Διαβάζοντας την ιστορία υπάρχουν πολλές μάχες αυτοθυσίας και ηρωισμού. Η ανδρεία που έδειξαν οι στρατιώτες και οι απλοί πολίτες έχει τεράστια σημασία για τη μεγάλη επίδραση στην έκβαση ορισμένων συγκρούσεων. Σας παρουσιάζουμε τέσσερις χαρακτηριστικές μάχες που έμειναν στην ιστορία.
1. Οι 300 του Λεωνίδα
Όλοι γνωρίζουμε για το μεγάλο επίτευγμα των Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες στην Κεντρική Ελλάδα το οποίο και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για αιώνες. Ο βασιλιάς Λεωνίδας έπεσε μαχόμενος κατά των Περσών στο σημείο των Θερμοπυλών και έγινε σύμβολο πατριωτικής αυτοθυσίας. Μπροστά στις πολυπληθείς δυνάμεις των Περσών ο Λεωνίδας με 300 Σπαρτιάτες και 700 Θεσπιείς οχυρώθηκαν στις Θερμοπύλες, όπου μετά από προδοσία του Εφιάλτη, εξοντώθηκαν όλοι.
Ο περσικός στρατός έχασε ένα τεράστιο αριθμό ανδρών σε αυτή τη μάχη και καθυστέρησε αποφασιστικά.
Το ηρωικό πρότυπο του Λεωνίδα και η ανάμνηση της μάχης των Θερμοπυλών αποτέλεσε παράδειγμα για πολλούς λαούς σε πολλές φάσεις της ιστορίας.
2. Η πολιορκία στο φρούριο της Μασάντα
Όταν οι Εβραίοι εξεγέρθηκαν εναντίον των Ρωμαίων, ο Ηρώδης είχε πεθάνει πριν από επτά δεκαετίες. Με την Ιερουσαλήμ να έχει καταληφθεί και το Ναό της να έχει καταστραφεί, οι επιζώντες κατέφυγαν στη Μασάντα, κατόπιν εντολής του Ελεάζαρ Μπεν Γιαΐρ. Περίπου 960 άνδρες, γυναίκες και παιδιά βρήκαν καταφύγιο στο φρούριο της ερήμου. Στους πρόποδες του οχυρωμένου λόφου στρατοπέδευσαν 8.000 Ρωμαίοι λεγεωνάριοι.
Χρησιμοποιώντας Εβραίους αιχμαλώτους, οι Ρωμαίοι έφτιαξαν μια γιγαντιαία ράμπα που θα τους ανέβαζε στο φρούριο. Στις 15 Απριλίου του 73 μ.Χ. ο Μπεν Γιαΐρ συγκέντρωσε τους ομοφύλους του και τους είπε ότι είχε έρθει η ώρα να «προτιμήσουν το θάνατο από τη δουλεία». Χρησιμοποιώντας κλήρους, οι άντρες σκότωσαν πρώτα τις συζύγους και τα παιδιά τους και στη συνέχεια ο ένας τον άλλο. Ο τελευταίος επιζών θα αυτοκτονούσε.
3. Η μάχη του Stamford Bridge
Το 1066, κατά τη διάρκεια των επιδρομών των Βίκινγκ στα Αγγλικά εδάφη υπήρξε μια επική τελευταία μάχη. Ο Άγγλο-σαξωνικός στρατός υπό τον Χάρολντ Β Γκόντουινσον ειδοποιημένος πως ο στρατός των Βίκινγκς έχει κατακτήσει την βόρεια Αγγλία, μαζεύει τον στρατό του για να φτάσει τους Βίκινγκς πηγαίνοντας βόρεια βάζοντας όμως σε κίνδυνο το νότιο βασίλειο διότι δέχεται απειλές από τους Νορμανδούς. Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στην γέφυρα Στάμφορντ όπου και αναμετρήθηκαν.
Ο Άγγλο-σαξωνικός στρατός πέτυχε μεγάλη νίκη σκοτώνοντας ολόκληρο το στράτευμα των Βίκινγκς μαζί και τον Χαρντράντα όπου ένα εχθρικό βέλος τον πέτυχε στον λαιμό του. Από τα 300 πλοία των Βίκινγκς κατάφεραν να γυρίσουν πίσω στην Νορβηγία 24-23 πλοία. Ο Χάρολντ Β΄ Γκόντουινσον έμεινε εκεί μέχρι τον Οκτώβριο και αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω για να προλάβει τους Νορμανδούς που είχαν προλάβει να πάρουν το νότιο βασίλειο. Αυτή ήταν η τελευταία επιδρομή των Βίκινγκς.
4. Η μάχη του Golden Spurs
Η μάχη του Golden Spurs το 1302 ήταν μέρος του γαλλο-φλαμανδικού πολέμου. Η μάχη δόθηκε κοντά στην πόλη Kortjik, στη Φλάνδρα και συμμετείχαν 8.000 Γάλλοι Ιππότες απέναντι σε 9000 οι απλούς ανθρώπους της πολιτοφυλακής της πόλη. Η σύγκρουση ήταν όντως σφοδρή και η σφαγή μεγάλη και τα θύματα πάλι ήταν οι Γαλλόφονοι.
Τα άλογα των ιπποτών, όσο εκπαιδευμένα κι αν ήταν, σάστιζαν μπροστά στο τοίχος από λόγχες. Όταν ο Γάλλος διοικητής Ροβέρτος ο Β του Αρτουά είδε την ήττα να διαγράφεται, έκανε το μόνο που επέβαλε ο κώδικάς του Ιππευσε ο ίδιος, και επιτέθηκε μόνος του, σκοτώνοντας πολλούς και καταλαμβάνοντας και μια σημαία, πριν πέσει ηρωϊκά.
Υπάρχει, πάντως, και η άλλη εκδοχή ότι κυκλώθηκε και ζήτησε έλεος για να λάβει την ειρωνική απάντηση από Φλαμανδό «Δεν μιλάω γαλλικά» και την ..ματσουκιά εν συνεχεία
Η μάχη κρίθηκε, αλλά οι Φλαμανδοί συνέχισαν να ..εκκαθαρίζουν όποιον φόραγε χρυσά σπηρούνια, σύμβολο ιπποσύνης. Η μάχη ονομάστηκε έτσι Guldensporenslag.