Ο Αλεξάντερ Μπόρις ντε Πφέφφελ Τζόνσον (αγγλ. Alexander Boris de Pfeffel Johnson) γεννήθηκε στη στις 19 Ιουνίου του 1964 στη Νέα Υόρκη. Οι γονείς του μέλη μεγαλοαστικών οικογενειών διαφορετικών όμως πολιτικών πεποιθήσεων. Ο πατέρας του Στάνλεϊ Τζόνσον ήταν συντηρητικός, ενώ η μητέρα του προερχόταν από μια αριστερή οικογένεια διανοουμένων.
Η τούρκικη καταγωγή
Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο παππούς του πατέρα του λεγόταν Οσμάν Κεμάλ και ο προπάππους του Αλή Κεμάλ, ένας Κιρκάσιος Τούρκος δημοσιογράφος και ποιητής ο οποίος διετέλεσε για τρεις μήνες, το 1919, υπουργός Εσωτερικών στη κυβέρνηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας της οποίας τότε ηγείτο ο Νταμάτ Φερίτ Πασά. Ο Αλή Κεμάλ παντρεύθηκε την αγγλοσουηδή Γουίνφρεντ Μπραν, την κόρη του Φρανκ από το γάμο του με την Μάρκαρετ Τζόνσον. Στα τέλη του 1909 η Γουίνφρεντ γέννησε στην Αγγλία το Οσμάν Γουίνφρεντ Κεμάλ, είχε προηγηθεί ακόμη ένα παιδί η Σέλμα, όμως λίγο μετά τη γέννα πέθανε. Ο Αλή το 1912 επέστρεψε στην Τουρκία όπου ξαναπαντρεύτηκε και απέκτησε ακόμη ένα παιδί. Όμως εκεί τον περίμενε ένα τραγικό τέλος καθώς εναντιώθηκε στους νεότουρκους του Κεμάλ Ατατούρκ, όπως επίσης εναντιώθηκε στις σφαγές κατά των Αρμενίων. Επίσης ήταν ένας από τους εμπνευστές της Ingiliz Muhipler Cemiyeti (Αγγλόφιλη Κοινότητα), η οποία ήταν υπέρ της αγγλικής επιρροής στην Τουρκία. Στις 4 Νοεμβρίου του 1922 ο Αλή Κεμάλ απήχθη ενώ ήταν σε ένα κουρείο στην Κωνσταντινούπολη και ενώ τον μετέφεραν για να δικασθεί στις 6 Ιουνίου ένα οργισμένο πλήθος τον λίντσαρε με ξύλα,πέτρες και μαχαίρια, του διέλυσαν το κρανίο με ένα ρόπαλο και τον κρέμασαν σ΄ένα δέντρο.
Εν τω μεταξύ ο γιος του ο Οσμάν μεγάλωνε με τη θεία του στην Αγγλία η οποία του άλλαξε το όνομα σε Γουίλφρεντ «Τζόνι» Τζόνσον αποποιούμενη την τουρκική καταγωγή του.
Ο Οσμάν, που έγινε Γουίλφρεντ Τζόνσον, παντρεύτηκε την Ιρένε Τζόνσον (Irène Johnson το γένος Γουίλιαμς) νόθα κόρη του πρίγκηπα Παύλου της Βυρτμβέργης και έκαναν τον Στάνλεϊ πατέρα του Μπόρις. Αξίζει να σημειωθεί ο Παύλος ήταν προ- προ- προπάπος της Ειρήνης και ως εκ τούτου η ίδια ήταν απόγονος του βασιλιά της Μεγάλης Βρετανίας Γεωργίου του Δεύτερου. Βάσει αυτού του γενεαλογικού δένδρου ο Τζόνσον ίσως να συνδέεται με τις περισσότερες βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης και φέρεται ως έβδομος ξάδελφος του Ντέιβιντ Κάμερον.
