Το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής, όπως βγήκαμε με τον μικρό για τις τελευταίες προμήθειες, ο ξαφνικός ήχος των καμπανοκρουσιών με έκανε να ξεσπάσω σε βουβά αναφιλητά. «Γιατί κλαις, μαμά;»
«Γιατί οι Χαιρετισμοί ήταν η αγαπημένη λειτουργία του παππού του Γιάννη, και κάθε Παρασκευή Χαιρετισμών μου λείπει», απάντησα κοφτά σκουπίζοντας και συμμαζεύοντας βιαστικά τα δάκρυα. Έκλαιγα γιατί δεν μπορούσα να μπω στην εκκλησία να ανάψω στη μνήμη του πατέρα μου ένα κερί, έκλαιγα πιο πολύ για τα γεμάτα σκαλιά της εκκλησίας. Το σίγουρο είναι ότι αν ζούσε ο πατέρας μου, καίτοι καρδιοπαθής, θα πήγαινε και υπό την απειλή του κορονοϊού στις δοξολογίες της Παναγίας. Όπως ακριβώς έκαναν οι περισσότεροι.
Ο σκεπτόμενος πολίτης οφείλει πάντα να στέκεται απέναντι στην εξουσία, ο νοήμων άνθρωπος στέκεται πάντα κριτικός μπροστά σε εκείνους που παίρνουν τις πολιτικές αποφάσεις, ειδικά αν τους επέλεξε με την ψήφο του. Είναι όμως, κάποιες στιγμές, που όταν οι επιλογές είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, επιτρέπεται ο έπαινος. Επιβάλλεται η ανάδειξη της ορθής απόφασης και η επιδοκιμασία του προσώπου που πήρε πάνω του την ευθύνη.
Μετά το μέτωπο του μεταναστευτικού, στο οποίο η κυβέρνηση τελικά κατάφερε να αποκρούσει τον αιφνιδιασμό του Ερντογάν στον Έβρο, ο Έλληνας πρωθυπουργός καλείται ταυτόχρονα να ανταποκριθεί, να αντιμετωπίσει ένα μέτωπο παγκόσμιο. Την απειλή ενός ιού που έφτασε εξ Ανατολής, που απειλεί όλο τον πληθυσμό, έχει χιλιάδες κρούσματα και παροπλίζει τα δημόσια συστήματα υγείας. Οι περισσότεροι δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη τον κίνδυνο. Και όσοι το έχουμε αντιληφθεί, αδυνατούμε να το κάνουμε εικόνα, να το δεχθούμε ως πραγματικότητα.
Επιστήμονες εκτιμούν ότι τα κρούσματα στην Ευρώπη θα είναι εκατομμύρια. Ορισμένοι κεκλεισμένων των θυρών κάνουν λόγο για εκατοντάδες χιλιάδες θύματα. Νεκρούς. «Είναι απλά μαθηματικά», εξηγούν αν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα..
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λαμβάνει τις σωστές αποφάσεις σε αυτόν τον πόλεμο. Ο Εμανουέλ Μακρόν, ο πρόεδρος της Γαλλίας, χθες σε διάγγελμά του αυτό ακριβώς επισήμανε στους Γάλλους πολίτες: «Βρισκόμαστε σε πόλεμο με ένα αόρατο εχθρό».
Οι εχθροί είναι δύο: ο ιός που κατέφθασε από τη χώρα των δράκων και ο εαυτός μας. Κινδυνεύουμε όλοι. Πολλοί ανήκουμε σε ευπαθείς ομάδες χωρίς να το γνωρίζουμε. Ο κορονοϊός απειλεί τη ζωή και υγιών ανθρώπων σύμφωνα με τα τελευταία ιατρικά δεδομένα. Οφείλουμε να μείνουμε σπίτι μας. Οφείλουμε να βγαίνουμε μία φορά τη βδομάδα ή τις δέκα ημέρες μόνο για τρόφιμα ή φάρμακα. Δεν υπάρχουν περιθώρια για τίποτα παραπάνω. Και έτσι να δώσουμε χρόνο και χώρο στην κυβέρνηση, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, το στρατό (στον Έβρο), την αστυνομία, τους φαρμακοποιούς, τους υπαλλήλους των σούπερ μάρκετ, όλους όσους το καθήκον καλεί να βρίσκονται στις επάλξεις, να επιτελέσουν το έργο τους.
Χθες βράδυ ο Κυριάκος Μητσοτάκης με απόφαση της κυβέρνησης ανέστειλε τις λειτουργίες σε όλους τους χώρους θρησκευτικής λατρείας κάθε δόγματος και θρησκείας. Σήμερα το πρωί ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, Στέλιος Πέτσας, προϊδέαζε πολίτες και πιστούς ότι το πιθανότερο είναι φέτος να κάνουμε Πάσχα μακριά από τις εκκλησίες.
Στο χθεσινό Eurogroup, ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας πέτυχε μία μεγάλη νίκη. Η κυβέρνηση κατάφερε να αποσπάσει από τους εταίρους και τα τρία αιτήματά της. Ο στόχος του 3,5% για πρωτογενές πλεόνασμα μειώθηκε, ενώ δε θα υπολογίζονται στο τελικό αποτέλεσμα οι δαπάνες αντιμετώπισης του κορονοϊού και του μεταναστευτικού.
Η κυβέρνηση θα κληθεί να λάβει και άλλες δύσκολες αποφάσεις. Οφείλει να ζητήσει βοήθεια σε οικονομική ενίσχυση και δομές και από το ιδιωτικό κεφάλαιο. Εγκαίρως.
Στη σύγχρονη δημοκρατία τα δικαιώματα γεννάν υποχρεώσεις, και οι υποχρεώσεις δικαιώματα. Φέτος μπορεί να κάνουμε Πάσχα μακριά από τις εκκλησίες, αλλά θα βιώσουμε τα πάθη του Ιησού στο σπίτι μας. Είναι η ώρα που πρέπει να προσευχηθούμε στον Χριστό, όχι στο Θεό. Και Χριστός είναι ο Θεός μέσα μας.