Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα της NASA, η σελήνη συρρικνώνεται και υπόκειται σε συνεχείς δονήσεις.
Κατά την διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει οτι καθώς το εσωτερικό της Σελήνης ψύχεται, συρρικνώνεται σαν μία σταφίδα. Αυτό δημιουργεί γκρεμούς/ χαράδρες - ρήγματα (ρηξιγενείς ζώνες), και παρατηρούνται σε ολόκληρη την επιφάνεια.
Οι τελευταίες αναλύσεις από τις αποστολές της NASA, φέρνουν στο προσκήνιο δεδομένα σύμφωνα με τα οποία η Σελήνη πιθανόν να συνεχίζει να συρρικνώνεται ενώ παράλληλα παρατηρούνται σεισμικές δονήσεις, με τους βράχους στους γκρεμούς, να κουνιούνται. Ταυτόχρονα η ανάλυση που έγινε με την βοήθεια αλγόριθμου, έδειξε πως οι περισσότεροι από τους σεισμούς συνέβησαν όταν η Σελήνη βρισκόταν στο απόγειο της, το πιο μακρινό σημείο από την Γη στην τροχιά της.
Οι επιστήμονες παρομοιάζουν την όλη διαδικασία με αυτή που συμβαίνει σε ένα σταφύλι, όταν αυτό σταδιακά συρρικνώνεται, με τις ζάρες να κάνουν την εμφάνιση τους. Μόνο που στην περίπτωση της Σελήνης, η φλοιός γύρω από την επιφάνεια, δεν είναι ελαστικός, οπότε δεν μπορεί να τεντωθεί και γίνεται εύθραυστος/
Οι ρηξιγενείς ζώνες, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιοποιήθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Geoscience, σχηματίζονται όταν o φλοιός γύρω από την επιφάνεια κινείται και το ένα μέρος αυτού ωθείται πάνω από το άλλο.
Η Σελήνη δεν είναι ο μόνος κόσμος στο ηλιακό μας σύστημα που παρουσιάζει κάποια συρρίκνωση με την πάροδο του χρόνου. Ο πλανήτης Ερμής έχει μεγάλο αριθμό ρηξιγενών ζωνών που φτάνουν σε μήκος τα 600 χιλιόμετρα και ύψος τα 3 χιλιόμετρα. Οι γκρεμοί αυτοί είναι πολύ μεγαλύτεροι, δεδομένου του μεγέθους του, από αυτούς της Σελήνης, κάτι που αποδεικνύει πόσο πολύ έχει συρρικνωθεί.
Το ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν οι επιστήμονες είναι, αν κάτι ανάλογο συνέβη και στην Σελήνη, ή αν έλιωσε μερικώς από κάποιον ωκεανό μάγματος, του οποίου η θερμοκρασία στο εσωτερικό ήταν χαμηλότερη, κάτι που είναι και το πιθανότερο σενάριο, λόγω των μικρότερων γκρεμών που παρατηρούμε.
Πηγή: NASA, nature geoscience, HuffPost UK