Από την κατάδυση στην Λέσβο στη μάχη για τη διάσωση του Ειρηνικού από το πλαστικό

Ένα καλοκαίρι στην Λέσβο, ο Boyan Slat, δεκαέξι ετών τότε, βούτηξε στη θάλασσα και τότε αναδύθηκε με μία σπουδαία ιδέα: Να καθαρίσει από τα πλαστικά τους Ωκεανούς
|
Open Image Modal
Ο 24χρονος Μπόγιαν «εμπνεύστηκε» για να δώσει τη μεγάλη μάχη κατά του πλαστικού στον Ειρηνικό Ωκεανό, όταν κολύμπησε στην Ελλάδα!
Michel Porro via Getty Images

O Boyan Slat είναι ένας 24χρονος Ολλανδός πρωτοπόρος που το 2013 ίδρυσε την μη κερδοσκοπική εταιρεία The Ocean Clean Up με στόχο να αφαιρέσει τα πλαστικά απορρίμματα από τη θαλάσσια περιοχή Great Patch Garbage που βρίσκεται μεταξύ της δυτικής ακτής των ΗΠΑ και της Χαβάης.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι στην περιοχή-που είναι τεσσεράμισι φορές μεγαλύτερη από τη Γερμανία-επιπλέουν 80.000 τόνοι πλαστικού. Όσο πλαστικό πετάνε δηλαδή δύο εκατομμύρια Γερμανοί το χρόνο.

Οι προβλέψεις σοκάρουν. Μέχρι το 2050, η ποσότητα πλαστικού στους ωκεανούς αναμένεται να ξεπεράσει τον αριθμό των ψαριών καταστρέφοντας τη θαλάσσια ζωή, το οικοσύστημα, αναγκάζοντας τα ψάρια να απορροφούν χημικές ουσίες, οι οποίες περνάνε και στον άνθρωπο, όταν τα τρώμε.

Ο Slat πάντως είχε δηλώσει πέρυσι στο Business Insider, ότι όταν το πλωτό φράγμα του εγκατασταθεί, θα είναι σε θέση να απομακρύνει το 50% του πλαστικού μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.

Πώς λειτουργεί όμως η συσκευή του Ocean Cleanup Array για την περισυλλογή των απορριμάτων;

Το Ocean Cleanup Array αποτελείται από μια σειρά πλωτών φραγμάτων, που συγκεντρώνουν τα σκουπίδια. Από εκεί στη συνέχεια τα πλαστικά αντικείμενα διαχωρίζονται αποτελεσματικά.

Εάν δηλαδή η δύναμη των θαλάσσιων ρευμάτων συγκεντρώσει αρκετά σκουπίδια στο φράγμα, οι αισθητήρες ειδοποιούν τα κεντρικά γραφεία Σαν Φραντσίσκο.

Σύμφωνα με το σχέδιο, ένα πλοίο θα βγάζει στη στεριά το πλαστικό που έχει συγκεντρωθεί κάθε έξι έως οχτώ εβδομάδες. Η εταιρεία αναφέρει πως ακόμα και τα πιο μικρά κομμάτια πλαστικού, μπορούν να «αιχμαλωτιστούν» από το φράγμα.

Αναλυτικότερα, ο σχεδιασμός του Ocean Cleanup Array περιλαμβάνει δύο τεράστια πλωτά «χέρια», μήκους 50 χιλιομέτρων (35 μίλια), που συνδέονται σε σχήμα «V» και αγκυροβολούν στον πυθμένα του ωκεανού.

Από τα χέρια αυτά θα κρέμονται κουρτίνες από πολύ ισχυρό πλαστικό μήκους 3 μέτρων κάτω από την επιφάνεια του νερού. Τα ωκεάνια ρεύματα, θα φέρνουν τα απόβλητα στη σχήματος «V” κατασκευή και τα πλαστικά θα συγκεντρώνονται σε μια κυλινδρική πλωτή πλατφόρμα διαμέτρου 11 μέτρων που θα μπορεί να αποθηκεύσει έως και 3.000 κυβικά μέτρα από πλαστικό (106.000 κυβικά πόδια) – πολύ περισσότερο από μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων – για ενδεχόμενη συλλογή από ένα πλοίο.

Ένας ηλιακός ιμάντας μεταφοράς έχει προβλεφθεί για τα μεγαλύτερα κομμάτια από πλαστικό, τα οποία θα τεμαχίζονται πριν καταλήξουν στον κύλινδρο. 

Στις 8 Σεπτεμβρίου η εταιρεία δεσμεύεται ότι το πρώτο σύστημα του εγχειρήματος θα έχει παραδοθεί.

Οι επικριτές

Η δυσπιστία ξεκινά από τη θεωρία ότι το πλαστικό που βρίσκεται στη θάλασσα είναι σπασμένο σε τόσο λεπτά κομμάτια, ώστε είναι δύσκολο να συλλεχθεί.

Επιπλέον,  η «Sueddeutsche Zeitung» το περασμένο έτος ανέφερε ότι το πλαστικό στον ωκεανό είναι διάσπαρτο και είναι αδύνατο να συγκεντρωθεί σε ένα φράγμα. Ακόμα και οι μηχανικοί αμφιβάλλουν αν ο σχεδιασμός θα μπορούσε να αντέξει στις ορμητικές δυνάμεις της θάλασσας.

Οι πιθανότητες επιτυχίας πάντως είναι με το μέρος του 24χρονου Slat. Αλλά ακόμα και αν αποτύχει, δεν έχουν επενδυθεί πολλά εκατομμύρια για τον συγκεκριμένο σχεδιασμό. Τίποτα δεν χάνεται.

Το πιο σημαντικό είναι ότι ο 24χρονος Ολλανδός έφερε στο φως στοιχεία για τη θαλάσσια μόλυνση που δεν τα είχαμε καν φανταστεί. Και όλα αυτά χάρη στις διακοπές του στην Ελλάδα.

*Το κείμενο αρχικά δημοσιεύτηκε στη γερμανική έκδοση της HuffPost και αποδόθηκε στα ελληνικά