Το φθινόπωρο ήρθε μετά από ένα φουρτουνιασμένο καλοκαίρι για τους Έλληνες. Και εκεί που όλοι παρακαλούσαν για μια μεγάλη βροχή να σβήσει τις φωτιές, η βροχή τελικά ήρθε. Απλώς δεν περίμενε κανείς μας το πόσο δυνατή θα ήταν. Παρά τις όποιες προειδοποιήσεις των ειδικών, ο Daniel ήρθε και κυριολεκτικά μας σήκωσε. Μας βρήκε όλους ή σχεδόν όλους απροετοίμαστους και στην κυριολεξία ανοχύρωτους. Ίσως και γιατί δεν είναι ανθρώπινα δυνατό να προστατευτούμε πλήρως από όλα τα στοιχεία της φύσης.
Το θέμα είναι όμως τι άφησε πίσω του ο Daniel αλλά και τι κάνουμε τώρα για να συνέλθουμε και για να ξέρουμε καλύτερα την άλλη φορά.
Οι συνάνθρωποί μας έχασαν το βιός τους, την περιουσία τους, τις αναμνήσεις τους. Ακόμα τραγικότερο κάποιοι έχασαν τη ζωή τους με αυτή την άνιση μάχη. Και το ζητούμενο είναι να μη χαθούν κι άλλες ζωές. Πάνω από μια εβδομάδα μετά από τις πρωτοφανείς πλημμύρες και την υπερχείλιση του Πηνειού, ολόκληρες περιοχές είναι σκεπασμένες με τόνους νερού και λάσπης. Σπαρτά και ζώα έχουν χαθεί και αυτά.
Όλα τα φυτοφάρμακα, οι ζωοτροφές, μαζί με τα νεκρά ζώα και τα σάπια φυτά δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Σε αυτό αν προστεθούν βενζίνες, υγρά μπαταρίας και άλλα υλικά που έχουν παρασυρθεί, αλλά και πιθανά σπασμένοι αγωγοί αποχετεύσεων, κάνουν την κατάσταση ακόμα χειρότερη. Οι άνθρωποι στην απόγνωση τους να σώσουν τους συνανθρώπους τους ή τα ζώα ή ακόμα και κάποια υπάρχοντά τους βουτούν σε αυτά τα νερά. Ο κίνδυνος όμως είναι μεγάλος. Μπορεί να μολυνθούν και να τραυματιστούν, να εκδηλώσουν τουλάχιστον δερματικά, γαστρεντερικά προβλήματα ή ακόμα και ηπατίτιδα.
Μέσα σε όλα, συνάνθρωποί μας δεν μπορούν να πάρουν σωστά τη φαρμακευτική τους αγωγή, να πάνε στα προγραμματισμένα ιατρικά τους ραντεβού και να φροντίσουν την υγειά τους. Είδαμε εικόνες νεφροπαθών να μεταφέρονται με ευφάνταστες γέφυρες ζωής στα κέντρα που απαιτείται να κάνουν αιμοκάθαρση. Άραγε με τη αγωνία, φόβο και πόνο για το εύθραυστο και ταλαιπωρημένο σώμα τους;
Σε αυτά έρχεται να προστεθεί η κούραση και η αϋπνία. Όλοι παλεύουν αυτές τις μέρες να σώσουν ότι σώζεται. Καρδιοχτυπούν για το τι θα κάνουνε από δω και πέρα αφού τα σπίτια του και οι δουλειές τους…ξεχείλισαν. Και επιπλέον κάνουν βάρδιες να προστατεύουν τα σπίτια τους από το πλιάτσικο των επιτήδειων. Πώς λοιπόν να κοιμηθούν; Αλλά και πού; Σε τι συνθήκες; Παιδιά, ηλικιωμένοι αλλά και νεότεροι ταλαιπωρημένοι κοιμούνται για μέρες σε πεζούλια και παγκάκια, αποκαμωμένοι και απροστάτευτοι.
Και φυσικά δε χρειάζεται ούτε λόγος να γίνει για την έλλειψη νερού και θρεπτικών τροφίμων στις πληγείσες περιοχές. Άλλωστε ελλείψεις στην τροφική αλυσίδα σίγουρα θα αντιμετωπιστούν και τους επόμενους μήνες καθώς ο θεσσαλικός κάμπος παρέχει σε όλη την Ελλάδα με τις περίφημες καλλιέργειές του αλλά και την κτηνοτροφία του.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, οι πληγέντες τώρα είναι πολύ ευάλωτοι. Επειδή έχει ακόμα καλοκαιρία, δεν συνειδητοποιούμε ακριβώς πόσο ευάλωτοι. Είναι βέβαια καθήκον της κυβέρνησης και των αντίστοιχων αρχών να φροντίσουν τις υποδομές, την ασφάλεια, τους προσωρινούς χώρους διαβίωσης, ώστε να μπορούν να φροντίσουν και οι άνθρωποι τον εαυτό τους. Επειδή στην Ελλάδα όμως ζούμε, και τις τελευταίες μέρες βλέπουμε τους ανθρώπους να παλεύουν κατά κύριο λόγο μόνοι τους, αυτά είναι που πρέπει να θυμούνται:
1. Να μην αμελήσουν την προσωπική τους υγιεινή, όπου και όπως μπορούν. Να πλένονται, να κρατούν τα χέρια τους καθαρά, να φοράνε μάσκα όπου χρειάζεται. Μπορεί να ακούγεται πολυτέλεια, αλλά είναι απαραίτητο, καθώς οι ασθένειες ελλοχεύουν και κάποιες μπορεί να είναι μεταδοτικές.
2. Να τρέφονται σωστά και να κοιμούνται. Να προσέξουν το νερό που πίνουν και την τροφή τους να είναι καθαρά. Η υγειονομική κατάσταση είναι απελπιστική. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ένας αγρότης που προσπαθεί να σώσει το βιός του είναι να αρρωστήσει, και μάλιστα σε ένα σπίτι χωρίς νερό και ρεύμα.
3. Να προσέχουν πιθανούς τραυματισμούς γιατί χωρίς την κατάλληλη αγωγή και με τις υγειονομικές δομές να υπολειτουργούν μπορεί να κινδυνεύσουν από κάτι που θα έμοιαζε απλό.
4. Να μην αμελήσουν τις θεραπείες τους, τα φάρμακα και τους γιατρούς τους, ιδιαιτέρως οι μεγαλύτεροι και τα παιδιά. Ο χειμώνας έρχεται και προβλέπεται δύσκολος.
5. Να επικοινωνήσουν με τις αρχές, τους οικείους και όποιους μπορούν να βοηθήσουν, ιδιαίτερα εκεί που υπάρχουν μικρά παιδιά και μεγάλοι άνθρωποι.
Σε λίγες μέρες, η πνιγμένη Θεσσαλία θα φύγει από τα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων. Όμως οι συνέπειες του Daniel θα παραμείνουν με τους πληγέντες για πολύ καιρό.
Αυτοί οι άνθρωποι, που ας μην ξεχνάμε τρέφουν την Ελλάδα με πολλά αγαθά, θα πρέπει να μείνουν ψηλά στις προτεραιότητες των υπολοίπων ημών αυτό το χειμώνα, ακόμα και μετά την αποχώρηση των καναλιών. Ας προσπαθήσουμε όλοι να είμαστε στο πλευρό των πληγέντων, προσφέροντας ότι μπορούμε με είδη πρώτης ανάγκης, καθαρό νερό, τρόφιμα, φάρμακα και υγειονομική φροντίδα και ένα καταφύγιο για ξεκούραση.