Του Νίκου Μαρκάτου ,Ομοτ. Καθηγητή ΕΜΠ, π. Πρύτανη
Όλη η Ελλάδα, και πρώτοι οι χώροι της Παιδείας και της Νεολαίας τιμούμε κάθε χρόνο την επέτειο του ξεσηκωμού και ανανεώνουμε συμβολικά με την παρουσία μας στον ιερό χώρο του Πολυτεχνείου την υπόσχεση της συνέχειας.
Σήμερα 50 χρόνια μετά, όλοι αυτοί που απείχαν ή μάχονταν το Πολυτεχνείο, έρχονται στο προσκήνιο όχι σαν πρόσωπα αλλά σαν στάση ζωής που συνδέεται με την παθητικότητα, το ωχαδερφισμό, τη στερέωση των μηχανισμών της εξουσίας και την εξαργύρωσή τους, τον εξωραϊσμό ή τη μυθοποίηση τελικά του Πολυτεχνείου και απωθούν κάθε προσπάθεια δημιουργίας και έκφρασης, εκείνης που θα μπορούσε να τροφοδοτεί το πάθος για τη ζωή την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.
Πολυκέφαλο σηκώνεται το τέρας του νεοναζισμού, του ρατσισμού, του εθνικισμού. Μαίνονται οι περιφερειακές συγκρούσεις και η φωτιά του πολέμου είναι τόσο κοντά στη χώρα μας, που νοιώθουμε την ανάσα της.
Ανήσυχοι βλέπουμε σήμερα αμφίβολης νομιμότητας επιδιώξεις που τείνουν να υποκαταστήσουν αρχές του διεθνούς δικαίου και τους διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Πενήντα χρόνια μετά τον ξεσηκωμό το πολιτικό ερώτημα είναι η αναζήτηση πυλώνων πάνω στους οποίους θα βασιστεί η επικαιροποίηση του οράματος του Πολυτεχνείου. Σήμερα η οικονομική και πολιτική κρίση μαστίζει τον κόσμο. Στη χώρα μας τι να πρωτοθαυμάσει κανείς;
Πολυτεχνείο σημαίνει μαζικό κίνημα, σημαίνει δικαιώματα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η Μεταπολίτευση που ακολούθησε έγιναν η αφετηρία για να κερδηθούν μια σειρά από δικαιώματα, δημοκρατικά, πολιτικά κοινωνικά, οικονομικά, συνδικαλιστικά που άλλαξαν τη ζωή της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των γυναικών, προς το καλύτερο. Όλα αυτά δηλαδή που διακαώς εδώ και δεκαετίες με νομοσχέδια επί νομοσχεδίων η άρχουσα τάξη παλεύει να τα πάρει πίσω.
Είναι πολύ επικίνδυνη, φτηνή και ψευδής η θεωρία των λεγόμενων «δύο άκρων» και το δόγμα «αστυνομοκρατία παντού» που εισάγονται σήμερα πενήντα χρόνια μετά, αξιοποιώντας κάποια κολάσιμα επεισόδια βίας και/η προβοκάτσιες παρακρατικών. Το τρίπτυχο των αντιδραστικών ανατροπών για το άσυλο, τις διαδηλώσεις και τις απεργίες/συνδικαλισμό, (π.χ. νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την απεργία, τα διοικητικά συμβούλια ΑΕΙ που ορίζουν τους πρυτάνεις, η πανεπιστημιακή αστυνομία, κτλ.) αλλάζει πλήρως το τοπίο της μεταπολιτευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και ανοίγει το δρόμο για τη διολίσθηση σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια. Φαίνεται ότι η Ελλάδα δυστυχώς εξακολουθεί να είναι χώρα συντηρητική και αυταρχική.
