Πώς είναι άραγε να κάνεις social media και επικοινωνία σε έναν Οίκο Τελετών; Τον τελευταίο 1,5 χρόνο ο Υποψήφιος Διδάκτωρ του Α.Π.Θ. Ευθύμιος Σαββάκης έχει δώσει την καλύτερη απάντηση, καθώς οι καμπάνιες και οι καινοτόμες ιδέες του για τον Οίκο Τελετών «Φάνης Μπαμπούλας & Υιός» έχουν κάνει πολλάκις τον γύρο του ελληνικού διαδικτύου και έχουν διδαχτεί μέχρι και σε αίθουσες Πανεπιστημίων.
Ο ίδιος βρέθηκε στη σκηνή του TEDx των Χανίων προσκεκλημένος να μιλήσει για το ξεχωριστό Case Study που έχει δημιουργήσει μέσα στον διαφημιστικό κόσμο της χώρας. Κι ενώ στο πρώτο μέρος της ομιλίας ανέλυσε τις ιδέες, τις συνεργασίες και τις καμπάνιες του Οίκου Τελετών, στο δεύτερο ανακοίνωσε την περιπέτειά του με τον καρκίνο, αναλύοντας τη φιλοσοφία του γύρω από τη ζωή και αφήνοντας άφωνο το κοινό.
Όπως αναφέρει και ο ίδιος στο συνοδευτικό κείμενο της ανάρτησής του στο Facebook:
«Η δική μου περίπτωση, μέσα σε όλα αυτά, είχε, όμως, κι ένα σουρεάλ (δεν βρίσκω άλλη λέξη) στοιχείο. Διαγνώστηκα με καρκίνο τους πρώτους μήνες που έκανα social media και επικοινωνία στον «Φάνης Μπαμπούλας & Υιός». Έναν Οίκο Τελετών! Σουρεάλ; Ναι. Απίστευτο; Ναι. Θυμάμαι έναν από τους ογκολόγους μου να προσπαθεί να σπάσει τον πάγο των πρώτων ραντεβού και να μου κάνει κουβέντα για τη ζωή, τη δουλειά και τα όνειρά μου. Με ρώτησε ποιο είναι το αγαπημένο μου πρότζεκτ αυτή την περίοδο. Του απάντησα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αντίδρασή του (όπως δεν μπορώ να φανταστώ -ούτε κατά διάνοια- το τί σκέφτονταν οι γονείς και οι φίλοι μου όταν έκαναν την σύνδεση). Τους καταλαβαίνω. Ήταν περισσότερο σουρεάλ από ότι θα μπορούσε να αντέξει το μυαλό τους. Το οποιοδήποτε μυαλό. Ακολούθησαν καμία 10αρια τέτοια σκηνικά μέσα στο νοσοκομείο. Η ζωή γράφει τα πιο σουρεάλ σενάρια. Ξεκάθαρα. Πιστεύω ότι το κάνει εσκεμμένα. Για να μετριάσει ορισμένες φορές την παράνοια των στιγμών».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ομιλία του μέσα σε λίγες μέρες έφτασε τις 10 χιλιάδες προβολές, με τα μηνύματά της να αναπαράγονται συνεχώς από χρήστες του διαδικτύου και media και τον ίδιο να εξηγεί στην ανάρτησή του τη φιλοσοφία πίσω από την αποκάλυψή του.
«Δεν ήθελα να κάνω, όμως, μία ομιλία για τον καρκίνο. Την έχουν κάνει άλλοι καλύτερα από εμένα. Ήθελα να μιλήσω για την ίδια τη ζωή. Ως μέρος ενός σουρεάλ σκηνικού που περιείχε την ασθένεια στο ένα άκρο και έναν Οίκο Τελετών στο άλλο. Έτσι, λοιπόν, δέχτηκα την πρόταση του TEDx Chania για να βρεθώ στη σκηνή του. Οι υπέροχοι άνθρωποί του με φώναξαν για να μιλήσω για τη δουλειά μου στον Μπαμπούλα. Δεν είχαν (προφανώς) ιδέα για αυτό που είχα περάσει. Κι ότι η ομιλία μου θα ήταν χωρισμένη σε 2 ενότητες. Μπαμπούλας και ζωή. Ζωή και Μπαμπούλας. Το κατάλαβαν στην πρόβα. Θυμάμαι μία εθελόντρια να γελάει και μετά να παθαίνει σοκ. Να ρωτάει τι είπα στη διπλανή της. Αν άκουσε καλά. Έτσι, κύλησε και η ομιλία πάνω στη σκηνή. Από κάτω 500 άτομα.
Όλοι περίμεναν να ακούσουν την ιστορία πίσω από το πρότζεκτ του Μπαμπούλα (που τόσο αγαπώ). Περίμεναν να γελάσουν. Δεν ήταν ακριβώς έτσι. Στα μισά τους ανακοίνωσα ότι πολλές φορές η ζωή δεν σου σερβίρει τα παγωτά που θέλεις. Και εξήγησα τη νοοτροπία μου. Περί ζωής. Στο τέλος της ομιλίας κατεβαίνω και κάθομαι σε μία γωνία. Μέσα σε μία ώρα ήρθαν να μου μιλήσουν οκτώ άνθρωποι. Που περνούν καρκίνο ή κάποιο άλλο σοβαρό θέμα οι ίδιοι, οι γονείς ή κάποιος συγγενής και σύντροφος. Στάθηκαν στα λόγια μου. “Δεν είμαστε μόνοι σε αυτό. Και δεν είμαστε και οι μόνοι”. Τότε κατάλαβα ότι αυτή η ομιλία είχε όντως νόημα. Είναι ωραίο να μοιράζεσαι. Και ευλογία να μπορείς να κάνεις έστω έναν άνθρωπο να σκεφτεί λίγο διαφορετικά. Έστω και λίγο».
Δείτε ολόκληρη την ομιλία: