Σε «σήμα κινδύνου» για το δημογραφικό και τους κινδύνους που εγκυμονεί η τάση για υπογεννητικότητα στην ελληνική κοινωνία, παραπέμπει η δημόσια παρέμβαση της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, που έγινε σε μία «ανύποπτη» χρονική στιγμή και στο πλαίσιο εκδήλωσης (με διοργανωτή την Eurobank).
«Ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται. Ο πληθυσμός της Ελλάδας γερνάει. Από το 2011, όπως αποδεικνύουν σχετικές έρευνες, η χώρα μας έχει μπει σε μια νέα φάση, πρωτοφανή στα μεταπολεμικά χρόνια. Οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις. Από την αρχή της οικονομικής κρίσης πολλοί Έλληνες, ιδίως νέοι, εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Η ικμάδα του έθνους αποξηραίνεται. Η γήρανση του πληθυσμού, με δεδομένη τη ραγδαία αύξηση του προσδόκιμου της ζωής, είναι ολοφάνερη», τονίζει η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Το απαισιόδοξο και το ...πιο απαισιόδοξο σενάριο
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας επικαλέστηκε αριθμούς, που αποτελούν αδιάψευστα στοιχεία της επιδείνωσης των δημογραφικών δεδομένων, καταλήγοντας σε δύο «σενάρια» από έρευνα της διαΝΕΟσις, ένα εκ των οποίων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μέσα στα επόμενα 30 χρόνια θα δούμε τον πληθυσμό της Ελλάδας να συρρικνώνεται δραματικά, με συνέπειες που δύσκολα μπορούν να προβλεφθούν: «Το 1961 μόλις το 8,3% του πληθυσμού ήταν γηραιότερο των 65 ετών, ενώ το 26,2% ήταν νεότερο των 14 ετών. Το 2020 η σύνθεση του πληθυσμού ήταν εντελώς διαφορετική: το 22,3 % ήταν άνω των 65 ετών, και μόλις το 14,2% κάτω των δεκατεσσάρων. Σύμφωνα με σχετικά πρόσφατα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, ο δείκτης γήρανσης, ο λόγος δηλαδή του πληθυσμού ηλικίας άνω των 65 ετών προς τον πληθυσμό ηλικίας 0-14 ετών, ανέρχεται σήμερα σε 156,2. Ένα στοιχείο πολύ αποθαρρυντικό.Και το χειρότερο είναι ότι, σύμφωνα με όλες τις έρευνες και τις μετρήσεις των ειδικών, η περαιτέρω μείωση του πληθυσμού είναι αναπόφευκτη. Όπως καταγράφηκε σε έρευνα της διαΝΕΟσις η οποία πραγματοποιήθηκε το 2016, ο πληθυσμός της χώρας μας, από τα 10,7 περίπου εκατομμύρια που είναι σήμερα, το 2050 θα μειωθεί στα δέκα. Και αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο. Το απαισιόδοξο υπολογίζει ότι οι Έλληνες θα είναι ακόμη λιγότεροι, 8,3 εκατομμύρια περίπου.»
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην βαρυσήμαντη παρέμβασή της, στέκεται και επιμένει στο αίσθημα ανασφάλειας που διακατέχει ειδικότερα τους νέους ανθρώπους. Κάνει λόγο για φόβο για το αύριο, έλλειψη εμπιστοσύνης στο οικονομικό σύστημα, ανησυχία για το μέλλον του πλανήτη λόγω κλιματικής αλλαγής, σημειώνοντας χαρακτηριστικά το πως σκέφτεται ένας νέος υπό αυτές τις συνθήκες: Το κάποτε ρητορικό ερώτημα «Σε τι κόσμο θα φέρω τα παιδιά μου;» έχει σήμερα ρεαλιστική, άκρως ανησυχητική βάση. Ειδικότερα οι νέες γυναίκες διαπιστώνουν ότι η παραμονή και η ανέλιξή τους στην αγορά εργασίας δεν διασφαλίζεται πλήρως μετά την τεκνοποιία. Ακόμη κι όταν καταφέρνουν να διατηρήσουν την εργασία τους και να προχωρήσουν, οι νέες μητέρες εξακολουθούν να επωμίζονται ανισομερώς τις οικογενειακές ευθύνες, να δυσκολεύονται να εναρμονίσουν οικογενειακή και επαγγελματική ζωή και, πολύ συχνά, ιδίως οι μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών, να αισθάνονται μόνες, χωρίς καμιά προνοιακή στήριξη.
Μέρος τη λύσης οι μετανάστες
Αίσθηση προκαλεί η ξεκάθαρη τοποθέτηση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου σε σχέση με το μεταναστευτικό, το οποίο συνδέει - με θετικό τρόπο - με το δημογραφικό. Τόνισε χαρακτηριστικά: «Είναι τέλος αναγκαίο να δούμε το θέμα της ενσωμάτωσης των μεταναστών, ιδιαίτερα αυτών που προσπαθούν να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία. Η ομαλή ένταξη τους δεν συμβάλλει μόνο στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά βοηθά και στην τόσο αναγκαία ανανέωση του πληθυσμιακού δυναμικού της χώρας μας.»