Τα νέα μέτρα παρουσιάστηκαν από τον υπουργό Υγείας ως μονόδρομος. Και έτσι είναι. Όταν μετράς 6.000 κρούσματα καθημερινά και σου λένε πως στις ΜΕΘ κινδυνεύουμε να μοιράσουμε χαρτάκια για να παίρνουν σειρά οι ασθενείς με Covid, δεν έχεις και πολλές επιλογές. Από κάπου πρέπει να πιαστείς. Κάτι να κάνεις, πριν χαθεί η μπάλα.
Όσο λογικό κι αν ακούγεται αυτό, όμως, άλλο τόσο λογική - για την ακρίβεια ακόμα λογικότερη - ακούγεται στα δικά μου αυτιά η κουβέντα που μου είπε ο καθηγητής Ηλίας Μόσιαλος πριν από μερικά 24ωρα: Όχι, δεν συμφωνώ ότι χρειαζόμαστε νέα μέτρα. Τί νόημα έχει να επιβάλει κάποιος νέα μέτρα, αν τα προηγούμενα απλώς δεν εφαρμόζονται. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να εφαρμόζονται τα μέτρα και οι νόμοι.
Ειλικρινά, δεν βρήκα λόγια ή λόγο να αντικρούσω τα επιχειρήματά του.
Είναι τόσο απλό. Αν απλώς εφαρμόζουμε ως πολίτες τους νόμους, αν συμπεριφερθούμε ως στοιχειωδώς υπεύθυνοι πολίτες και άνθρωποι όλοι μας (ή έστω η μεγάλη πλειοψηφία), τότε δεν θα χρειαστούμε ούτε περισσότερα μέτρα, ούτε περισσότερους κανόνες.
Οι εμβολιασμένοι οφείλουμε να σεβόμαστε τα δικαιώματα των ανεμβολίαστων. Να μην τους καταδιώξουμε, να μην τους επιτεθούμε φραστικά, να μην παραβιάζουμε κανένα από τα νόμιμα δικαίωματά τους. Στο σώμα τους, στο σπίτι τους και στην άσκηση δραστηριοτήτων που προϋποθέτουν τεστ, προκειμένου να μετακινηθούν σε χώρους εργασίας, ή εστίασης ή όπου τέλος πάντων υπάρχει συνάθροιση ή συνύπαρξη περισσότερων ανθρώπων σε κλειστούς χώρους.
Οι ανεμβολίαστοι, αντίστοιχα, να κάνουν όσα λέει ο νόμος. Να φοράνε μάσκα όταν κινούνται σε χώρους εργασίας ή αλλού. Να την φοράνε οπουδήποτε κινούνται μεταξύ πολλών άλλων ανθρώπων. Να φοράνε μάσκα είτε πιστεύουν - είτε δεν πιστεύουν στον κορονοϊό και στο εμβόλιο. Γιατί είναι υποχρέωση - δεν είναι στην διακριτική μας ευχέρεια το ζήτημα. Να κάνουν τεστ, εφόσον αυτό ορίζεται από τα μέτρα που η Πολιτεία αποφάσισε. Γιατί είναι κι αυτό υποχρέωση - δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια κανενός. Και να μην έχουν την απαίτηση να μπουν σε κανένα χώρο χωρίς να περάσουν από έλεγχο, εφόσον αυτό προβλέπεται από τις αποφάσεις της Πολιτείας.
Εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι: να δείχνουμε το πιστοποιητικό εμβολιασμού, ή το πιστοποιητικό νόσησης (όσοι διαθέτουν) χωρίς να δυσφορούμε, όσες φορές κι αν μας το ζητάνε υπάλληλοι καταστημάτων ή άλλοι αρμόδιοι. Να μην διανοηθούμε καν να αναζητήσουμε ή να σκαρώσουμε ένα πλαστό πιστοποιητικό για κανένα λόγο. Δεν είναι στην διακριτική μας ευχέρεια, είναι υποχρέωσή μας.
Υποχρέωση έχουμε όλοι μας - εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι - να αποτρέψουμε και ένα διχασμό από το πουθενά.
Ορισμένοι σχεδόν φανερά τον επιδιώκουν, κυρίως με σκοπό να αντλήσουν δημοφιλία ή να αποκομίσουν άλλα κέρδη (βλέπε πολιτική επιρροή σε ένα ”παρθένο” χώρο, όπου διαγκωνίζονται νεόκοποι πολιτικολογούντες, κινούμενοι στα εντελώς άκρα του πολιτικού φάσματος δεξιά κι αριστερά). Ορισμένοι, ίσως και με οικονομικά κίνητρα.
Μπορεί κάποιος να ισχυρίζεται ότι καταπιέζεται, ότι δεν του αρέσει η υποχρεωτικότητα που ισχύει για συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες (γιατρούς και νοσηλευτές, καθώς και εργαζόμενους σε κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων), ή να θεωρεί πως θίγονται οι ελευθερίες του από τον ένα ή τον άλλο νόμο.
Κι εμένα θίγονται οι δικές μου, όμως, όταν ο διπλανός μου δεν εφαρμόζει το νόμο. Και θίγονται πολύ.
Δικαιώματα έχει ο ανεμβολίαστος, αλλά έχει και ο εμβολιασμένος.
Δικαιώματα έχεις εσύ, αλλά και εγώ.
Ο νόμος είναι μία άλλη υπόθεση. Δεν εφαρμόζεται α λα καρτ και δεν υπάρχει περιθώριο να διαλέγουμε μόνο τους νόμους ή τα άρθρα του Συντάγματος που μας αρέσουν. Τυχόν ενστάσεις μπορούν να υποβληθούν στα δικαστήρια.
Όσοι όμως, φωνάζουν για δικαιώματα ή ελευθερίες τους που θίγονται, οφείλουν προηγουμένως να τηρούν όλους τους νόμους. Μάσκα, πιστοποιητικό και τεστ.