Η συνάντηση της Γενεύης μεταξύ του Τζο Μπάιντεν και του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν σηματοδοτεί την απαρχή ενός συνολικού επαναπροσδιορισμού των σχέσεων των δύο χωρών, αλλά αποτελεί ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της επανάληψης του διαλόγου μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας.
Το κλίμα της συνάντησης είχαν διαμορφώσει οι κυβερνοεπιθέσεις στους Solar Winds, η υπόθεση Ναβάλνι, οι στρατιωτικές ασκήσεις στα σύνορα της Ουκρανίας, οι εσωτερικές εξελίξεις στην Λευκορωσία και οι στρατηγικές κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ 2030.
Από την συνάντηση αυτή προέκυψε ένα κοινό ανακοινωθέν στο οποίο περιλαμβάνονταν ένα μόνο θέμα. Αυτό της στρατηγικής σταθερότητας, στο οποίο επαναλαμβάνονταν η σημασία της αποφυγής επικίνδυνων κινήσεων και επισημαίνονταν ότι σε μία πυρηνική σύγκρουση δεν θα υπάρξουν νικητές.
Κατά την διάρκεια της εθίγησαν και άλλα θέματα, γεγονός που σημαίνει ότι έγιναν προσπάθειες να διερευνηθούν προθέσεις και να γίνει κατανοητό το αν υπάρχουν σημεία επαφής τα οποία είναι διαπραγματεύσιμα σε μία μελλοντική συνάντηση.
Μη αναμενόμενη ήταν η αναγνώριση του status του foreign agency για τον ραδιοφωνικό σταθμό Radio Svoboda στην Ρωσία και για τον ραδιοφωνικό σταθμό Russia Today στις ΗΠΑ. Η επιστροφή των πρεσβευτών στις έδρες τους είχε προεξοφληθεί, ενώ αναμενόμενη ήταν και η έναρξη των διαβουλεύσεων για την κυβερνοασφάλεια και την αμοιβαία αναγνώριση των εμβολίων.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν στην συνέντευξη Τύπου μετά την συνάντηση αποκάλεσε τον Τζο Μπάιντεν ως «εποικοδομητικό ηγέτη» και «επαγγελματία», αλλά διευκρίνισε ότι δεν είχε καμία ψευδαίσθηση για την συνάντηση και τα αποτελέσματα της.
Έκανε αναφορά στο ότι οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια ήταν μία απρόβλεπτη χώρα με ξαφνικές αποφάσεις για αποχώρηση από συνθήκες όπως αυτή των «Ανοικτών Ουρανών» και της μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων, ενώ άσκησε κριτική στην Ουάσιγκτον για την υποστήριξη του πραξικοπήματος στην Ουκρανία. Με την σειρά του ο Τζο Μπάιντεν, που πριν τρεις μήνες είχε αποκαλέσει τον Πούτιν «δολοφόνο», τον χαρακτήρισε ως «άξιο αντίπαλο».
Είναι σαφές ότι ο Πούτιν ήθελε να υπενθυμίσει ότι η Ρωσία είναι μία Μεγάλη Δύναμη, ανεξαρτήτως των αμερικανικών επικρίσεων για αυτήν, η οποία είναι ικανή να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της και η οποία δεν διαπραγματεύεται το δικαίωμα να ρυθμίζει τις εσωτερικές της υποθέσεις. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι αναφορές στις υποθέσεις Ναβάλνι και Black Lives Matter, χρησιμοποιήθηκαν για να χαράξουν όρια.
Είναι εμφανές ότι από την συνάντηση αυτή ο Βλαντιμίρ Πούτιν επιζητούσε την αναγνώριση της Ρωσίας ως μεγάλης δύναμης και το πέτυχε.
Με την σειρά του, ο Τζο Μπάιντεν προσήλθε στην συνάντηση για να χαράξει κόκκινες γραμμές και το πέτυχε επίσης. Με τα δεδομένα αυτά και οι δύο πλευρές αισθάνονται ικανοποιημένες.
Ούτε στην Ουάσιγκτον, ούτε στην Μόσχα υπήρχαν ψευδαισθήσεις. Δύο ημέρες μετά την Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που προσδιόρισε την Ρωσία και την Κίνα ως Μεγάλες Δυνάμεις με τις οποίες υπάρχει αντιπαράθεση, το γενικότερο πλαίσιο της συνάντησης είχε τεθεί, επομένως τα αποτελέσματα δεν θα μπορούσαν να είναι θεαματικά.
Το ενδεχόμενο να συνεχιστεί η προσέγγιση Ουάσιγκτον και Μόσχας, παραμένει ανοικτό.