Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάνθηκε ότι μια γυναίκα που αρνείται να κάνει σεξ με τον σύζυγό της δεν μπορεί να θεωρηθεί «υπαίτια» σε περίπτωση διαζυγίου.
Το ανώτατο δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Ευρώπη κατέληξε σε απόφαση υπέρ της προσφεύγουσας, μιας 69χρονης Γαλλίδας, της οποίας ο σύζυγος είχε ζητήσει διαζύγιο με την αιτιολογία ότι εκείνη είχε σταματήσει να έχει σεξουαλικές σχέσεις μαζί του, επί σειρά ετών.
Σε απόφαση που εξέδωσε την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου, το Δικαστήριο με έδρα το Στρασβούργο, καταδίκασε τη Γαλλία και επισημαίνει ότι «κάθε μη συναινετική σεξουαλική πράξη συνιστά μορφή σεξουαλικής βίας».
«Το Δικαστήριο δεν μπορεί να δεχθεί, όπως προτείνει η (γαλλική) κυβέρνηση, ότι η συναίνεση στο γάμο συνεπάγεται συναίνεση σε σεξουαλικές σχέσεις. Μια τέτοια απόφαση θα καταργούσε τον καταδικαστέο χαρακτήρα του συζυγικού βιασμού», αναφέρει το ΕΔΔΑ.
“...το ΕΔΔΑ καταργεί οριστικά την έννοια του συζυγικού καθήκοντος και δηλώνει σαφώς, ότι ο γάμος δεν συνιστά συναίνεση για όλες τις σεξουαλικές σχέσεις που μπορεί να λάβουν χώρα στη συνέχεια και ότι οι σεξουαλικές σχέσεις πρέπει να γίνονται με συναίνεση”
- Λίλια Μίσεν, συνήγορος προσφεύγουσας
«Καταργείται η έννοια του συζυγικού καθήκοντος»
«Ελπίζω ότι η απόφαση αυτή θα σηματοδοτήσει ένα σημείο καμπής στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών στη Γαλλία», δήλωσε στη γαλλική έκδοση της HuffPost η δικηγόρος της προσφεύγουσας, Λίλια Μίσεν: «Με την απόφασή του, το ΕΔΔΑ καταργεί οριστικά την έννοια του συζυγικού καθήκοντος και δηλώνει σαφώς, ότι ο γάμος δεν συνιστά συναίνεση για όλες τις σεξουαλικές σχέσεις που μπορεί να λάβουν χώρα στη συνέχεια και ότι οι σεξουαλικές σχέσεις πρέπει να γίνονται με συναίνεση, τη στιγμή που λαμβάνουν χώρα», δηλώνει η Mίσεν στη HuffPost.
Αρχικά, τον Ιούλιο του 2018, ο δικαστής οικογενειακών υποθέσεων στο Ανώτατο Δικαστήριο των Βερσαλλιών είχε κρίνει ότι το διαζύγιο δεν μπορούσε να χορηγηθεί λόγω υπαιτιότητας (της συζύγου) και ότι τα προβλήματα υγείας της ήταν τέτοια που δικαιολογούσαν τη διαρκή έλλειψη σεξουαλικών σχέσεων του ζευγαριού.
“Η Εκκλησία επιβάλλει τις σεξουαλικές σχέσεις στον γάμο με σκοπό την τεκνοποίηση και αυτή η νομολογία ήταν κατάλοιπο του Δικαίου. Σήμερα, το ΕΔΔΑ επιβεβαίωσε ότι ο γάμος δεν είναι σεξουαλική δουλεία”
- Λίλια Μίσεν, συνήγορος προσφεύγουσας
Ωστόσο, το 2019, το Εφετείο των Βερσαλλιών έκρινε ότι η σύζυγος ήταν αποκλειστικά υπαίτια για την άρνησή της να έχει «σχέσεις οικειότητας με τον σύζυγό της».
Η προσφεύγουσα άσκησε έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο της Γαλλίας, αλλά η έφεσή της απορρίφθηκε. Στη συνέχεια, η σύζυγος προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επικαλούμενη το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που αφορά το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής.
Σύμφωνα με τη δικηγόρο της, η απόφαση του ΕΔΔΑ βάζει τέλος σε αυτό που η ίδια χαρακτηριίζει ως «ένα θεσμικό σεξουαλικό όραμα», το οποίο κληρονομήθηκε από το εκκλησιαστικό δίκαιο.
«Η Εκκλησία επιβάλλει τις σεξουαλικές σχέσεις στον γάμο με σκοπό την τεκνοποίηση και αυτή η νομολογία ήταν κατάλοιπο του Δικαίου. Σήμερα, το ΕΔΔΑ επιβεβαίωσε ότι ο γάμος δεν είναι σεξουαλική δουλεία».