Ο πατέρας του Μπόρις, ο Στάνλεϊ, υπήρξε ευρωβουλευτής των Συντηρητικών και υψηλόβαθμο στέλεχος της Eυρωπαϊκής Eπιτροπής και της Παγκόσμιας Tράπεζας. Επόμενο ήταν ο γιος να ακολουθήσει τον πατέρα.
Ο Μπόρις
Ο Μπόρις Τζόνσον φοίτησε στα καλύτερα πανεπιστήμια. Δηλαδή στο Ίτον και στο Balliol College της Οξφόρδης όπου έκανε κλασικές σπουδές. Από εκεί, την ίδια περίοδο, πέρασαν διάφορες προσωπικότητες που αργότερα διετέλεσαν στελέχη του συντηρητικού κόμματος όπως ο Ντέιβιντ Κάμερον. Ως φοιτητής διετέλεσε μέλος της αδελφότητας των Old Etonians, της πιο παλιάς αδελφότητας του πανεπιστημίου, που είναι γνωστή για τις ποσότητες του αλκοόλ που καταναλώνουν, τους βανδαλισμούς και το έθιμο που έχουν αφού δειπνούν σε κάποιο εστιατόριο έπειτα από ένα όργιο φαγητού και οινοποσίας να το καταστρέφουν και στη συνέχεια να αποζημιώνουν τον ιδιοκτήτη.
Το 1986 εκλέχθηκε πρόεδρος της Ένωσης της Οξφόρδης (Oxford Union).
Μετά το πανεπιστήμιο ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος στο The Times, στη συνέχεια έγινε ανταποκριτής στις Βρυξέλλες για την εφημερίδα Daily Telegraph. Στα άρθρα που έγραφε για τη βρετανική εφημερίδα αρχίζει να εκφράζει έντονα τον ευρωσκεπτικισμό του. Από το 1994 έως το 1999 αρχισυντάκτης στην ίδια εφημερίδα και από το 1999 έως το 2005 αρχισυντάκτης στο Spectator. Τα άρθρα του, λένε πολιτικοί αναλυτές, είχαν σαν αποτέλεσμα να «κλέψει» το προνόμιο έκφρασης του ευρωσκεπτικισμού από την αριστερά και να το προσφέρει στη δεξιά παράταξη. Μάλιστα η Μάρκαρετ Θάτσερ είχε δηλώσει πως ο Τζόνσον ήταν ο αγαπημένος της αρθρογράφος.
Η πένα του αιχμηρή δεν διστάζει να καταφερθεί εναντίον μειονοτήτων και της LGBT κοινότητας, χαρακτηρίζοντας το γάμο ομόφυλων ζευγαριών παρωδία. Όμως η αφοσίωσή του στη δημοσιογραφία του κόστισε το γάμο του, αλλά σύντομα, το 1993 ξαναπαντρεύτηκε την παιδική του φίλη, τη δικηγόρο Μαρίνα Γουίλερ. Όλα αυτά τα χρόνια παράλληλα με τη δημοσιογραφία «κυνηγά» και την πολιτική του καριέρα.
To 2001 εκλέχθηκε στο κοινοβούλιο ως εκπρόσωπος της πόλης Χένλι το 2004 και διορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για θέματα πολιτισμού και στη συνέχεια σκιώδης υπουργός της αντιπολίτευσης για την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Τον Μάιο του 2008 εκλέχθηκε για πρώτη φορά δήμαρχος του Λονδίνου και επανεκλέχθηκε το 2012 την περίοδο που διεξήχθησαν οι επιτυχημένοι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Το 2015 ο Μπόρις Τζόνσον συμμετείχε στις βρετανικές εκλογές και εξελέγη βουλευτής και ήδη οι φήμες τον ήθελαν να «παίζει» επιθετικά για την ηγεσία του Συντηρητικού κόμματος.
Το 2016 ενόψει δημοψηφίσματος για την συμμετοχή ή όχι της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο Μπόρις Τζόνσον υπήρξε από τους πρωτεργάτες της νικηφόρας πορείας υπέρ της αποχώρησης. Την ίδια χρονιά ανέλαβε τα καθήκοντα του υπουργού των Εξωτερικών.
