Κοσμοϊστορικές οι πολιτικές αλλαγές στο μακρινό Μεξικό, καθώς, είναι η πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία που εκλέγεται λαϊκιστής πρόεδρος ―«nationalista y populista» έγραφε τις προάλλες η Ελ Παΐς― και μάλιστα με τόσο καθαρή εκλογική νίκη (53%, με τον συνδυασμό του Μαζί θα Φτιάξουμε Ιστορία να επικρατεί σε όλες τις περιφέρειες).
Τεράστιας σημασία νίκη, για έναν λαό που βλέπει επί δεκαετίες πόθους, αγώνες και θυσίες αδικαίωτους μέσα σ′ ένα σκηνικό φθοράς και μόνιμης κατάπτωσης, που πλέον έχει οδηγήσει στην κοινωνία-εφιάλτη των 30.000 φόνων/χρόνο απ′ τις ναρκομαφίες, στην υπερδιαφθορά των τοπικών και της κεντρικής κυβέρνησης, και το 47% του πληθυσμού να ζει κάτω απ′ το όριο της φτώχειας.
Μετά την εντυπωσιακή επικράτηση του Andrés Manuel López Obrador (Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ) ―εξ ου και ΑΜΛΟ, απ′ τα αρχικά του ονόματος-σιδηροδρόμου του― όλος ο κόσμος αναρωτιέται αν καταφέρει να κρατήσει τις υποσχέσεις του, και να υπηρετήσει ένα πρόγραμμα αρκετά φιλόδοξο: δραστική μείωση της εγκληματικότητας & πατάξη της διαφθοράς· διατροφική και ενεργειακή αυτάρκεια μέσω της στήριξης των μικρομεσαίων αγροτών, για το πρώτο, της επαναφοράς του κρατικού μονοπωλίου για τις εξορύξεις πετρελαίου και την ενίσχυση της ΠΕΜΕΞ στο δεύτερο· βελτίωση της πρόνοιας αλλά και της εκπαίδευσης για τον γενικό πληθυσμό, με το δεύτερο να αποτελεί προτεραιότητα ως μέτρο έμμεσης αποτροπής της εγκληματικότητας και αύξησης της κοινωνικής κινητικότητας μέσα στο Μεξικό· μια γενναία αύξηση του κατώτατου μισθού των εργατών κ.ά.
Στην προσπάθειά του να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του, έχει απέναντί του το αρνητικό κλίμα που επιφυλάσσει η παρούσα συγκυρία για τις λαϊκιστικές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής, πολλές απ′ τις οποίες βρίσκονται σε ραγδαία αποδρομή ή υποχώρηση, έχοντας αποτύχει να εκπληρώσουν ουσιαστικές πτυχές του προγράμματός τους.
Ωστόσο, στην περίπτωση του ΑΜΛΟ, υπάρχουν και ορισμένα ενδιαφέροντα καινοφανή στοιχεία: Κατ′ αρχάς ο ίδιος έχει θητεύσει σε σημαντική θέση ευθύνης (δήμαρχος της πόλης του Μεξικό), και η θητεία του κρίθηκε απ′ όλους επιτυχημένη, αυξάνοντας την δημοτικότητά του, πράγμα πολύ σπάνιο για αξιωματούχο στο Μεξικό.
Ύστερα, η πολιτική συμμαχία που του επέτρεψε αυτήν την φορά τη νίκη (καθώς είχε συμμετάσχει στις εκλογές του 2006, τις οποίες και έχασε με πολύ μικρή διαφορά, κάτω της μονάδας, αλλά και εκείνες του 2012) είναι ιδιόρρυθμη, ακόμα και για τα ίδια τα λατινοαμερικάνικα δεδομένα, καθώς πέραν του κόμματος του ιδίου, και του αριστερού Εργατικού Κόμματος, συμμετέχει και ένα κόμμα της Ευαγγελικής Δεξιάς που αυτοπροσδιορίζεται ως ένα παραδοσιοστρεφές οικογενειακό κόμμα.
Ο ίδιος, μιλώντας σε πάνω από 100.000 οπαδούς του, που συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία του Μεξικό, υποσχέθηκε να μην τους απογοητεύσει, ωστόσο, τα προβλήματα της χώρας του είναι τόσο βαθιά, και χρόνια, με το σκοτεινό της κατεστημένο να ’χει ριζώσει μέχρι και στο μεδούλι της, που πραγματικά το θα γίνει από εδώ και πέρα είναι μεγάλο αίνιγμα.
Η νίκη, πάντως, του ΑΜΛΟ στο Μεξικό είναι σημαντική και για έναν άλλο λόγο: Ιστορικά η χώρα παίζει ρόλο «πολιτικού βαρόμετρου» για όλη την λατινοαμερικάνικη ήπειρο, και άρα το μήνυμα που έστειλαν αυτές οι εκλογές αναμένεται να επηρεάσει και τους πολιτικούς συσχετισμούς της κάθε χώρας ξεχωριστά, ιδίως της Βραζιλίας, που ετοιμάζεται κι εκείνη για εκλογές, σε συνθήκες που θυμίζουν πολιτικό θρίλερ καθώς η παρούσα κυβέρνηση έχει φυλακίσει το φαβορί τους, Λούις Ιγνάσιο ντα Σίλβα ― τον Λούλα δηλαδή, ιστορικό ηγέτη του Eργατικού Kόμματος, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την συμμετοχή του στην αναμέτρηση του Οκτωβρίου...
Υ.Γ. Για το τι σημαίνει να ‘χεις την εξουσία στο Μεξικό και να προσπαθείς σ’ ένα εξαιρετικά δυσμενές περιβάλλον να την χρησιμοποιήσεις προς όφελος της χώρας και του λαού, πολύ κατατοπιστικό, γλαφυρό (και εξαίρετο για την παραλία, επίσης) είναι ένα απ′ τα αστυνομικά του Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ, Η Ζωή η ίδια, που κυκλοφορεί απ′ τις εκδόσεις Άγρα. Αναζητήστε το, είναι εξαιρετικό!