Προχθεσινό δικό μου επιτόπιο ρεπορτάζ: Δηλαδή Τετάρτη, τρεις το μεσημέρι. Ήπια η κίνηση στην Πανεπιστημίου, αραιή στα Χαυτεία, οι οδηγοί μοιάζει να συμμορφώνονται, σε λειτουργία τα υδραυλικά του γλυπτού του Ζογγολόπουλου και μια όαση δροσιάς το συντριβάνι της Ομόνοιας. (Το βράδυ είναι εντυπωσιακότερο). Όλα καλά; Δεν ξέρω.
Είπα και το ξαναλέω. Δεν κάνω αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Δεν διάκειμαι αρνητικά προς το νέο δήμαρχο και χαιρετίζω την προσπάθεια του να βελτιώσει την πόλη. Όμως... Ούτε τον νεποτισμό αποδέχομαι, ούτε παραβλέπω πως και τα δύο νέα πρόζεκτ του Δήμου δεν υπογράφουν δόκιμοι αρχιτέκτονες, ούτε εκφράζουν συγκεκριμένο, σαφές όραμα. Ο ίδιος αναφέρεται αποκλειστικά σε συγκοινωνιολόγους και επείγεται να βάλει τα design παγκάκια του εμπρός από τα έργα του Κλέντσε (Άγιος Διονύσιος των Καθολικών), των Χάνσεν, του Κλεάνθη, του Τσίλλερ κλπ. Θα λειτουργήσει η καινούργια σκηνοθεσία αυτού του μοναδικού, αθηναϊκού μπουλβάρ; Θα αξιοποιηθεί η Τριλογία, ένα μοναδικό μνημείο του ευρωπαϊκού Νεοκλασικισμού αλλά και τα υπόλοιπα, ιστορικά κτήρια του Ρομαντισμού μας; Θα αναγεννηθεί η γλυπτική ως η κατ′ εξοχήν δημόσια τέχνη;
Τί θα συμβεί στο επόμενο συλλαλητήριο που θα πραγματοποιηθεί στα Προπύλαια; Εκτός από μάρμαρα θα σπάνε πλέον και παγκάκια; Πάλι δεν ξέρω. Κι ούτε βέβαια είναι λόγος οι πιθανοί βανδαλισμοί του αύριο να ανασχέσουν τις παρεμβάσεις του σήμερα. Όμως... Η ευθύνη της δημοτικής αρχής δεν εξαντλείται στο να διευθετήσει αλλά πρωτίστως να ενημερώσει, να προβλέψει, να προστατεύσει, να διαπαιδαγωγήσει. Ρωτάμε κάποια πράγματα τον δήμαρχο τα οποία δεν ρωτούν γνωστοί τηλεδημοσιογράφοι. Και τώρα τα δύσκολα. Τί γίνεται με το όντως τεράστιο έργο της ενοποίησης των κτιρίων του Πολυτεχνείου με το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο;
Με τρόμο άκουσα στην εκπομπή του Δημήτρη Τρίκα, στο Γ πρόγραμμα, τον σύμβουλο - συγκοινωνιολόγο του δημάρχου να λέει πως μετά τις παρεμβάσεις θα έρθουν οι αρχιτέκτονες για να ”στολίσουν” το χώρο! ΜΕΤΆ, όχι πριν. Επιμένω. Ένα τέτοιο έργο δεν είναι δυνατόν να μην διαθέτει αρχιτεκτονικό, πρωτοβάθμιο σχεδιασμό. Και να μην απασχολεί τα συναρμόδια υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ, Συγκοινωνιών και Πολιτισμού. Ή να μην επισφραγίζεται με την έγκριση της Βουλής. Εκτός κι αν η ιδιότητα του πρωθυπουργικού ανηψιού υπερκαλύπτει κάθε θεσμό.
ΥΓ. 1 Το θαύμα του περιπάτου της Ακρόπολης το σχεδίασε και το πραγματοποίησε ένας αρχιτέκτονας που λεγόταν Πικιώνης. Και το άλλο θαύμα της πεζοδρόμησης της Διονυσίου Αρεοπαγίτου ένας άλλος που λέγεται Διαμαντόπουλος. Κι όλα αυτά έγιναν με μόχθο, με έμπνευση, με ταλέντο. Και χρόνο βέβαια. Πολύ χρόνο. Φοβάμαι πως η βιασύνη για ”έργα” είναι κακός σύμβουλος. Ιδιαίτερα σε μια πόλη κουρασμένη από τους ατελέσφορους πειραματισμούς. (Δεν κουράζομαι να υπενθυμίζω τις ανενεργές μπάρες του ρέκτη δημάρχου Αβραμόπουλου. Ή τα πεζοδρόμια! Την μεγάλη μπίζνα! Η κατασκευή, η αλλαγή ή η επανακατασκευή των οποίων έχει χρηματοδοτήσει τις προεκλογικές δαπάνες - και όχι μόνο - σειράς ευφυών και καλαίσθητων δημάρχων).
ΥΓ 2. Ελπίζω να μην σχεδίασαν τον Μεγάλο Περίπατο οι ίδιοι που επί μία δεκαετία ταλαιπωρούν την Θεσσαλονίκη με το μετρό που δεν ολοκληρώνεται ποτέ, το τραμ του Πειραιά που τελικά δεν θα λειτουργήσει παρά την ολοκλήρωση του, τα έξοδα, την απίστευτη επιβάρυνση του επινείου αλλά και το τραμ στο Σύνταγμα που σταματάει εδώ και δύο χρόνια στο σταθμό Κασομούλη!
Ποιός θα πληρώσει, ποιός θα τιμωρηθεί για τις απίστευτες, αυτές, κακοτεχνίες; Δικαιούμαι να είμαι καχύποπτος!