Όπως έγραψε ο Σαίξπηρ, «Η ζωή δεν είναι παρά μια κινούμενη σκιά» και ο Ντένζελ Ουάσινγκτον είναι ο άμοιρος παίκτης που εξακολουθεί να μην ακούγεται, τουλάχιστον για τα BAFTA.
Με αυτά τα λόγια εκκινεί το δημοσίευμα που υπογράφει στο Variety ο Clayton Davis για την απουσία του Ντένζελ Ουάσινγκτον από τις φετινές υποψηφιότητες των BAFTA.
«Με περισσότερους από 65 κινηματογραφικούς ρόλους, εννέα υποψηφιότητες για Όσκαρ (εκ των οποίων δύο νίκες) και πάνω από 270 διακρίσεις και επαίνους στη 45χρονη καριέρα του, ο Ντένζελ Ουάσινγκτον θεωρείται κατά γενική ομολογία ως ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του. Ωστόσο και παρά την εξαιρετική διαδρομή του, παραμένει αναμφισβήτητα blind spot για τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογραφικών και Τηλεοπτικών Τεχνών (BAFTA)», γράφει με νόημα ο Davis.
«Η φετινή χρονιά δεν αποτελεί εξαίρεση. Την Τετάρτη 15 Ιανουαρίου, αποκαλύφθηκαν οι υποψηφιότητες για τα βραβεία BAFTA και ο ηλικίας 70 ετών Ουάσινγκτον, ήταν ακόμη μία φορά επιδεικτικά απών για τον ρόλο του κακού στην επική ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ ‘Μονομάχος ΙΙ’».
Ο Αμερικανός ηθοποιός υποδύεται τον Macrinus, έναν πρώην σκλάβο που στην ταινία διαχειρίζεται έναν «στρατό» μονομάχων και ονειρεύεται να κυβερνήσει τη Ρώμη, σε μία ερμηνεία που χαρακτηρίστηκε «εκπληκτική» ήδη από την πρώτη προβολή σε μέλη της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και του SAG (Σωματείο Αμερικανών Ηθοποιών).
«Χαράξτε από τώρα το όνομα του Ντένζελ Ουάσινγκτον στο Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου για το Gladiator 2», ανέφερε ένα από τα ενθουσιώδη σχόλια. Πέρα από τις πρώτες αντιδράσεις, η υποκριτική του χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς «πολυεπίπεδη», μία ερμηνεία που αξίζει να βραβευτεί.
Παρόλο που ο Ουάσινγκτον ήταν στην αρχική longlist των 10 υποψηφίων στην κατηγορία Β΄ Ανδρικού Ρόλου, δεν κατάφερε να προκριθεί στην τελική λίστα των έξι υποψηφίων, στην οποία είναι μεταξύ άλλων, ο Κίραν Κάλκιν για το «A Real Pain» και ο Γκάι Πιρς για το «The Brutalist».
«Η παράλειψη αυτή έρχεται να προστεθεί στο αινιγματικό μοτίβο των BAFTA να αγνοεί έναν από τους πιο πολυβραβευμένους ηθοποιούς του κινηματογράφου», γράφει ο Clayton Davis, θυμίζοντας τόσο την εκπληκτική ερμηνεία του στην ταινία του Σπάικ Λι «Malcolm X» (1992), που θεωρείται μια από τις καλύτερες της καριέρας του όσο και στην ταινία «Training Day» (2001) του Αντουάν Φουκουά, που του χάρισε το δεύτερο Όσκαρ -τις οποίες τα BAFTA αγνόησαν-, αλλά και τον ρόλο του στο «The Tragedy of Macbeth» (2021) του Τζόελ Κοέν, που του χάρισε ακόμη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Θεωρείται από πιθανό έως περίπου βέβαιο ότι ο Ντένζελ Ουάσινγκτον θα λάβει εφέτος την 10η υποψηφιότητά του για Όσκαρ -υπομονή μέχρι τις 23 Ιανουαρίου-, όμως τελικά, πόση σημασία έχουν όλα αυτά για έναν ηθοποιό ο οποίος έχει κερδίσει εδώ και χρόνια την αληθινή εκτίμηση του κοινού;