Προσπαθώ μέρες να εξηγήσω στην 9χρονη κόρη μου, γιατί δεν μπορούμε αυτές τις μέρες να βγαίνουμε συχνά έξω. Ότι η κατάσταση δεν είναι yolo, όπως όταν έχουμε διακοπές που αλώνουμε τα θέατρα, τις παιδικές χαρές, τα σινεμά και είμαστε συνεχώς με παρέα. Πάντα καταλήγω σε καβγά. Η συζήτηση με φίλες και φίλους κυρίως περιστρέφεται γύρω από το σε ποια σούπερ μάρκετ υπάρχει ντετόλ υγρό σε μπουκαλάκι, πόσα χαρτιά υγείας έχουμε σε στοκ και πόσο φοβόμαστε να νοσήσουμε. Με τους συναδέλφους λέμε τι μπορεί να κάνει καθένας από το σπίτι του και τι θα συμβεί –ως προς τον όγκο της δουλειάς- σε μια ενδεχόμενη νέα παράταση του κλεισίματος των σχολείων. Όλα αυτά μαζί με ένα απόκοσμο σκηνικό στους δρόμους. Παρά τη λιακάδα, κυκλοφορούν ελάχιστοι, αυτοκίνητα δεν ακούς, πολλοί φορούν μάσκες. Από όπου και αν το πιάσεις, στρες. Στρες, στρες, στρες.
Τη μέρα λοιπόν, κάπως το διαχειρίζεσαι. Βρίσκεις διάφορα να κάνεις. Λίγες δουλειές (από αυτές που αποφεύγεις στην κανονική ζωή όπως τακτοποίηση σε ντουλάπια με τρόφιμα και πλύσιμο του ψυγείου) λίγο uno και ζωγραφική λαμπερές πριγκίπισσες, μερικά mail, πυκνά τηλεφωνήματα. Το βράδυ ζορίζουν τα πράγματα. Μόλις μένεις μόνος σου με τα headlines και τον καταιγισμό πληροφορίας στα social media–με σκοτάδι έξω και νεκρική ησυχία- επανέρχεται σα σκέψη το πεπερασμένο της ύπαρξης (που επίσης αποφεύγεις στην κανονική ζωή) για να βρεθείς με τον πιο άχαρο τρόπο αντιμέτωπος με τους πιο βαθείς υπαρξιακούς φόβους και τις αγωνίες σου.
Και επειδή ως γνωστόν ο φόβος είναι ανυπόφορος όταν είμαστε μόνοι, ας πάψουμε απλά να είμαστε. Ας αγαπάμε και ας μοιραζόμαστε. Η μοναχικότητα δεν είναι μαγκιά, δεν είναι ανεξαρτησία. Στα δύσκολα, είναι ανοησία. Και σε κάνει και νευρικό. Εσωτερικά σε τσακίζει. Σε αφήνει άυπνο. Σου δένει κόμπο το στομάχι ή σε κάνει βουλιμικό (μήπως δεν έφαγες και συ σε μισή μέρα το 1/3 του πολεμικού εφοδιασμού που έκανες για τις δύσκολες μέρες μιας πιθανής παρατεταμένης καραντίνας;)
Συμπέρασμα. Όσα χαρτιά υγείας και αν στοκάρουμε, η κρίση που ζούμε θα περάσει ευκολότερα αν τη μοιραζόμαστε. Γι’ αυτό. Αγαπάτε. Γελάτε στους ανθρώπους που αγαπάτε. Νοερά ή πραγματικά δείξτε ζεστασιά και τρυφερότητα. Αγκαλιάστε τα κατοικίδιά σας. Χαμογελάτε. Μοιραστείτε το φόβο σας. Μιλάτε. Συζητάτε. Μην κλείνεστε στον εαυτό σας. Μην απομακρύνεστε συναισθηματικά από οικογένεια, φίλους, ταίρια. Ο κορονοϊός δεν έχει φάρμακο ακόμα. Η αγωνία και ο φόβος έχουν: Αγάπη μόνο.
Πολίτες που ανησυχούν ότι πάσχουν από λοίμωξη του αναπνευστικού (πυρετό ή/και βήχα ή/και δύσπνοια) και ήρθαν σε επαφή με πιθανό ή επιβεβαιωμένο κρούσμα ή έχουν ιστορικό ταξιδιού σε πληττόμενες χώρες θα πρέπει να επικοινωνούν με τον ΕΟΔΥ στο τηλ. 1135.
Προσοχή: Δεν θα πρέπει να επισκέπτονται ιδιωτικά ιατρεία, εφημερεύοντα νοσοκομεία, εξωτερικά ιατρεία κ.λπ. Ο ΕΟΔΥ θα μεριμνήσει για την διακομιδή τους σε νοσοκομεία αναφοράς του κορονοϊού. Χρήσιμες πληροφορίες εδώ.