Νέες φωτογραφίες του πολυαναμενόμενου «Αγαμέμνονα» στην Επίδαυρο που θα ταράξει τα νερά

Λίγες ώρες έχουν απομείνει για την παγκόσμια πρεμιέρα του αισχύλειου Αγαμέμνονα, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του γερμανού σκηνοθέτη, Ούλριχ Ράσε, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Έχοντας αναμετρηθεί στο πρόσφατο παρελθόν με το αρχαίο δράμα σε μεγάλα ευρωπαϊκά θέατρα (Επτά επί Θήβας/Αντιγόνη – 2017, Πέρσες – 2018, Βάκχες, Ηλέκτρα – 2019, Οιδίποδας – 2020), έρχεται για πρώτη φορά στην Επίδαυρο για να παρουσιάσει τη δική του ανάγνωση επάνω στον Αγαμέμνoνα, τοποθετώντας ηθοποιούς και μουσικούς σε μια μηχανική περιστρεφόμενη σκηνή, η οποία για δύο ολόκληρες ώρες θα κινείται ασταμάτητα.

Με βασικό χαρακτηριστικό, την ασυνήθιστη και εντυπωσιακή σκηνική του γλώσσα, ο Ράσε είναι από τους πιο συναρπαστικούς και περιζήτητους γερμανούς σκηνοθέτες, με σημαντική απήχηση στο νεανικό θεατρόφιλο κοινό. Με μηχανοκίνητα σκηνικά, εντυπωσιακούς φωτισμούς και έντονη μουσική, ο Ράσε εξωθεί τους ηθοποιούς του σε μια βαθιά υπαρξιακή όσο και «μανιακή» ερμηνεία που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.

Η ζωντανή μουσική από τα τύμπανα της ορχήστρας, μαζί με τους υποβλητικούς φωτισμούς από τρεις μεγάλες οθόνες στο βάθος της σκηνής αναμένεται να δημιουργήσουν ένα κλίμα έκστασης, αναδεικνύοντας συγχρόνως το κεντρικό θέμα που προτάσσει ο Ράσε στον δικό του Αγαμέμνονα: τον πόλεμο.

Ο πόλεμος για τον γερμανό σκηνοθέτη είναι ένα θέμα επίκαιρο σε όλες τις εποχές και πράγματι ο Αγαμέμνονας, όπως τον διαβάζει σήμερα ο Ράσε από τη συναρπαστική γερμανική μετάφραση του Βάλτερ Τζενς, δεν επικεντρώνεται τόσο στον αέναο κύκλο της βίας και την εκδίκηση, αλλά στις συνέπειες του πολέμου, είτε μιλάμε για τους νικημένους είτε –στην περίπτωση του συγκεκριμένου έργου– για τους νικητές.

Πώς βιώνει μια κοινωνία την επιστροφή των νικητών όταν οι μισοί άνδρες έχουν πεθάνει; Πώς βιώνει ο κόσμος μας σήμερα την απώλεια τόσων και τόσων ζωών στην Ουκρανία, στον πόλεμο του σήμερα;

Στην ανάγνωση του Ράσε ο Αγαμέμνονας επιστρέφει από την Τροία καταρρακωμένος και όχι ήρωας. Η Κασσάνδρα που φέρνει μαζί του, λάφυρο από τον πόλεμο, αναγνωρίζει την κατάρα και καθιστά σαφές ότι ο δρόμος στον οποίο βαδίζουν δεν είναι σωστός. Η δε Κλυταιμνήστρα δεν αποσαφηνίζεται ποτέ αν είναι καλή ή κακή. Αν είναι μια μάνα που πενθεί τον χαμό της κόρης της ή μια τακτικίστρια που συνεχίζει τον κύκλο της βίας. Ο Αισχύλος –κατά τον Ράσε– μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε κάθε χαρακτήρα σε βάθος και σε μια σκληρή εποχή, όπως η δική μας, να έρθουμε για άλλη μια φορά αντιμέτωπες/οι με τις συνέπειες του πολέμου. Αυτό έχουμε πάλι σήμερα (όπως και τότε) να διαπραγματευτούμε.

Και αυτό θα επιχειρήσει να κάνει ο Ράσε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου σε μια απολύτως καλοκουρδισμένη χορογραφία-ερμηνεία υπό τους ήχους ζωντανής μουσικής του Νίνο βαν Βερς.

Η παράσταση περιέχει γυμνές σκηνές.