοινοβούλιο πέρασε ένα πολυαναμενόμενο νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της σεξουαλικής και έμφυλης βίας. Ο πρόεδρος Μακρόν καλωσόρισε το νόμο ως «πολιτική νίκη» και ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση του αισθήματος ασφάλειας των γυναικών στους δρόμους. Ωστόσο, οι φεμινιστικές οργανώσεις και οι ομάδες για την προστασία των παιδιών δεν έχουν την ίδια άποψη.
Ο λόγος είναι ότι του άρθρο 2 του εν λόγω νόμου, στις περιπτώσεις όπου ο εξαναγκασμός σε σεξουαλική πράξη από τον ενήλικα δεν μπορεί να αποδειχθεί, ορίζει την πράξη αυτή ως σεξουαλική επίθεση και όχι ρητά ως βιασμό. Έτσι, ο νόμος αυτός αποτυγχάνει να ορίσει ένα ευδιάκριτο ελάχιστο όριο ηλικίας σεξουαλικής συναίνεσης, κάτι για το οποίο ο Μακρόν είχε δεσμευτεί από τον περασμένο Νοέμβριο.
Στα τέλη του 2017, ο Μακρόν είχε ανακοινώσει ότι η ισότητα των φύλων θα είναι «εθνική προτεραιότητα» της πενταετούς θητείας του, ενώ στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας είχε προαναγγείλει τη δημιουργία ενός υπουργείου αφιερωμένου στα δικαιώματα των γυναικών. Αφού εξελέγη στην προεδρία, κάλεσε τις γυναίκες να συμμετάσχουν στις δημοτικές εκλογές με το κόμμα του, αυξάνοντας το ποσοστό των εκλεγμένων γυναικών αντιπροσώπων από 27% σε σχεδόν 40%. Ήταν τότε που ο γαλλικός και ευρωπαϊκός Τύπος έβλεπε στο πρόσωπο του Γάλλου προέδρου έναν «Justin Trudeau», δηλαδή έναν «ήρωα» υπέρ της ισότητας.
Για πολλές Γαλλίδες, όμως, η κυβέρνηση Μακρόν αποτυγχάνει στα δικαιώματα των γυναικών. Ας πάρουμε για παράδειγμα την ευρωπαϊκή οδηγία για την παρατεταμένη γονική άδεια, η οποία θα έδινε στους εργαζομένους το δικαίωμα να απουσιάσουν από την εργασία τους για 4 μήνες, λαμβάνοντας το 50% του μισθού τους. Ο Μακρόν αρνήθηκε να εφαρμόσει την πρόταση, χαρακτηρίζοντάς την μια «καλή αλλά ακριβή ιδέα που θα μπορούσε να βγει εκτός ελέγχου».
Στο μεταξύ, η υπόσχεση για το υπουργείο ισότητας των φύλων επίσης μπήκε στο ράφι. Στον αντίποδα, η Marlène Schiappa ανέλαβε Γραμματέας Ισότητας, ένα χαρτοφυλάκιο με σαφώς μικρότερο προϋπολογισμό από ένα ολόκληρο υπουργείο. Επιπλέον και η δέσμευση ότι οι εργοδότες που δεν εφαρμόζουν ίδιες πρακτικές σε άντρες και γυναίκες θα «ονοματίζονται και θα εκτίθενται» σταμάτησε σε μόλις δύο εταιρείες.
Και η ίδια η Schiappa όμως είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Μια πρώην διαφημίστρια που έγινε γνωστή γράφοντας βιβλία υποστήριξης για εργαζόμενες μητέρες, είναι η νεαρότερη υπουργός του Μακρόν που πρόσφατα περιέγραψε τους συμπατριώτες της ως «ρομαντικούς ανθρώπους» που για «οιονεί φροϋδικούς λόγους» πρέπει «να κυβερνώνται από ένα ζευγάρι». Σκεπτικισμό αντιμετώπισε και μια προηγούμενη σύγκριση της Μπριζίτ Μακρόν με τη Σιμόν ντε Μποβουάρ.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Μακρόν είχε την ευκαιρία του να αντιμετωπίσει τους επικριτές του αξιοποιώντας τη δυναμική που έχει δημιουργηθεί ενάντια στη σεξουαλική παρενόχληση από το κίνημα #MeToo, το οποίο είχε βρει μεγάλη απήχηση και στη Γαλλία, με το επιπλέον hashtag #Balancetonporc.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Παρόλο που η πρόσφατη υπόθεση δύο Γάλλων οι οποίοι κακοποίησαν 11χρονα κορίτσια και οδηγήθηκαν σε δίκη χωρίς όμως να καταδικαστούν για βιασμό ανηλίκων, είχε συγκλονίσει τη Γαλλία. Ενδεικτικό είναι ότι μία δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε μετά το περιστατικό έδειξε πως το 69% των Γάλλων ψηφοφόρων υποστηρίζει την καθιέρωση μιας ελάχιστης ηλικίας συναίνεσης στο σεξ.
Αντ′ αυτού, σύμφωνα με τις φεμινιστικές οργανώσεις, η κυβέρνηση Μακρόν πέρασε ένα νόμο που ενθαρρύνει τους εισαγγελείς να ταξινομούν περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης ως σεξουαλική επίθεση και όχι ως βιασμό.
Η αποτυχία του νόμου να εξασφαλίσει ένα ηλικιακό όριο συγκατάθεσης στο σεξ κυριαρχεί στις συζητήσεις της κοινής γνώμης σε εθνικό επίπεδο. Μάλιστα, περισσότερες από 200 διάσημες Γαλλίδες υπέγραψαν επιστολή στον πρόεδρο Μακρόν, με την οποία ζητούν κατάργηση του άρθρου 2. Η φεμινίστρια Clémentine Autain συνόψισε τις σκέψεις πολλών, λέγοντας ότι το«βουνό» που αντιπροσωπεύει το κίνημα #MeToo έχει γεννήσει ένα «ποντίκι» με τη μορφή του εν λόγω νόμου για τη σεξουαλική βία.
Λαμβάνοντας υπόψη τη χαμηλή δημοτικότητα του Μακρόν σε επίπεδα ρεκόρ και τις πρόσφατες πολυπληθείς διαδηλώσεις στη Γαλλία, ο Γάλλος πρόεδρος θα μπορούσε να κερδίσει πλεονέκτημα εφαρμόζοντας τις προεκλογικές του εξαγγελίες στο ζήτημα της ισότητας των φύλων. Αντίθετα, η πολιτική του και σε αυτό έως σήμερα δεν έχει καταφέρει να ανταποκριθεί στις φιλελεύθερες υποσχέσεις του.
(Πηγή: theguardian.com, της Cécile Guerin)