Η ανεργία, η έλλειψη οράματος, η αναξιοπιστία, η αναξιοκρατία, η οφθαλμοθηρία και η έλλειψη αυτοελέγχου των Μ.Μ.Ε., η τυφλή κυριαρχία των δυνάμεων της αγοράς αντί της φυσιολογικής επικράτησης των αναγκών και των αξιών χρήσης, θα γεννούν φυσικά απόγνωση, αποξένωση και συγκρούσεις που εμείς αμήχανοι θα προσπαθούμε στη συνέχεια να βαπτίσουμε γήπεδα, πολυτεχνεία, διαδηλώσεις ή όπως αλλιώς βολεύει την αγοραία δημοσιότητα.
Φοιτητές και Φοιτήτριες, νέοι και νέες, αντισταθείτε .
Τα ολέθρια προβλήματα που το σύστημα ,και οι ανίκανες κυβερνήσεις του φορτώνει στις πλάτες των νέων μας, κατηγορώντας τους ταυτόχρονα που διαμαρτύρονται, παραμένουν και αυξάνονται καθημερινά..
Τα μηνύματα του Πολυτεχνείου ενάντια στη βαρετή, διεφθαρμένη, παράλογη και αδιέξοδη κοινωνία στην οποία ορισμένοι μας οδηγούν και επιδιώκουν να ζήσουμε, παραμένουν. Αντισταθείτε!
Εδώ Πολυτεχνείο!
Το Πολυτεχνείο νίκησε, γκρέμισε τη χούντα, κέρδισε κατακτήσεις αλλά δεν κατάφερε να γκρεμίσει το σύστημα που γέννησε τη χούντα και απειλεί σήμερα ξανά να πάρει πίσω αυτές τις κατακτήσεις.
Φοιτητές και Φοιτήτριες, νέοι και νέες, αντισταθείτε :
•στη γκρίζα καθημερινότητα που σας ισοπεδώνει
•στη στέρηση των προοπτικών σας για μια δημιουργική κοινωνική ένταξη
•στη στέρηση ενός ανθρώπινου φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος
•στην απογοήτευση, την καταστροφολογία, το λευκό θάνατο
•Μην ανέχεσθε μια κοινωνία στην οποία δεν χωράει, χωρίς να πιέζεται και χωρίς να τιμωρείται, ο κάθε άνθρωπος, η κάθε ιδέα και η κάθε διαφορετικότητα.
•Μην ανέχεσθε να είστε στο περιθώριο ενός τυποποιημένου πολιτικού συστήματος στο οποίο υπάρχουν συνταγές, και η εξουσία ασκείται μακριά από αυτά που καταλαβαίνετε, από «επαγγελματίες» που δεν έχουν καν την απαιτούμενη γνώση.
•Μην ανέχεσθε την αναξιοκρατία που σας επιβάλλουν, με πρόσωπα που απλά είναι φιλικά στην εξουσία για να καλύπτουν την ανεπάρκεια τους
*Μην ανέχεσθε να σας πείθουν να τους ανέχεσθε.
Εμείς στο Πολυτεχνείο σεβόμαστε την επέτειό μας χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, για όποιον τυχόν δυσανασχετεί, γιατί η δική μας υποχρέωση δεν υπάρχει απέναντι σε ξεπερασμένους κακόπιστους κριτές αλλά απέναντι στους νέους ανθρώπους που αναζητούν αληθινές λύσεις στα προβλήματά τους και σε αυτούς που είναι σοβαρά διατεθειμένοι να τους αφουγκραστούν και να τoυς βοηθήσουν.
Προτείνω ότι ήρθε η ώρα το σημερινό Πολυτεχνείο, να δράσει όπως η «Φιλική Εταιρία», στην κατεύθυνση ενός χάρτη αρχών Δημόσιας Παιδείας, που πρέπει να προωθήσουμε πριν από κάθε άλλη γραφειοκρατική, ανούσια, και πάνω από όλα παιδαγωγικά και ιδεολογικά απαράδεκτη, «μεταρρύθμιση», σαν αυτές που σήμερα μας προτείνουν.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι το ίδιο. Επαγρύπνηση και αγώνας για τα ίδια ιδανικά. Ο αντίπαλος παραμένει στη θέση του. Μόνο μορφή αλλάζει. Και ο δρόμος που χάραξε ο Νοέμβρης πρέπει να μένει καθαρός και διαβατός σε όλους μας.