Τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο του 1976, προσεδαφίστηκαν διαδοχικά στον Άρη δύο σκάφη της Nasa, τα Viking-1 και Viking-2. Μεταξύ των επιστημονικών στόχων αυτών των δύο αποστολών ήταν και δύο πειράματα που είχαν σκοπό να διερευνήσουν την ύπαρξη ζωής σ’ αυτόν τον πλανήτη.
Στο πρώτο από αυτά ένας ρομποτικός βραχίονας πήρε χώμα από την επιφάνεια του πλανήτη, το έφερε στο εσωτερικό του διαστημοπλοίου και το έβρεξε με ένα διάλυμα ζάχαρης.
Η ιδέα των βιολόγων που είχαν σχεδιάσει το πείραμα ήταν ότι αν στην επιφάνεια του Άρη υπήρχαν μικρόβια παρόμοια με τα γήινα, τότε θα τρέφονταν με το διάλυμα της ζάχαρης και θα παρήγαγαν διοξείδιο του άνθρακα, όπως ακριβώς συμβαίνει με τη ζύμωση του κρασιού και της μπίρας.
Το πείραμα πραγματικά έδειξε παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα, αλλά οι βιολόγοι θεώρησαν ότι το αέριο προερχόταν από ανόργανη και όχι από βιολογική αντίδραση.
Ο λόγος που κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα ήταν τα αποτελέσματα του δεύτερου πειράματος, το οποίο είχε σχεδιασθεί για να ανιχνεύσει οργανικές ουσίες στο χώμα της επιφάνειας του Άρη.
Επειδή δεν βρέθηκαν καθόλου οργανικές ουσίες, οι οποίες συνδέονται με την ύπαρξη ζωής, ήταν φυσικό να ερμηνευθούν τα αποτελέσματα του πρώτου πειράματος ως προϊόντα ανόργανων αντιδράσεων.
Τα Viking προσεδαφίστηκαν στην ισημερινή περιοχή του Άρη, όπου η περιεκτικότητα σε αλάτι είναι μάλλον χαμηλή. Αλλά υπάρχουν πολλά υπεροξείδιο του υδρογόνου και υπερχλωρικά στο έδαφος. Επίσης, τα Viking παρατήρησαν ότι υπάρχειομίχλη στον Άρη - που σημαίνει 100% υγρασία.
Μία νέα έρευνα του Dirk Schulze-Makuch του Technical University στο Βερολίνο, υποστηρίζει πως εντοπίσαμε μικροβιακή ζωή την οποία σκοτώσαμε με τις ερευνητικές μας μεθόδους.
Το GCMS ( αεριοχρωματογράφος - φασματόμετρο μάζας) λοιπόν, εντόπισε οργανικές ενώσεις χλωρίου. Εκείνη την εποχή, το αποτέλεσμα μεταφράστηκε ως μόλυνση από ανθρώπινες δραστηριότητες και δε λήφθηκε υπόψη ως σημάδι βιολογίας.
Σήμερα όμως ξέρουμε πως οι οργανικές ενώσεις χλωρίου υπάρχουν στον Άρη, αν και δε γνωρίζουμε ακόμα αν προέρχονται από βιολογικές ή μη βιολογικές διεργασίες.
Στον μισό αιώνα από τότε, η εικόνα έχει αλλάξει πολύ. Οκτώ ακόμη σκάφη προσεδάφισης και ρόβερ έχουν εξερευνήσει την επιφάνεια του Άρη με μεγαλύτερη λεπτομέρεια.
Χάρη στο σκάφος προσεδάφισης Phoenix του 2008 και σε μεταγενέστερη επιβεβαίωση από τα ρόβερ Curiosity και Perseverance, γνωρίζουμε ότι οργανικές ενώσεις υπάρχουν, στην πραγματικότητα, στον Άρη.
Πολλοί επιστήμονες σήμερα υποστηρίζουν πως τα βιολογικά πειράματα στον Άρη προκάλεσαν καταστροφές.
Το GCMS έπρεπε να θερμάνει τα δείγματα για να τα διαχωρίσει από τα υπόλοιπα υλικά και σύγχρονες αναλύσεις δείχνουν πως μπορεί να έκαψε τις οργανικές ενώσεις που ήλπιζε να βρει. Επιπλέον, τα πειράματα που περιλάμβαναν την ανάμιξη αρειανών δειγμάτων με υγρό για εντοπισμό μεταβολισμού και φωτοσύνθεσης, επίσης καταστράφηκαν από την πυρόλυση.
Εκείνη την εποχή υποθέταμε πως η ζωή στον Άρη θα είναι όπως στη Γη και θα αναπτύσσεται στην παρουσία νερού. Αλλά όπως μάθαμε με τα χρόνια, η ζωή μπορεί να αναπτυχθεί και σε εξαιρετικά ξηρό κλίμα.
Τώρα ας αναρωτηθούμε τι θα γινόταν αν ρίχναμε νερό σε αυτά τα μικρόβια τα οποία είχαν προσαρμοστεί στην ξηρασία. Θα ήταν σαν να τα πνίγαμε. Θα ήταν σαν να σας έβρισκε ένα εξωγήινο σκάφος μισοπεθαμένο στη μέση της ερήμου και να αποφάσιζαν πως «οι άνθρωποι θέλουν νερό. Ας τον βάλουμε στη μέση του ωκεανού για να τον σώσουμε».
Πηγή: Big Think