Οι συνετοί προσπαθούν να αποτρέψουν τα δυσάρεστα γεγονότα, ενώ οι γενναίοι τα αντιμετωπίζουν όταν αυτά συμβούν”.
Οι εικόνες από την φλεγόμενη Ελλάδα μόνο απογοήτευση σκορπούν. Για μία άλλη φορά η Φωτιά φαίνεται να μην υπακούει στον προγραμματισμό του Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας και επιτελεί το καταστρεπτικό της έργο. Οι ειδικοί μάς διαβεβαιώνουν πως προέχει η προστασία της ανθρώπινης ζωής κι αυτό θα προβάλουν ως μέγιστο επίτευγμα, όταν θα έλθει η ώρα του απολογισμού.
Θα χυθούν πολλά δάκρυα για την καταστροφή του περιβάλλοντος, τα καμένα δέντρα, τις πληγές του τουρισμού μας και για τον πόνο των ανθρώπων που είδαν τα σπίτια τους να καίγονται και τη ζωή τους να γυρίζει ανάποδα. Μετά θα ακολουθήσουν οι υποσχέσεις για οικονομική στήριξη των πληγέντων και οι διαβεβαιώσεις πως το κράτος θα είναι πάντα αρωγός σε κάθε πολίτη που επλήγη από τις πυρκαγιές.
Το περιβάλλον μπορεί να περιμένει αφού δεν έχει φωνή και κυρίως δεν έχει δικαίωμα ψήφου. Εξάλλου οι Έλληνες ως απόγονοι του Επίκουρου θα ξεπεράσουν κι αυτό το κακό που τους βρήκε ακολουθώντας την προτροπή του.
Φοβάμαι, όμως, πως αυτή τη φορά ο Επίκουρος αστόχησε αφού το καλό ούτε «εύκολα αποκτιέται», ούτε «το κακό εύκολα υποφέρεται». Έτσι για άλλη μία φορά θα ερίζουμε σε φιλοσοφικό επίπεδο, αν το δίκαιο βρίσκεται στον Ηράκλειτο που θεώρησε το Πυρ ως την απόλυτη κοσμοποιό δύναμη ή στον Θαλή που πρέσβευε πως το Ύδωρ είναι αυτό που δεσπόζει ως πρωταρχικό στοιχείο στο σύμπαν. Εξάλλου το βλέπουμε καθημερινά στις μέρες του καύσωνα και στις προσπάθειες των πυροσβεστών. Όλοι στο νερό προσβλέπουν.
Εν τω μεταξύ και αφού η φιλοσοφική διάθεση πλεονάζει ο Προμηθέας θα μάς οικτίρει, αφού για ακόμη μία φορά η συμπεριφορά μας ως κράτος, πολιτικό σύστημα και πολίτες ομοιωθήκαμε με την συμπεριφορά του αδελφού του Επιμηθέα. Φαίνεται πως η πρόβλεψη δεν βρίσκεται στο γονιδιακό υπόστρωμα των Ελλήνων, ούτε στις προτεραιότητες του κράτους μας.
Μάς αρέσει να τρέχουμε για τον περιορισμό των καταστροφών και όχι για την αποτελεσματική πρόβλεψη και ανάσχεση του κακού που έρχεται στη χώρα μας κάθε καλοκαίρι. Η προνοητικότητα δεν είναι στο αξιακό μας σύστημα και γι αυτό κάθε χρόνο εγκαλούμε εκ του ασφαλούς την κλιματική αλλαγή ως τον απόλυτο πρόξενο των καταστροφών. Ως πότε, όμως…
«Δεν έχει νόημα να αφήνεις έναν ζωντανό δράκο έξω από τους υπολογισμούς σου, εφ’ όσον ζεις δίπλα του”
(J.R.R.Tolkien).
