Η βασική γεωπολιτική θεώρηση αγγλοσαξονικής σύλληψης επιτάσσει την συνολική ενσωμάτωση του Αιγαιακού Συστήματος, χωρίς όμως αυτό να είναι πολιτικά και πολιτισμικά ενωμένο, ακριβώς για να εμποδίζει την είσοδο της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Ο βασικός φόβος των αγγλοσαξόνων είναι το θρησκευτικό ορθόδοξο συνεχές το οποίο διατρέχει την Χερσόνησο του Αίμου, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο ρωσικής επιρροής και να διασπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό που επιβάλλεται στην Ρωσία.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν έχει ιστορική βάση, καθώς πάρα τα φιλορωσικά αισθήματα μιας μερίδας του ελληνικού έθνους, η Ορθοδοξία αποτελεί και θα αποτελεί πάντα μια ελληνική υπόθεση η οποία θα αντιτίθεται στον σλαβισμό που προτάσσει η Ρωσία.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ενταχθεί η Τουρκία στην συνολική δυτική στρατηγική με στόχο να διατηρείται ως μια στρατηγική εφεδρεία η οποία θα στόχευε μέσω του παντουρκισμού τα λεγόμενα Ευρασιατικά Βαλκάνια, κατά Μπρεζεζίνσκι.
Όμως, η Ρωσία εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον επιδιώκει την δημιουργία μιας αντί- ναυτικής συμμαχίας με την δημιουργία ερεισμάτων πρώτα στην Συρία μέσω της Λαττάκειας και της Ταρτούς, καθώς και μέσω της Αφρικής όπου ήδη αξιοποιείται η Βάγκνερ σε μια σειρά από αφρικάνικα έθνη.
Ήδη η βρετανική υπηρεσία πληροφοριών δήλωσε πως πρέπει να ενισχύει την επιτήρηση της Βάγκνερ ειδικά στα αφρικάνικα κράτη εξαιτίας της μεγάλης διείσδυσης της τελευταίας.
Το ζήτημα που ανακύπτει είναι πως η ενοποίηση του Αιγαίου έχει ιστορικά και ουσιαστικά αποτύχει,με την Τουρκία να κινεζοποιείται οικονομικά και να ενισχύει τους δεσμούς της με την Ρωσία σε κρίσιμους τομείς της ενέργειας. Αυτό θέτει μια μεγάλη πρόκληση και εκεί ακριβώς μπαίνει ο ρόλος της Ελλάδας.
Εάν οι ναυτικές δυνάμεις θέλουν να διατηρήσουν σταθερό τον οριζόντιο άξονα θαλάσσιας κυριαρχίας θα πρέπει να εντάξουν την Κύπρο στα επιχειρησιακά σχέδια.
Για να γίνει όμως αυτό απαιτείται η Ελλάδα να επιδείξει στρατηγική ωριμότητα και να καταστήσει την Κύπρο ως προέκταση της στρατιωτικής της ισχύος ώστε να ελέγξει μέσω Κρήτης την ενεργειακή και όχι μόνο διαδρομή που θα ακολουθήσουν τα υποθαλάσσια καλώδια και αργότερα οι αγωγοί.
Το κρίσιμο μέγεθος εδώ είναι η πάντα επίφοβη Αίγυπτος η οποία έχει ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού της από φιλικά προσκείμενους στην Μουσουλμανική Αδελφότητα και πάρα τους στενούς δεσμούς με την Ελλάδα η ιστορία έχει δείξει πως υποτάσσεται σε αυτόν που ελέγχει το Αιγαίο και την Κύπρο.
Άρα η Γεωστρατηγική πρόταση της Ελλάδας πρέπει να περιλαμβάνει την αναβάθμιση της Κύπρου σε στρατιωτικό εταίρο του ΝΑΤΟ, μέσω Ελλάδας, ώστε να εμποδιστεί η περαιτέρω θραύση του Αιγαιάκου συστήματος.