Αυτή η εθνική ποδοσφαίρου της Ελλάδας, προσφέρει χαμόγελα μετά από πολύ καιρό.
Τέσσερις αγώνες και με τη χθεσινή νίκη με 2-0 με αντίπαλο το Κόσσοβο, ισάριθμες νίκες. Δεν είναι ότι αυτή η ομάδα παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι καμία Μπαρτσελόνα επί εποχής Γκουαρντιόλα, δεν πατάει τον αντίπαλό της, αλλά ένα είναι ξεκάθαρο.
Αυτή η ομάδα είναι οικογένεια, είναι όλοι τους παιδιά και αδέλφια. Είναι πάνω απ’ όλα δεμένοι όλοι μεταξύ τους και έχουν ένα μεγάλο πιστεύω. «Ένας για όλους και όλοι για έναν».
Αυτή η ομάδα δεν έχει τους μεγάλους αστέρες, δεν έχει τους σούπερ παίκτες, αλλά έχει μία απίστευτη ομαδικότητα, έχει πάθος, έχει ψυχή και κυρίως έχει «πιστεύω».
Η πρώτη θέση που εξασφάλισε στον όμιλό της, τον 2 την ανεβάζει στη δεύτερη κατηγορία του Nations League και στην περίπτωση που αποτύχει μέσω των προκριματικών να προκριθεί στο Euro 2024, η πρωτιά της, της δίνει μία δεύτερη ευκαιρία για να πάρει το εισιτήριο για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Επίσης μέχρι τώρα η ομάδα μας δεν έχει δεχτεί ούτε ένα γκολ και καθάρισε γρήγορα την πρωτιά στον όμιλό της.
Θυμάμαι τότε που νικούσαμε με το φτωχό 1-0 επί εποχής Σάντος ή Ρεχάγκελ και τότε δεν καταλαβαίναμε πόση σημασία είχαν. Αφού έφυγαν οι δύο προπονητές και μετά τα άτυχα αποτελέσματα και τις ήττες, αρχίσαμε σιγά-σιγά να αναπολούμε και να ζητάμε τα…1-0 του Πορτογάλου και τις νίκες.
Είναι σημαντικό ότι ο κόσμος κατάλαβε ότι αυτή η ομάδα είναι όντως…ομάδα. Είναι μαζεμένη, είναι αδελφομένη, είναι αγαπητή και κυρίως αυτοί που παίζουν σε αυτήν γουστάρουν που το κάνουν, θέλουν να παίζουν για τη φανέλα για το εθνόσημο και κυρίως για την Ελλάδα. Γι’ αυτό και το κοινό του Βόλου στήριξε την ομάδα και την βοήθησε.
Επίσης θέλω να πω ότι ο Πογέτ δεν είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, όμως έκανε κάτι απλό. Μάζεψε ποδοσφαιριστές που είδε στο μάτι τους ότι ήθελαν την εθνική, τους πίστεψε, τους «έφτιαξε» τους ανέβασε το ηθικό και τους πόρωσε με την εθνική. Εντάξει δεν παίξαμε με αντιπάλους μεγαθήρια, αλλά στο πρόσφατο παρελθόν, από κάτι τέτοιους αντιπάλους ή ακόμα και υποδεέστερους, χάναμε ή δεν νικούσαμε με το ξεχνάμε αυτό έτσι;
Στο παρελθόν έχω ζηλέψει ξένους ποδοσφαιριστές για το πόσο πολύ θέλουν να αγωνίζονται για την εθνική τους, πόσο πολύ το θέλουν. Τώρα το βλέπω και εγώ σε αυτά τα παιδιά. Δεν ξέρω τι θα κάνει η εθνική στη συνέχεια. Φυσικά θέλω να συνεχίσει τις επιτυχίες, αλλά είμαι σίγουρος για ένα πράγμα. Αυτοί οι παίκτες με αυτόν τον προπονητή, σίγουρα θα συνεχίζουν να δίνουν μάχες και αυτό που κάνουν το θέλουν και το…γουστάρουν και εμένα αυτό με συνεπαίρνει, το…γουστάρω.