Σε λίγο η Ελλάδα θα είναι ακατοίκητη, αφού το πράσινο θα λιγοστεύει, το νερό θα σπανίζει και τα air conditions δεν θα μπορούν να μάς προφυλάξουν. Στη χώρα μας συντελείται μία οικολογική αυτοχειρία και κανείς δεν επισημαίνει πως αυτή συνιστά και μία εθνική αυτοκτονία.
Δεν χρειαζόμαστε τους ειδικούς να μάς το πουν. Ούτε τους πολιτικούς για να μάς το υπενθυμίζουν. Και από τους δύο περιμένουμε προτάσεις για αποτελεσματική αντιμετώπιση των κινδύνων που απορρέουν από την κλιματική αλλαγή. Οι συζητήσεις και τα παρηγορητικά λόγια εκ των υστέρων μάλλον για ασυγχώρητη υποκρισία μοιάζουν.
Οι τυμπανοκρουσίες για το επιτελικό κράτος ηχούν κακόφωνα, όταν αδυνατούμε να προφυλάξουμε ένα νησί από την πυρκαγιά ή να την σβήσουμε με τη θάλασσα ολόγυρά της. Το Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας δεν ιδρύθηκε για να καταγράφει τις καταστροφές και να προγραμματίζει τις αποζημιώσεις. Ιδρύθηκε κατά κύριο λόγο να προλαμβάνει τις καταστροφές από όπου κι αν αυτές προέρχονται.
Κάποιοι διακωμωδώντας την κατάσταση προτείνουν τη μετονομασία του σε
«Υπουργείο Φυσικών Καταστροφών». Κάποιοι άλλοι –πιο ρηξικέλευθοι και δηκτικοί - προτείνουν προσευχές και λιτανείες στη θεά Δήμητρα και στην Περσεφόνη για τη σωτηρία μας, αφού η Τεχνολογία και η Τεχνητή Νοημοσύνη αδυνατούν προς το παρόν να διακονήσουν την πρόληψη των πυρκαγιών.
Άλλοι ζητούν την αρωγή του Δία και του Ποσειδώνα και το Φως του Απόλλωνα μήπως και βρούμε ως λαός το αντίδοτο σε όλα αυτά που μάς πληγώνουν. Θυσίες δεν μπορούμε να κάνουμε, γιατί και τα ζώα υποφέρουν από τις καταστροφές και μάς είναι χρήσιμα ακόμη για την επιβίωσή μας. Κάποιοι πιο ρεαλιστές υπενθυμίζουν σε όλους, πως πλέον είμαστε μόνοι μας, αφού οι θεοί προ πολλού μάς εγκατέλειψαν.
Χάθηκε, λοιπόν, ο σεβασμός στους θεούς ή ρημάξανε τα θεία.
“Έρρει τα Θεία”
☆Υ σ τ ε ρ ό γ ρ α φ ο ν: Ανεξάρτητα από τον παράγοντα της κλιματική αλλαγής και της κρατικής αβελτηρίας ή αναποτελεσματικότητας οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις βαραίνουν όλους μας - όπως συμβαίνει σε κάθα δημοκρατία- για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος στη χώρα μας. Ο καθένας δικαιούται και υποχρεούται να πράξεις ό,τι του αναλογεί, όπως μάς διδάσκει και η παρακάτω ιστορία:
O Μύθος με το Κολιμπρί : « Ό,τι μάς αναλογεί»
«Όταν έπιασε φωτιά το δάσος, όλα τα ζώα χώθηκαν στη λίμνη να σωθούν. Αλλά ένα μικρό Κολιμπρί κουβαλούσε νερό με το ράμφος του, και έριχνε στην καρδιά της φωτιάς.”Τι κάνεις;” τον ρώτησε ο βασιλιάς της νύχτας, το λιοντάρι.”Δεν βλέπεις πως αυτό που κάνεις είναι μάταιο; ”Και το Κολιμπρί απάντησε ψυχρά: ”Κάνω αυτό που μου αναλογεί!”».