Αναχωρώντας παραμονές Χριστουγέννων βιαστικά για το αεροδρόμιο με προορισμό το Παρίσι, η πολυμελής οικογένεια ΜακΚάλιστερ ξεχνά τον οκτάχρονο Κέβιν στο σπίτι. Στην αρχή ο μικρός ενθουσιάζεται, σύντομα όμως νοσταλγεί τους δικούς του, ενώ επιπλέον καλείται να αντιμετωπίσει -με μεγάλη ευρηματικότητα, όπως αποδεικνύεται- δύο απίθανους γκαφατζήδες διαρρήκτες που προσπαθούν να εισβάλουν στο σπίτι.
Το «Μόνος στο σπίτι», που ανέδειξε σε σταρ τον Μακόλεϊ Κάλκιν, παραμένει από το 1990, οπότε και κυκλοφόρησε, η απόλυτη κωμωδία των Χριστουγέννων. Ωστόσο, κάθε χρόνο, οι φαν αναρωτιούνται -κρίνοντας από το σπίτι και τον τρόπο ζωής τους- πόσο πλούσιοι είναι τελικά οι ΜακΚάλιστερ.
Επιχειρώντας να δώσουν απαντήσεις, οι New York Times απευθύνθηκαν σε οικονομολόγους, αλλά και πρόσωπα που δούλεψαν στη ταινία.
Στις αρχές της ιστορίας, ο διαρρήκτης Χάρι (στον ρόλο ο Τζο Πέσι) λέει στον συνεργάτη του Μαρβ (Ντάνιελ Στερν) ότι ο top στόχος στην πλούσια γειτονιά είναι το σπίτι των ΜακΚάλιστερ. Το σπίτι ή, τουλάχιστον αυτά που βλέπουμε στα πλάνα από το εξωτερικό της πολυτελούς μονοκατοικίας- αποτελεί όντως την καλύτερη ένδειξη όσον αφορά το οικονομικό status της οικογένειας.
Η οικία βρίσκεται στη Lincoln Avenue 671 στο προάστιο Winnetka του Σικάγο, μια από τις πιο ακριβές γειτονιές στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με το Realtor.com. Τα τετραγωνικά είναι τόσα, ώστε όχι μόνο ο Κέβιν και τα τέσσερα αδέρφια του έχουν τα δικά τους δωμάτια, αλλά επιπλέον υπάρχει η δυνατότητα να φιλοξενηθεί μία στρατιά επισκεπτών.
Το 1990, το σπίτι ήταν προσιτό μόνο στο 1% των κατοίκων του Σικάγο, σύμφωνα με τις δηλώσεις εισοδήματος, γεγονός που εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα, σύμφωνα με οικονομολόγους της Federal Reserve Bank of Chicago.
Οι οικονομολόγοι Max Gillet, ανώτερος αναλυτής ερευνών, Cindy Hull, βοηθός αντιπροέδρου και προσωρινή επικεφαλής της ομάδας χρηματοπιστωτικών αγορών και ο Thomas Walstrum, ανώτερος οικονομολόγος επιχειρήσεων, κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα αφού εξέτασαν δεδομένα που περιλαμβάνουν τα εισοδήματα των νοικοκυριών στην περιοχή του Σικάγο για το 1990 και το 2022, την αξία της ιδιοκτησίας του σπιτιού, τα ισχύοντα επιτόκια στεγαστικών δανείων την εποχή εκείνη, τους φόρους και την ασφάλιση.
Κάνοντας την υπόθεση εργασίας ότι οι McCallister δεν ξόδεψαν περισσότερο από το 30% του εισοδήματός τους για στέγαση, προσδιόρισαν ότι το σπίτι θα ήταν προσιτό σε ένα νοικοκυριό με εισόδημα 305.000 δολάρια το 1990 (περίπου 665.000 δολάρια το 2022). Στα μέσα του 2022, ένα παρόμοιο σπίτι θα κόστιζε περί τα 2,4 εκατομμύρια δολάρια, με βάση την εκτίμηση της εταιρείας ακινήτων Zillow για το σπίτι της ταινίας. Σύμφωνα με τους οικονομολόγους, ένα σπίτι αυτής της αξίας θα ήταν προσιτό σε ένα νοικοκυριό με εισόδημα 730.000 δολαρίων, δηλαδή στο 1% των κατοίκων του Σικάγο.
Στο «Home Alone» δεν αναφέρεται η δουλειά του ζεύγους McCallister.
Στο διαδίκτυο όμως, όπου αυτή η ερώτηση εμφανίζεται συχνά, υπάρχει η άποψη ότι η Κέιτ (Κάθριν Ο’Χάρα) είναι σχεδιάστρια μόδας, επειδή στο σπίτι υπάρχουν κούκλες βιτρίνας, που στην πορεία της ιστορίας παίζουν τον ρόλο τους σε μια από τις προσπάθειες του Κέβιν να ξεγελάσει τους διαρρήκτες ότι δεν είναι μόνος στο σπίτι.
Ο Τοντ Στράσερ, ο οποίος έγραψε τα βιβλία του «Μόνος στο σπίτι» και δύο από τα σίκουελ, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ότι οι δημιουργοί της ταινίας του είχαν πει «Εδώ είναι το σενάριο, κάνε ό,τι θέλεις».
