Οι νόμοι δεν είναι ίδιοι σε όλες τις χώρες. Κάποιοι νόμοι που για εμάς είναι αδιανόητοι να υπάρχουν, σε άλλες χώρες λόγω κουλτούρας και ιστορίας έχουν θεσπιστεί και τους εφαρμόζει όλος ο κόσμος. Στη Νέα Ζηλανδία για παράδειγμα η νομοθεσία επιτρέπει στους πολίτες να αφοδεύουν σε δημόσιους χώρους, αρκεί να πιστεύουν ότι δεν τους βλέπουν. Τώρα, μια οργάνωση για υπεύθυνο κάμπινγκ ζητά να γίνουν πιο αυστηρές οι σχετικές διατάξεις.
Επί του παρόντος, είναι παράπτωμα να αφοδεύει ή να ουρεί κάποιος σε δημόσιο χώρο στη Νέα Ζηλανδία, με εξαίρεση τις δημόσιες τουαλέτες. Όμως, αν κάποιος μπορεί να αποδείξει πως είχε λόγο να πιστεύει ότι δεν τον έβλεπε κανείς εκείνη τη στιγμή, μπορεί να γλιτώσει το πρόστιμο των 200 δολαρίων.
Τώρα, η Ένωση Υπεύθυνων Κατασκηνωτών υποστηρίζει ότι ο νόμος θα πρέπει να απαιτεί οι πολίτες να κάνουν την «ανάγκη» τους τουλάχιστον 50 μέτρα από υδατορεύματα και να θάβουν τα περιττώματα σε βάθος τουλάχιστον 15 εκατοστών.
«Δεν είναι τόσο η ενέργεια που δημιουργεί ανησυχία, αλλά οι ορατές επιπτώσεις», δήλωσε ο Μπομπ Όσμπορν, εκπρόσωπος της Ένωσης Υπεύθυνων Κατασκηνωτών. Η οργάνωση συστάθηκε το 2017 για να υποστηρίξει το ελεύθερο κάμπινγκ, με τη λογική ότι δεν θα έπρεπε να μπαίνει στο στόχαστρο αυτός ο τρόπος διακοπών, αλλά οι άνθρωποι που συμπεριφέρονται άσχημα.
Το ελεύθερο κάμπινγκ έχει βρεθεί πολλές φορές στα πρωτοσέλιδα στη Νέα Ζηλανδία τα τελευταία χρόνια, λόγω των ανησυχιών για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον. Τακτικά εμφανίζονται στα τοπικά ΜΜΕ δημοσιεύματα που συνδέουν εκείνους που κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ με αύξηση των περιττωμάτων και του πεταμένου χαρτιού υγείας σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς. Μάλιστα, κάποιοι δήμοι απαγόρευσαν το ελεύθερο κάμπινγκ σε συγκεκριμένες περιοχές.
Οι κόντρες ανάμεσα σε κατασκηνωτές, ντόπιους και την κυβέρνηση κορυφώθηκε στα τέλη του 2020. Αφορμή η δήλωση του υπουργού Τουρισμού, Στιούαρτ Νας, ότι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές «σταματούν στην άκρη του δρόμου και αφοδεύουν στα υδατορεύματά μας». Φέτος αναμένεται να κατατεθούν στη Βουλή πιο αυστηρά μέτρα για το ελεύθερο κάμπινγκ, όπως πρόστιμα για εκείνους που επιδεικνύουν κακή συμπεριφορά.
Ο Όσμπορν επέμεινε ότι είναι άδικο να κατηγορούνται όσοι κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ για το πρόβλημα της χώρας με τη δημόσια αφόδευση. «Δεν υπάρχει καμία απόδειξη που να συνδέει κάποια συγκεκριμένη ομάδα με αυτή την ανεπιθύμητη πρακτική που επηρεάζει ταξιδιώτες κάθε ημέρες, σε όλη της Νέα Ζηλανδία», δήλωσε.
Η οργάνωση πιστεύει ότι η ελαχιστοποιήση των «πιο ανεπιθύμητων επακόλουθων» θα είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα βραχυπρόθεσμα. Αλλά η τοποθέτηση περισσοτέρων τουαλετών για τους ταξιδιώτες θα είναι η καλύτερη λύση μακροπρόθεσμα.
Το έλευθερο κάμπιγκ έφτασε στο αποκορύφωμά του το 2019, λίγο πριν η χώρα κλείσει τα σύνορά της λόγω Covid-19. Τα κυβερνητικά στοιχεία κατέγραψαν περίπου 245.000 ελεύθερους κατασκηνωτές εκείνο το έτος, και από αυτούς, οι 91.000 ήταν κάτοικοι της Νέας Ζηλανδίας.
Το 2021, ο Νας ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση θα απαγορεύσει το ελεύθερο κάμπινγκ. Μάλιστα θα επέβαλε αυστηρότερα πρόστιμα για όσους συμπεριφέρονται άσχημα και επέβαλε επίσης αυστηρότερους περιορισμούς για το πού μπορούν να παρκάρουν οι κατασκηνωτές.
Πηγή: The Guardian