Στις 9 Ιουλίου του 2018, υπέβαλε την παραίτηση του, καθώς διαφώνησε με το σχέδιο εξόδου από την Ευρωπαική Ενωση, το οποίο χαρακτήρισε πολύ ήπιο, λέγοντας πως, « το όνειρο του Brexit πεθαίνει, πνιγμένο από αχρείαστη αυτοαμφισβήτηση και ότι η χώρα οδεύει προς ένα μισο-Brexit».
Ψυχογράφημα
Εκτός από πολιτικός και δημοσιογράφος, ο Τζόνσον είναι και συγγραφέας. Μεταξύ άλλων έχει γράφει το μυθιστόρημα «72 παρθένες», «Johnson’s Life of London», «The Dream of Rome» (2007) όπου παραλληλίζει τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με την ΕΕ, βιβλίο που έγινε και ντοκιμαντέρ στο BBC.
Πληθωρική προσωπικότητα, με χιούμορ, όπου κάποιοι τον λατρεύουν και κάποιοι τον μισούν. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει προκαλέσει αντιδράσεις με δηλώσεις του ή γραπτά του, όπως για παράδειγμα όταν είχε χαρακτηρίσει τους κατοίκους του Λίβερπουλ «μίζερους κλαψιάρηδες» με αφορμή τις αντιδράσεις για την εκτέλεση του ομήρου Κεν Μπίγκλι, που αποκεφαλίστηκε στο Iράκ.
Ο Μπόρις Τζόνσον δεν χαρίζεται. Μια φορά αναφερόμενος στο κόμμα του και στις μυστικές συναντήσεις των συντηρητικών τις παρομοίασε με «όργια κανιβαλισμού και δολοφονιών, σαν κι αυτά που κάνουν στην Παπούα Νέα Γουινέα».
Καταφέρθηκε, με άρθρο του, και εναντίον του αμερικανού προέδρου Μπάρακ Ομπάμα με αφορμή τη δήλωση του τελευταίου κατά την επίσκεψή του στη Βρετανία σχετικά με τα σχέδια εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ.
Τότε ο Ομπάμα είχε πει πως είναι καλύτερα για τη Βρετανία να παραμείνει στην ΕΕ.
Αυτό αρκούσε για τον πρώην υπουργό των Εξωτερικών, ο οποίος με άρθρο του στη Sun είπε πως η στάση αυτή του Ομπάμα σημειολογικά οφείλεται στην αντιπάθεια του Ομπάμα προς τη Βρετανική Αυτοκρατορία λόγω της κενυάτικής του καταγωγής.
Όπως και να έχει κάποιοι τον χαρακτηρίζουν οπορτουνιστή, άλλοι πραγματιστή, ενώ άλλοι τον αποκαλούν ελιτιστή.
Ο Ιαν Χίλσοπ από το Private Eye γράφει: «Είναι ο δικός μας Μπερλουσκόνι».
Όσοι τον ξέρουν λένε πως παρά το εκτόπισμα και τη δημοφιλία του έχει λίγους φίλους και δεν συνδέεται εύκολα με ανθρώπους και καταστάσεις. Σίγουρα είναι αντισυμβατικός, ντύνεται άσχημα, αργεί στα ραντεβού του και είναι πολύ ανταγωνιστικός. Λένε επίσης πως οι κόσμος τον αγαπά γιατί τους κάνει και γελούν, όμως ο Φιλελεύθερος Δημοκράτης ο Νικ Κλέγκ τον περιγραφεί ως τον Βρετανό Ντόναλντ Τραμπ με πιο πλούσιο λεξιλόγιο.
Το σίγουρο είναι ότι ο Μπόρις Τζόνσον έχει την ικανότητα της πολιτικής επιβίωσης και σίγουρα θα απασχολήσει αυτή τη μεταβατική περίοδο, που δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει, για τη Βρετανία και την Ευρώπη, όταν υπάρχει ανάγκη για ηγετικές προσωπικότητες που επιτέλους θα νοιαστούν για τα μεσαία στρώματα και τους μη προνομοιούχους.