Στην περιοχή του Luweero στην Ουγκάντα, ένας ορθόδοξος ιερέας μαζί με την σύζυγό του και τα τέσσερα του παιδιά δίνει καθημερινά μάχη με την πείνα, την φτώχεια και την εξαθλίωση.
Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν πάρα πολλά προβλήματα και καταφεύγουν στον πατέρα Αντώνιο Mutyaba για να τους βοηθήσει.
"Τελώ την ορθόδοξη λειτουργία στην Ενορία Παμμακάριστου. Βρισκόμαστε στην (σ.σ παραγκούπολη) Wakiso, η οποία είναι μόλις εννέα χιλιόμετρα από την Καμπάλα, την πρωτεύουσα της Ουγκάντα." λέει στη HuffPostGreece ο πατέρας Αντώνιος Mutyaba.
"Κάθε Σάββατο, έρχονται στην εκκλησία δεκάδες γυναικόπαιδα περιμένοντας υπομονετικά την ευλογία. Τα παιδάκια είναι τις περισσότερες φορές ξυπόλητα και ντυμένα με παλιά ρούχα αλλά με βλέμμα γεμάτο προσμονή περιμένουν στη σειρά να λάβουν τη Θεία Λειτουργία."
Μέτα τη λειτουργία ο πατέρα Αντώνιος μαγειρεύει για όλη την κοινότητα του. Δεν χρειάζεται να είναι χριστιανός κάποιος για να έρθει. Όλοι είναι καλοδεχούμενοι και τους περιμένει ένα πιατο ζεστο φαγητό.
Ρωτάμε τον πατέρα Αντώνιο για την ενορία του: "Η ενορία Παμμακάριστου ιδρύθηκε πριν 7 χρόνια ανήκει στην Ορθόδοξη Μητρόπολη της Καμπάλας. “Ήταν ένα προσωπικό μου όραμα".
Ο πάτερ Αντώνιος γεννήθηκε στην Ουγκάντα, όμως σε πολύ μικρή ηλικία έφυγε και εγκαταστάθηκε στην Κρήτη χάριν της βοήθειας του πρώην μητροπολίτη Κισσάμου-Σελίνου, Ειρηναίου Γαλανάκη. Ο ίδιος γλίτωσε από τις παιδικές ασθένειες και κατάφερε να επιβιώσει. Ωστόσο, γύρισε πίσω για να γιατρέψει τις πληγές των συνανθρώπων του.
Πριν δέκα χρόνια, μαζί με την παπαδιά Χαριτίνη και τα 4 από τα πέντε παιδιά τους αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ουγκάντα και εγκαταστάθηκαν στο Wakiso, μια πόλη 50.000 κατοίκων, στις παρυφές της Καμπάλας.
"Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εδώ είναι πάρα πολλά. Μόνον ο Θεός μπορεί να δώσει τη δύναμη να τα βγάλουμε πέρα. Ο χειρότερος εχθρός μας είναι οι ασθένειες που σκοτώνουν τα αθώα παιδιά" μας λέει ο πάτερ και συμπληρώνει: "Εδώ τα παιδιά πεθαίνουν από χολέρα, τύφο, ελονοσία και AIDS. Τρέφονται μόνο με καλαμπόκι και αλεύρι, δηλαδή παρασκευάζουμε κάτι που μοιάζει με μπομπότα. Αν τους εξασφαλίσουμε πού και πού λίγο ρύζι ή λίγα φασόλια είναι ευτυχισμένα. Τρώνε ίσα ίσα για να συντηρηθούν και διψούν".
"Όποιος θελήσει να στηρίξει ένα παιδί χρειάζεται να προσφέρει 15 ευρώ το μήνα για την σίτιση, τη διαμονή και την περίθαλψη. Για τα περισσότερα παιδιά αυτή είναι και η μοναδική τους ευκαιρία", είπε ο πατέρας Αντώνιος.
"Εδώ το 60% των κατοίκων δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό, το αποχετευτικό σύστημα είναι ανύπαρκτο, και σχεδόν 30.000 άτομα ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Είναι τόσο μεγάλη η φτώχεια στην Ουγκάντα που οι χωριανοί προσπαθούν να καλλιεργούν τη γη μόνο με τα χέρια τους και χωρίς τη χρήση κανενός μηχανήματος" μας αναφέρει συγκινημένος ο πατέρας Αντώνιος.
