Για πρώτη φορά επιστήμονες έδειξαν, μέσω απευθείας παρατήρησης της τρύπας του όζοντος με δορυφορικό όργανο του JPL της NASA, πως τα επίπεδα της – καταστρεπτικής για το όζον- ατμοσφαιρικής χλωρίνης μειώνονται, με αποτέλεσμα τη μείωση της απώλειας όζοντος.
Όπως αναφέρει η NASA, οι μετρήσεις υποδεικνύουν ότι η πτώση της χλωρίνης, ως αποτέλεσμα διεθνούς απαγόρευσης των CFC (φθοροχλωράνθρακες) είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της απώλειας όζοντος κατά περίπου 20% τον Ανταρκτικό χειμώνα σε σχέση με το 2005- το πρώτο έτος κατά το οποίο έγιναν μετρήσεις χλωρίνης και όζοντος τον Ανταρκτικό χειμώνα από τον δορυφόρο Aura της NASA.
«Βλέπουμε ξεκάθαρα πως η χλωρίνη από τα CFC μειώνεται στην τρύπα του όζοντος, και ότι λαμβάνει χώρα μικρότερη μείωση του όζοντος εξαιτίας αυτού» σημείωσε η Σούζαν Στρέιχαν, επικεφαλής ερευνήτρια και ατμοσφαιρική επιστήμονας του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκόνταρντ της NASA.
Οι φθοροχλωράνθρακες είναι χημικές συνθέσεις μακράς διάρκειας ζωής που ανεβαίνουν στη στρατόσφαιρα, όπου διασπώνται από την υπεριώδη ακτινοβολία του Ήλιου, απελευθερώνοντας άτομα χλωρίνης τα οποία στη συνέχεια καταστρέφουν μόρια όζοντος. Το στρατοσφαιρικό όζον, ως γνωστόν, προστατεύει τη ζωή στον πλανήτη απορροφώντας υπεριώδη ακτινοβολία, η οποία προκαλεί παθήσεις όπως ο καρκίνος του δέρματος, βλάπτει τα φυτά κ.α.
Δύο χρόνια μετά την ανακάλυψη της τρύπας του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική το 1985, υπεγράφη το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, που λειτουργούσε ρυθμιστικά για τις ουσίες που βλάπτουν το στρώμα του όζοντος. Τροποποιήσεις οι οποίες ακολούθησαν οδήγησαν στον σταδιακό τερματισμό της παραγωγής CFC.
Προηγούμενες μελέτες έχουν χρησιμοποιήσει στατιστικές αναλύσεις αλλαγών στο μέγεθος της τρύπας του όζοντος για να δείξουν πως οι ρυθμοί απώλειας όζοντος μειώνονται. Η μελέτη αυτή είναι η πρώτη που χρησιμοποιεί μετρήσεις των χημικών εντός της τρύπας του όζοντος για να επιβεβαιώσεις πως όχι μόνο η απώλεια όζοντος μειώνεται, αλλά και ότι η μείωση αυτή προκαλείται από την αντίστοιχη μείωση των CFC.