«Βασίλισσα της disco» τη δεκαετία του 1970, με 32 singles στο αμερικανικό Billboard Hot 100, μια επιτυχία στο Top 40 κάθε χρόνο μεταξύ 1976 και 1984 -η πρώτη καλλιτέχνις με τρία συνεχόμενα διπλά άλμπουμ στην κορυφή του αμερικανικού chart Billboard 200- πωλήσεις που ξεπερνούν τα 100 εκατ. δίσκους, πέντε Βραβεία Grammy, μία φωνή μέτζο σοπράνο εκπληκτικών δυνατοτήτων και τραγούδια που έγιναν παγκόσμιες επιτυχίες -«Love to Love You Baby», «I Feel Love» «No More Tears (Enough Is Enough)», «She Works Hard For The Money» -που έγινε ύμνος για τις εργαζόμενες Αμερικανίδες τη δεκαετία του ’80- «Bad Girls».
Κι όμως. Όπως ακούγεται να λέει στο νέο ντοκιμαντέρ του HBO με τίτλο «Love to Love You, Donna Summer», «Έχω μια μυστική ζωή [...] Με κοιτάζεις, αλλά αυτό που βλέπεις δεν είναι αυτό που είμαι».
Είναι μία από τις πολλές φορές που η Ντόνα Σάμερ μιλάει απευθείας στον φακό του Ρότζερ Ρος Ουίλιαμς και της κόρης της, Μπρούκλιν Σουντάνο, οι οποίοι συνυπογράφουν τη σκηνοθεσία της ταινίας που κυκλοφόρησε τον Μάιο και αποκαλύπτει τους προσωπικούς δαίμονες και τις πιο σκοτεινές μέρες της διάσημης τραγουδίστριας.
Με ηχητικό υλικό από τα απομνημονεύματά της που κυκλοφόρησαν το 2003 με τίτλο «Ordinary Girl», και οικιακές lo-fi ταινίες που γύρισε η ίδια, το ντοκιμαντέρ στρέφει τον φακό στην αυθόρμητη, χιουμοριστική πλευρά της και φωτίζει μία διαφορετική εικόνα της διάσημης τραγουδίστριας, η οποία απεβίωσε σε ηλικία 63 ετών το 2012 μετά από μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα. Μεταξύ αυτών, και στην αγάπη της για τη ζωγραφική.
Η Ντόνα Σάμερ -που δεν είχε φοιτήσει σε σχολή καλών τεχνών, αλλά είχε γνώσεις ιστορίας της τέχνης- άρχισε να ζωγραφίζει από την εφηβεία, αλλά μόλις τη δεκαετία του 1990 παρουσίασε έκθεση με τα έργα της στις Circle Galleries του Λος Άντζελες, του Σαν Ντιέγκο και του Μαϊάμι.
«Υπήρχε χρώμα γύρω μου», λέει στο ντοκιμαντέρ, εξηγώντας ότι σε αντίθεση με τη σκηνή, όπου μετά τις εμφανίσεις της έφευγε «άδεια», ένιωθε τη ζωγραφική σαν άμεση, απτή απόδειξη του ταλέντου της, χωρίς τις παρεμβάσεις ατζέντηδων και μάνατζερ.
Η άγνωστη στο ευρύ κοινό αυτή πλευρά της Ντόνα Σάμερ, πέρα από το ντοκιμαντέρ, ήλθε ξανά σε πρώτο πλάνο με την πρόσφατη δημοπρασία του οίκου Christie’s στη Νέα Υόρκη, που περιλάμβανε πίνακες της, λαμπερά κοστούμια από τις εμφανίσεις της, σπάνιες φωτογραφίες, χειρόγραφα με στίχους και άλλα προσωπικά αντικείμενα.
Γεννημένη στη Μασαχουσέτη το 1948, η Σάμερ και τα έξι αδέλφια της μεγάλωσαν από τους γονείς τους, έναν κρεοπώλη και μία δασκάλα, σε ένα βαθιά θρησκευόμενο σπίτι. Από κορίτσι της χορωδίας που τραγουδούσε γκόσπελ στην εκκλησία της Βοστώνης και μόλις λίγες εβδομάδες πριν την αποφοίτηση από το λύκειο, η Σάμερ έφυγε για τη Νέα Υόρκη, όπου έγινε τραγουδίστρια της μπλουζ ροκ μπάντας Crow, και σύντομα αναζήτησε την τύχη της στη Γερμανία. Τρία χρόνια μετά εγκαταστάθηκε στη Βιέννη και το 1973 παντρεύτηκε τον Αυστριακό ηθοποιό Helmuth Sommer, με τον οποίο απέκτησε την κόρη της, Mimi,
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, γνώρισε διεθνή επιτυχία με τα τραγούδια «I Feel Love», «Last Dance» και «Bad Girls», που την ανέδειξαν σε αδιαμφισβήτητη «Βασίλισσα της Disco», φήμη που τροφοδοτήθηκε από τη γόνιμη μουσική συνεργασία της με τον παραγωγό και μέντορά της, Giorgio Moroder.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, άρχισε να απολαμβάνει μια πιο ήρεμη ζωή. Ξαναπαντρεύτηκε, με τον μουσικό Μπρους Σουντάνο, και απέκτησε δύο κόρες, την Μπρούκλιν και την Αμάντα. Άρχισε να ζωγραφίζει στο ράντσο των 56 στρεμμάτων που ζούσαν στο Thousand Oaks και παρότρυνε τις κόρες της να ζωγραφίζουν μαζί της.
Στη ζωγραφική, η Ντόνα Σάμερ έπαιξε με τους δικούς της όρους, επιλέγοντας συνήθως τη μεγάλη κλίμακα, με μια δυνατή, εκφραστική χρωματική παλέτα και θέτοντας στο επίκεντρο γυναίκες που διψούσαν για ελευθερία και χειραφέτηση. Διόλου τυχαία, σε ένα σημείο του ντοκιμαντέρ παρομοιάζει τη μουσική βιομηχανία «με βιασμό και κακοποίηση ξανά και ξανά», ενώ μιλά και για τη σεξουαλική κακοποίηση της από έναν ιερέα στην εφηβεία της.
Την εποχή που έγινε διάσημη κόντεψε να βάλει τέλος στη ζωή της, βγαίνοντας στο περβάζι ενός παραθύρου σε ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης. Ήταν 1976 και η κατάθλιψη την «τσάκιζε». Εκείνη την περίοδο διατηρούσε δεσμό με τον Γερμανό καλλιτέχνη Peter Mühldorfer, ο οποίος, σύμφωνα με τη μαρτυρία της, ζήλευε την καριέρα της που είχε αρχίσει να εκτοξεύεται και την κακοποιούσε σωματικά.
Όπως εξηγεί στο Love to Love You, η κόρη της, Mimi, η ζωγραφική είχε μεγάλη επίδραση στη μητέρα της. «Ήταν πραγματικά στο στοιχείο της» όταν ζωγράφιζε.
Με πληροφορίες από Art News