Η συζήτηση πάει στην μάστιγα του Aids: "Η μάστιγα του Aids έχει αφήσει πολλά παιδιά χωρίς γονείς και η Εκκλησία καλείται να βοηθήσει. Πολλοί γονείς αφήνουν τα παιδιά τους στα χέρια της Εκκλησίας."
Η ενορία, με πρωτοβουλία του πατέρα Αντώνιου και με τα λίγα χρήματα που μαζεύει από δωρεές στην Ελλάδα, προσπαθεί να στηρίξει τα παιδιά. Χρειάζονται λιγότερα από 15 ευρώ το μήνα για να στείλεις ένα παιδί στο σχολείο και να του εξασφαλίσεις πρόσβαση στην υγεία, ρούχα, βιβλία και ένα πιάτο καθημερινό φαγητό. “Το καλαμπόκι είναι το καθημερινό φαγητό των περισσότερων παιδιών στην Ουγκάντα” αναφέρει ο πατέρας Αντώνιος.
Κάθε εβδομάδα ο πάτερ Αντώνιος πάει στο χωρίο του στο Monde το οποίο βρίσκεται 60 χιλιόμετρα μακριά. Για να πας εκεί χρειάζεσαι δύο ώρες καθώς δεν υπάρχει δρόμος. Εκεί έχει χτιστεί ένα οικοτροφείο, τρία σχολεία και μια τεχνική σχολή προσφέροντας εκπαίδευση και φαγητό σε 1500 φτωχά παιδιά. Τα τριακόσια παιδιά μένουν στο οικοτροφείο. Αυτά είναι τα πιο ευάλωτα. Είτε δεν έχουν γονείς, είτε οι οικογένειες τους αδυνατούν να τους προσφέρουν ακόμα κ ένα γεύμα.
Πολλές φορές οι κοινωνικές υπηρεσίες της Ουγκάντας ζητάνε από τον πάτερ Αντώνη να αναλάβει παιδιά που έχουν πέσει θύματα βίας ή σεξουαλικής κακοποίησης ή έχουν εγκαταλειφθεί στους δρόμους της πόλης. Ο πατέρας Αντώνη παρόλο που οι πόροι του είναι λιγοστοί ποτέ δεν αρνείται κανένα παιδί στο οικοτροφείο του. Τουλάχιστον εκεί θα βρουν προστασία, ασφάλεια και ίσως για λίγο ξαναβρούν την χαμένη τους παιδική ηλικία.
Συχνά ακόμα και ιδιώτες ζητάνε τη βοήθεια του. Καθημερινά γείτονες αλλά και άγνωστοι ζητάνε από τον πάτερ Αντώνη να επέμβει και να βοηθήσει ένα παιδί που υποφέρει. Πολλά παιδιά τα φιλοξενεί ακόμα και σπίτι του, μέχρι να μπορέσει να τα μεταφέρει στο οικοτροφείο του.
Το έργο του πάτερ Αντωνίου στηρίζεται αποκλειστικά σχεδόν σε ιδιωτικές δωρεές από την Ελλάδα. Η οικονομική κρίση όμως έχει σταματήσει τα έσοδα και ο πατέρα Αντώνης φοβάται ότι θα αναγκαστεί όχι μόνο να μην δέχεται πλέον παιδιά αλλά να μην μπορεί να θρέψει και αυτά που έχει στο σχολείο. Οι μισθοί των δασκάλων, τα αναλώσιμα, το καθημερινό φαγητό των παιδιών, η αγορά του καθαρού νερού, τα ρούχα, τα βιβλία - όλα πρέπει να αγοραστούν μέσω των λιγοστών εσόδων του.
Μπορείτε να βοηθήσετε το έργο του πάτερ Αντωνίου μέσω της καμπάνιας crowdfunding καταθέτοντας ένα μικρό ποσό για τα παιδιά του Monde.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να γίνετε μέλος στο γκρουπ Send a child to School in Uganda.