Έτσι, στο βιβλίο, έκανε τη μαμά του Κέβιν σχεδιάστρια μόδας -από τις κούκλες- και τον μπαμπά του επιχειρηματία, επειδή ήταν «ένα σίγουρο στοίχημα», όπως είπε, προσθέτοντας ότι δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό να εξηγήσει πώς οι ΜακΚάλιστερ απέκτησαν τα χρήματά τους, θεωρώντας ότι ήταν «ανώτερη μεσαία τάξη» αλλά όχι «σούπερ πλούσιοι».
Στην ταινία, η οικογένεια έχει και άλλα στοιχεία σημαντικού, αλλά όχι απίστευτου πλούτου: Φορούν ωραία ρούχα και νοικιάζουν αυτοκίνητα για να τους μεταφέρουν στο αεροδρόμιο, αλλά όταν η Κέιτ προσπαθεί να δωροδοκήσει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι για να της δώσει τα εισιτήριά του από το Παρίσι ώστε να μπορέσει να γυρίσει σπίτι, προσφέρει κοσμήματα και μετρητά, αλλά υπαινίσσεται ότι το Rolex της μπορεί να είναι ψεύτικο.
Επίσης, μία θεωρία των φαν της ταινίας υποστηρίζει ότι ο Πίτερ ΜακΚάλιστερ εμπλέκεται με το οργανωμένο έγκλημα. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, το σπίτι του στοχοποιήθηκε ως κάποιου είδους βεντέτα και η βία του Κέβιν σε βάρος των διαρρηκτών είναι το αποτέλεσμα μιας ανατροφής εκτεθειμένης σε εγκληματική δραστηριότητα.
Ένα στοιχείο που αναφέρεται συχνά όσον αφορά τον πλούτο της οικογένειας είναι το χριστουγεννιάτικο ταξίδι τους στο Παρίσι. Η πτήση 15 ατόμων στο Παρίσι είναι ακριβή υπόθεση, ειδικά με τους τέσσερις ενήλικες να πετούν πρώτη θέση, αλλά οι γονείς του Κέβιν δεν πληρώνουν για τα αεροπορικά εισιτήρια. Στις αρχές της ταινίας, η Κέιτ ΜακΚάλιστερ λέει σε έναν αστυνομικό -που στην πραγματικότητα είναι ο διαρρήκτης Χάρι μεταμφιεσμένος- ότι ο αδερφός του συζύγου της πλήρωσε τα αεροπορικά εισιτήρια.
Αυτός ο αδερφός είναι ο θείος Ρομπ, μια δευτερεύουσα φιγούρα στην πρώτη ταινία, αλλά οι έστω λίγες αναφορές υποδηλώνουν ότι έχει χρήματα. Πληρώνει τα εισιτήρια, έχει ένα διαμέρισμα στο Παρίσι με θέα στον Πύργο του Άιφελ και μπορεί να φιλοξενήσει τα 15 μέλη της οικογένειας.
Ο τρίτος αδερφός, ο θείος Φρανκ, ζει στο Οχάιο και ταξιδεύει με την οικογένεια από το Ιλινόις στο Παρίσι. Δεν μαθαίνουμε τίποτα για το εισόδημά του, αλλά ξέρουμε ότι δεν είναι υψηλό. Στο σπίτι του αδελφού του στο Ιλινόις, αποφεύγει να πληρώσει τον λογαριασμό της πίτσας των 122,50 δολαρίων, ενώ στο αεροπλάνο, δειπνώντας στην πρώτη θέση, λέει στη σύζυγό του να ρίξει τα κρυστάλλινα αλατοπίπερα στην τσάντα της.
Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να υποδηλώνει ότι είναι πλούσιος. Η κλοπή σε καταστήματα ήταν «σημαντικά πιο συχνή» μεταξύ ατόμων με οικογενειακό εισόδημα άνω των 70.000 δολαρίων, σύμφωνα με άρθρο του 2008 που δημοσιεύτηκε στο The American Journal of Psychiatry.
Όπως δήλωσε ο Ρόμπερτ Μπούλμαν, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Saint Mary’s College της Καλιφόρνια που μελετά την αναπαράσταση των εφήβων στον κινηματογράφο, «ο θείος Φρανκ είναι επίσης ένας τυπικός ενήλικος χαρακτήρας στον κόσμο του Τζον Χιουζ, ο οποίος έγραψε και έκανε την παραγωγή του Μόνος στο σπίτι».
«Οι ιστορίες του συνήθως ευνοούν την προοπτική του παιδιού της εργατικής τάξης ή του φτωχού παιδιού που προσπαθεί να αποκτήσει πρόσβαση σε μια πιο εύπορη ομάδα συνομηλίκων», είπε ο καθηγητής Μπούλμαν. Αλλά το Μόνος στο σπίτι, είναι αναμφισβήτητα μια νίκη για τον Κέβιν ως παιδί, αλλά και για τον Κέβιν ως πλούσιο παιδί που υπερασπίζεται το εντυπωσιακό οχυρό του».
Με πληροφορίες από New York Times