Ένα δημοτικό σχολείο «πληγωμένο» από τον Ιανό, στο Βαθύ της Ιθάκης. Ένα αφιλόξενο νηπιαγωγείο στους Λειψούς. Ένα ΚΕΠ που ισοδυναμεί με σπάνιο «δώρο» για τους ακρίτες στη Χάλκη, ή μία βιβλιοθήκη - τι πιο απλό - στην Ίο.
Δε μιλάμε για υψηλή πολιτική. Κάποτε, όμως, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η καθημερινότητα των ανθρώπων, ή και μία ολόκληρη ζωή, φεύγει με το παράπονο και με την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει στον τόπο που ζούμε. Σε μία λαϊκή συνοικία, ή σε ένα απομακρυσμένο νησί, όπου τα πάντα - δυστυχώς - αλλάζουν πολύ αργά, όταν οι λιγοστοί κάτοικοι περιμένουν να τους θυμηθεί η Πολιτεία και να τους αγγίξει η πρόοδος για την οποία ακούνε τόσα και βλέπουν ελάχιστα.
Δεν ξέρω ποιές ακριβώς ήταν οι διαδικασίες - ενδεχομένως η γραφειοκρατία που χρειάστηκε να ξεπεραστεί για να μπουν στη σειρά τα μικρά έργα υποδομής ή αναβάθισης της ποιότητας ζωής στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, ωστόσο πληροφορούμαι ότι το διευθυντικό γραφείο έπαιξε τον ρόλο του. Υπό άλλες συνθήκες, ίσως τέτοια ζητήματα έπρεπε να λύνονται αυτόματα. Συχνά, ασκούμε ως δημοσιογράφοι κριτική, επειδή υπουργεία και γενικές διευθύνσεις χάνονται στις υπογραφές και τα εύκολα γίνονται δύσκολα. Εν προκειμένω, πάντως, ακόμα και αν χρειάστηκε παρέμβαση από τον διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου Γρηγόρη Δημητριάδη, καλώς έγινε.
Ανεξάρτητα από συμπάθειες και κομματικές προτιμήσεις, τέτοιες μικρές ανθρώπινες παρεμβάσεις αξίζουν τον κόπο.
Ένα δημοτικό σχολείο είχε υποστεί σοβαρές ζημιές από τον Ιανό και μάλιστα ο Δήμαρχος Ιθάκης, Διονύσης Στανίτσας, είχε αποστείλει σχετική επιστολή προς την κυβέρνηση ζητώντας να λυθεί το πρόβλημα.
Το κτίριο του νηπιαγωγείου στους Λειψούς είχε ένα κατασκευαστικό λάθος. Είχε έναν απορροφητικό βόθρο στη μέση, οι κολόνες απορροφούσαν υγρασία και ο οπλισμός είχε φθαρεί αρκετά. Το ίδιο και η ταράτσα.
Σε ένα εμβληματικό κτίριο ιταλικής αρχιτεκτονικής του 1911, στο ακριτικό νησί της Χάλκης, πλέον στεγάζονται οι υπηρεσίες του Ταχυδρομείου και του ΟΤΕ, ενώ μετά τις παρεμβάσεις θα προσφέρονται υπηρεσίες σε πολίτες και ως ΚΕΠ και ως γραφείο πληροφοριών, τόσο για τους δημότες όσο και για τους επισκέπτες του νησιού.
Βρέθηκαν ηλεκτρονικοί υπολογιστές και λαπτοπ που ζητούσαν τα σχολεία στην Λέρο και στον Άι Στράτη.
Βρέθηκε ένας ιδιώτης να χαρίσει 200 επιλεγμένα βιβλία για να στηθεί βιβλιοθήκη στην Ίο (που κακώς νομίζουμε ότι είναι απλώς ένα κοσμικό νησί το καλοκαίρι).
Οι 9 μαθητές νηπιαγωγείου στο χωριό Πέπλος του Έβρου απέκτησαν την δική τους παιδική χαρά.
Ενώ η προσφορά δύο απινιδωτών και πέντε οξυμέτρων στον ελληνικό ανθρωπιστικό σύλλογο του Ευόσμου Θεσσαλονίκης, που ασχολείται με την εκπαίδευση των παιδιών στην παροχή πρώτων βοηθειών σε επείγοντα περιστατικά, έκανε ευτυχισμένους τους ανθρώπους της οργάνωσης «Kids Save Lives».
Μπορεί τα μεγάλα έργα να τονίζονται με πηχυαίους τίτλους, όμως κάποτε τα μικρότερα σημαίνουν περισσότερα. Στο τέλος της ημέρας, το ζητούμενο είναι αυτές οι παρεμβάσεις να χτίσουν νέα νοοτροπία. Γιατί κάθε μικρό και σημαντικό έργο αξίζει να παίρνει τη σειρά του και να ολοκληρώνεται, χωρίς να απαιτείται κάθε φορά να σηκώσει κάποιος ένα τηλέφωνο...