Την ανάγκη ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, να «κρατήσει την ψυχραιμία του» υπογραμμίζει ο Χιούγκο Ντίξον, του Reuters News, σε άρθρο του το οποίο δημοσιεύεται στους New York Times.
Όπως σημειώνει, ο Έλληνας πρωθυπουργός «διέβη τον Ρουβίκωνα» ζητώντας παράταση του «μισητού» προγράμματος διάσωσης της χώρας, «εγκαταλείποντας πολλές προεκλογικές υποσχέσεις».
«Ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει επιστροφή. Αλλά μπορεί να επιτύχει νίκη μέσα από μια διαφαινόμενη ήττα, εάν αγκαλιάσει με ζέση τις δραστικές μεταρρυθμίσεις» προσθέτει.
Ο Ντίξον σημειώνει ότι ο κ. Τσίπρας έκανε πίσω το βράδυ της Παρασκευής, όταν έγινε ξεκάθαρο ότι αποκτούσε ισχύ το «bank run» και ότι θα χρειάζονταν μέτρα ελέγχου ροής κεφαλαίων εντός των ημερών, εκτός και αν επιτύγχανε συμφωνία με τους δανειστές. «Η κυβέρνηση η ίδια θα χρεοκοπούσε μέσα σε εβδομάδες» εκτιμά, προσθέτοντας ότι οι Έλληνες θα υπέφεραν ακόμη περισσότερο.
«Ο Έλληνας πρωθυπουργός έπρεπε να αποδεχτεί πρακτικά οτιδήποτε οι δανειστές του, με επικεφαλής τη Γερμανία, απαιτούσαν. Η Αθήνα, ωστόσο, εξασφάλισε μία δυνάμει σημαντική παραχώρηση: θα μπορεί να προτείνει τη δική της λίστα μεταρρυθμίσεων».
Ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε να «καταπιεί ένα πολύ πικρό φάρμακο», καθώς δεν έπρεπε απλά να ζητήσει παράταση του προγράμματος, αλλά και να υποσχεθεί να μην ανακαλέσει τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες είχαν προβεί προηγούμενες κυβερνήσεις ή να παρουσιάσει δικά του «αμφιλεγόμενα» μέτρα κατά την τετράμηνη περίοδο στην οποία θα διεξάγει διαπραγματεύσεις για νέα μακροπρόθεσμη συμφωνία.
Η στροφή αυτή θα «εξοργίσει την ισχυρή σκληροπυρηνική αριστερή πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά «είναι προς το συμφέρον του ελληνικού λαού» σημειώνει ο Χιούγκο Ντίξον, τονίζοντας ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός πρέπει να αντισταθεί στους πειρασμούς να παρουσιάσει προτάσεις «με μισή καρδιά», οι οποίες θα εξευμένιζαν τους «εξτρεμιστές συναδέλφους του».
«Αντ'αυτού, η Αθήνα θα έπρεπε να προτείνει δραστικές μεταρρυθμίσεις που η προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση ήταν πολύ μπλεγμένη σε συγκρούσεις για να “αγκαλιάσει”. Θα έπρεπε να να εκπλήξει τους εταίρους της με τον ζήλο της και έτσι να βοηθήσει στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης τους».
Ο κ. Τσίπρας εδώ και καιρό λέει ότι «θέλει να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά και τα ειδικά προνόμια, καθώς και να ελέγξει τους ολιγάρχες που ελέγχουν μεγάλα κομμάτια της οικονομίας...τώρα είναι η ευκαιρία του να αποδείξει ότι το εννοεί».
Στην κορυφή της λίστας, εκτιμά ο αρθρογράφος, θα έπρεπε να είναι η δημιουργία μιας πραγματικά ανεξάρτητης φορολογικής αρχής. Επίσης, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα έπρεπε επίσης να υποσχεθεί να άρει τα προνόμια όσον αφορά στη φορολογία και την κοινωνική ασφάλεια που απολαμβάνουν οι πλούσιοι. «Για παράδειγμα, οι δικαστές, οι στρατηγοί και οι υψηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι θα έπρεπε να περιμένουν για τις συντάξεις τους τόσο όσο οι απλοί άνθρωποι. Παρομοίως, η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία θα έπρεπε να χάσει τις απαλλαγές της από τον καθόλου δημοφιλή φόρο περιουσίας. Και η κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να συνεχίσει να πληρώνει τις συντάξεις και τους μισθούς των ιερέων. Η Εκκλησία θα έπρεπε να προσφερθεί να τα πληρώνει η ίδια. Ακόμη, ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε επίσης να αναβιώσει μια ιδέα την οποία είχε απορρίψει ο κ. Σαμαράς, να φορολογήσει τους πλούσιους πλοιοκτήτες της χώρας. Είναι εκπληκτικό το ότι ξεγλιστρούν από το φορολογικό “δίχτυ”. Επόμενη στη λίστα θα έπρεπε να είναι η απελευθέρωση των αγορών, οι οποίες ακόμα κωλύονται από περιοριστικές πρακτικές. Αυτό θα προσέλκυε επενδύσεις και θα έδινε στους καταναλωτές ένα καλύτερο “deal”».
Συνεχίζοντας, ο Ντίξον υπογραμμίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να στήσει μια «bad bank» στις γραμμές αυτού που έχουν κάνει η Ισπανία και Ιρλανδία. «Ο διαχωρισμός των μη εξυπηρετούμενων δανείων δεν θα απελευθέρωνε απλά τις τράπεζες έτσι ώστε να παρέχουν πίστωση στην οικονομία, αλλά θα βοηθούσε και στην εκκαθάριση της διαφθοράς, καθώς πολλά από τα “κακά” δάνεια παρέχονται σε ολιγάρχες οι οποίοι ασκούν πιέσεις στις τράπεζες για να μην προβούν σε κατασχέσεις», αναφέρεται.
Οι δανειστές της Ελλάδας έχουν «στριμώξει» τη χώρα, σημειώνει ο αρθρογράφος, καθώς δεν έχουν πει ακριβώς πώς θα παρέχουν στην Αθήνα τα χρήματα για την αποφυγή χρεοκοπίας τον επόμενο μήνα. «Έχουν παρουσιάσει ως δέλεαρ την πιθανότητα χαλάρωσης της δημοσιονομικής λιτότητας, αλλά δεν έχουν πει κατά πόσο».
Εάν ο Έλληνας πρωθυπουργός μπορέσει να εκπλήξει τους εταίρους με δραστικές μεταρρυθμίσεις, τότε αυτοί θα είναι πιο πρόθυμοι να βρουν τα λεφτά για να αποφύγει η Αθήνα τη χρεοκοπία, εκτιμά ο αρθρογράφος, καθώς και να χαλαρώσουν τη δημοσιονομική πίεση, επιτρέποντας στην κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει κάποιες από τις πολιτικές της κατά της φτώχειας. «Επίσης, θα είναι πιο θετικοί απέναντι στο κούρεμα του τεράστιου χρέους της Ελλάδας, μια ιδέα που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα».
Καταλήγοντας, ο Ντίξον αναγνωρίζει ότι δεν θα είναι εύκολο για τον κ. Τσίπρα να τα κάνει όλα αυτά, «τόσο εξαιτίας των ακροαριστερών συναδέλφων του και των συμφερόντων που υποστηρίζουν το κόμμα του. Αλλά είναι αρκετά δημοφιλής για να τα καταφέρει».