Όλοι οι εργαζόμενοι ανεξάρτητα αν ανήκουν στον ιδιωτικό ή στο δημόσιο τομέα έχουν δικαίωμα σε δίκαιους μισθούς που τους επιτρέπουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.
Η διατήρηση της κατάργησής τους επί 13 χρόνια μετά την έκτακτη και εξαιρετική νομοθέτηση του Ν.4093/2012 στερείται παντελώς δημοσιονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και συνταγματικής νομιμοποίησης.
Δικαιολογία πλέον δεν υπάρχει
Ενώ η χώρα μας έχει βγει από τα Μνημόνια ήδη από το 2019, η Κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται να συζητήσει το ενδεχόμενο αποκατάστασης της μισθολογικής απώλειας των δημοσίων υπαλλήλων.
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία πλέον για την παρακράτηση τμήματος των μισθών των εργαζομένων και των συντάξεων του Δημοσίου, ειδικά μετά την έξοδο της χώρας μας από τα Μνημόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ κατέθεσε τροπολογία κοστολογημένη για επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού στο Δημόσιο, για όλες τις κλίμακες.
Με βάση τη σχετική έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, το συνολικό κόστος της παρέμβασης φτάνει τα 2,1 δισεκατομμύρια ευρώ. Και αν υπολογιστεί και η αφαίρεση του φόρου, οι ασφαλιστικές εισφορές, οι εισφορές για συντάξεις, ο ΦΠΑ, το τελικό κόστος επιβάρυνσης για τα δημόσια ταμεία είναι στο 1 δις.
Ο δημοσιονομικός χώρος υπάρχει σύμφωνα με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που παρουσίασε πρόσφατα το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Υπάρχει και για το 2025 και για το 2026 έως και το 2028.
Το ΠΑΣΟΚ συντάσσεται με την Κυβέρνηση
Το ΠΑΣΟΚ έχει μία στάση αναμονής γενικά σε όλα. Θέλει να γίνει το λάθος από την Κυβέρνηση και να πέσει με λογική ώριμου φρούτου, όπως με τον ίδιο τρόπο βρέθηκε στην αξιωματική αντιπολίτευση όταν ο Σύριζα διασπάστηκε με τις παλινωδίες της προηγούμενης ηγεσίας. Αλλά το ΠΑΣΟΚ με αυτή την τακτική δείχνει ότι δεν έχει ένα πολιτικό αφήγημα για την εποχή μετά την Κυβέρνηση της ΝΔ.
Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ είναι ένα βήμα μπροστά. Με πρωτοβουλίες που στριμώχνουν την Κυβέρνηση και με προτάσεις στην κοινωνία. Δεν μπορεί η Χαριλάου Τρικούπη να συμφωνεί ότι πρέπει να αποκατασταθούν οι μνημονιακές απώλειες εισοδημάτων που υπέστησαν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν θα ψηφίσει την τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.
Ο 13ος και ο 14ος μισθός είναι αίτημα για επιβίωση με αξιοπρέπεια.
Η επαναφορά των δώρων στους δημόσιους υπαλλήλους δεν αφορά μια δωρεά, μια κίνηση αλληλεγγύης, ένα φιλοδώρημα.
Είναι δικαίωμα των εργαζομένων και κατάκτηση τους και με αυτό το σκεπτικό πρέπει να αποδοθεί. Οι οικογένειες των δημοσίων υπαλλήλων ζουν μια οικονομική αιμορραγία και εξαιτίας της αισχροκέρδειας που στηρίζει η Κυβέρνησή τα τελευταία χρόνια.
Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα υποχώρησαν κατά ποσοστό πάνω από 30% λόγω μνημονίων, οικονομικής κρίσης και ακρίβειας. Ενώ αντίθετα αυξήθηκαν στην Ευρώπη.
Η επαναφορά των 13ου-14ου μισθού είναι ένα δίκαιο αίτημα, καθώς κάθε αύξηση στο εισόδημα των εργαζομένων θα οδηγήσει σε ανάπτυξη και ενίσχυση των τοπικών οικονομιών.. Τα δώρα στους δημοσίους υπαλλήλους δεν θα καταλήξουν σε κάποια offshore, όπως γίνεται με την επιχειρηματική ελίτ της χώρας αλλά στην αγορά.
Ευρωπαϊκή οδηγία 2041/ 2022
Ορίζει περαιτέρω ότι πρέπει τα κράτη-μέλη να διασφαλίζουν επαρκείς ελάχιστους μισθούς κατά τρόπο που να επιτρέπει στους ίδιους και στις οικογένειες τους την εκπλήρωση των αναγκών τους με βάση τις εθνικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες .Ο 5163/2024 ενσωματώνει την οδηγία 2041/ 2022 περί επαρκών κατώτατων μισθών στην ευρωπαϊκή ένωση στην εθνική έννομη τάξη.
Η Κυβέρνηση όταν πρόκειται για το εισόδημα των εργαζομένων επικαλείται δημοσιονομική στενότητα. Μοιράζει αλλού τα εκατομμύρια.
Το 1ο ερώτημα συνεπώς που γεννάται είναι το εάν επαρκεί ο βασικός μισθός για έναν δημόσιο υπάλληλο υπό την έννοια της οδηγίας και για την οικογένειά του για να αντιμετωπίσει τις αλλεπάλληλες οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις διαβιώντας με αξιοπρέπεια.
Η απάντηση είναι σαφώς ότι δεν επαρκεί.
Το 2ο ερώτημα είναι αν υπάρχει το δημοσιονομικό περιθώριο. Και εδώ η απάντηση είναι σαφής, έχουμε θηριώδη υπερπλεονάσματα. Μόνο για το 2024 ξεπέρασαν τα 8,4 δισ. Τα ταμεία του Κράτους μπουκώνουν από τις υψηλές τιμές των προϊόντων που καλούνται οι πολίτες να πληρώνουν συνεχώς.
Ένα μέρος των πλεονασμάτων πρέπει να επιστρέψει στην κοινωνία. Δεν μπορεί μία Κυβέρνηση να επαίρεται για τους ρυθμούς ανάπτυξης και οικονομικής ευρωστίας και να μην αποδίδει τα οφειλόμενα στους εργαζόμενους. Δεν υπάρχει δικαιολογία.