Ένας νευροχειρουργός υποστηρίζει ότι είχε μια επιθανάτια εμπειρία καθώς πέθανε όντας επτά μέρες σε κώμα αλλά ένα πνεύμα τον έφερε πίσω στη ζωή μέσω μίας σκουληκότρυπας.
Ο δρ Έμπελ Αλεξάντερ, συγγραφέας του «Heaven: A Neurosurgeon’s Journey», έχει αφιερώσει τη ζωή του στο να αποδείξει ότι υπάρχει παράδεισος στη μετά θάνατον ζωή και έχει ήδη γράψει ένα βιβλίο σχετικά.
Μιλώντας αποκλειστικά στη Sun ισχυρίζεται ότι είδε ένα όμορφο πνεύμα πάνω σε ένα φτερό πεταλούδας, που τον πήρε μαζί του και τον έφερε πίσω στη ζωή μέσω μιας σκουληκότρυπας.
Το 2008 έπεσε σε κώμα λόγω οξείας βακτηριακής λοίμωξης με αποτέλεσμα ο εγκέφαλός του «να μην είναι σε θέση να δημιουργήσει όνειρα ή παραισθήσεις».
Ενώ πάλευε για τη ζωή του, άρχισε να βλέπει σκοτεινές φιγούρες αλλά θυμάται ότι δεν φοβόταν.
Ερωτηθείς για το πώς έμοιαζε ο παράδεισος, ο δρ Αλεξάντερ λέει ότι «σε όσους το περιέγραψε, δεν το βρήκαν πολύ ωραίο μέρος».
Ο ίδιος θυμάται ότι ένιωθε περικυκλωμένος από ασχημάτιστο σκοτάδι και δεν θυμόταν τίποτα από τη ζωή του. Ευτυχώς, τον έσωσε ένα «λευκό φως» μαζί με μια «τέλεια μελωδία»
«Και όλα αυτά με οδήγησαν μέσα από αυτή τη σκουληκότρυπα στην Κοιλάδα της Πύλης, όπως την αποκαλώ» περιγράφει. Αφού βγήκε από τη σκουληκότρυπα, ο δρ Αλεξάντερ αντίκρισε έναν «τέλειο» κόσμο με κάποια «γήινα χαρακτηριστικά».
«Είδα μια χώρα με όμορφη με πυκνά δάση, λιβάδια και καταρράκτες που χύνονταν σε κρυστάλλινες λίμνες» λέει χαρακτηριστικά.
«Ήταν κάτι σαν τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα. Ένας τέλειος κόσμος» λέει ο νευροχειρουργός και στη συνέχεια περιγράφει πώς έμοιαζε ο «πνευματικός του οδηγός».
Έμοιαζε με «αγνή αγάπη» και είχε «αστραφτερά μπλε μάτια, ωραία ζυγωματικά και πλατύ χαμόγελο αλλά δεν μιλούσε» λέει ο γιατρός.
Το πνεύμα τον γέμισε με μηνύματα αγνής, ανόθευτης αγάπης, ενώ ο ίδιος καβάλησε ένα φτερό πεταλούδας προς τον τελικό προορισμό τον οποίο ονομάζει «Ο Πυρήνας».
Στην ιστοσελίδα του, ο γιατρός περιγράφει με λεπτομέρειες το ταξίδι του στο «ατελείωτο μελανό σκοτάδι» του Πυρήνα και τους αγγελικούς ύμνους που ακούγονταν.
«Ο Αλλάχ, ο Βισνού, ο Ιεχωβά, ο Γιαχβέ είναι μια θεότητα που υπάρχει και στον οποίο οι θρησκείες δίνουν διάφορα ονόματα αλλά είναι μια οντότητα που δεν μπορώ να περιγράψω» σημειώνει.
Ενώ βρισκόταν σε κώμα, ο Δρ Αλεξάντερ λέει ότι πέρασε από διάφορες φάσεις αλλά πάντα έπαιρνε το ίδιο μήνυμα: «Σε αγαπούν βαθιά και σε λατρεύουν για πάντα. Δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι».
Εφτά μέρες αφότου πάλευε για τη ζωή του όντας σε κώμα, ο νευροχειρούργος ξύπνησε και η οικογένειά του δεν μπορούσε να πιστέψει ότι έβλεπε έναν άλλον άνθρωπο.
«Νομίζω ότι πραγματικά οι δικοί μου άνθρωποι τρομοκρατήθηκαν. Ήταν όλοι εκστασιασμένοι που γύρισα από τον θάνατο αλλά τις πρώτες 36 ώρες ήμουν σχεδόν τρελός».
Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του ο Αλεξάντερ τρόμαξε την αδελφή του, κάνοντας τον… Βούδα. «Καθόμουν στο κρεβάτι σαν μικρός Βούδας και έλεγα “Όλα είναι καλά” κοιτώντας τους όλους βαθιά στα μάτια» περιγράφει ενώ, όπως λέει, ο ίδιος δεν το θυμάται.
Αυτή η επαφή με τον θάνατο και τον παράδεισο άλλαξε τη σχέση που είχε μέχρι τότε με τη θρησκεία και τον Θεό και από… αρνητής έγινε πιστός.
Ο Δρ Αλεξάντερ μεγάλωσε ως Μεθοδιστής, αλλά άρχισε να αμφισβητεί τη θρησκεία του όταν άρχισε να σπουδάζει στο Χάρβαρντ.
«Απλώς δεν μπορούσα να καταλάβω πώς η συνειδητή επίγνωση θα μπορούσε να επιβιώσει μετά το θάνατο του εγκεφάλου και του σώματος» θυμάται. «Αυτό ήταν ένα μεγάλο μυστήριο για μένα, και γι’ αυτό νομίζω ότι πέρασα αυτό το ταξίδι από τον θάνατο πίσω στη ζωή».
Στη συνέχεια, ψάχνοντας τη βιολογική του οικογένεια, έγινε αγνωστικιστής και σήμερα αντιλαμβάνεται τη θρησκεία σαν κάτι που θα έπρεπε να ενώνει όλους τους ανθρώπους.
Η σύσταση του γιατρού μετά την επιθανάτια εμπειρία του είναι απλή: μην περιμένετε. «Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το τι θα συμβεί όταν πεθάνεις, αλλά κυρίως με το πώς επιλέγεις να ζεις κάθε μέρα και πώς φέρεσαι στον εαυτό σου και τους άλλους ανθρώπους. Μην περιμένετε να κάνετε την ανασκόπηση της ζωής σας στο τέλος της ζωής σας. Κάντε το κάθε μέρα» προτρέπει.
Ο γιατρός παραδέχεται με υπερηφάνεια ότι δεν φοβάται τον θάνατο, αλλά εκμεταλλεύεται κάθε στιγμή που έχει στο γήινο βασίλειο.
«Νομίζω ότι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να πούμε είναι ότι έχουμε έναν σκοπό για τον οποίο υπάρχουμε. Υπάρχει νόημα στη ζωή μας και τα στοιχεία από επιστημονική άποψη ότι η συνείδησή μας επιβιώνει του σωματικού θανάτου και ότι η δύναμη της αγάπης είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μας συνδέει» καταλήγει ο νευροχειρούργος.