Τα τελευταία χρόνια η σύγκρουση για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής μεταξύ του σιιτικού Ιράν και της σουνιτικής Σαουδικής Αραβίας μαίνεται με κύριες εστίες της, την Υεμένη και την Συρία.
Τα δύο κυριότερα μέτωπα της σύγκρουσης ισχύος, η Συρία και η Υεμένη, έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο, έχοντας κοστίσει μέχρι στιγμής πολλά δισεκατομμύρια δολάρια και δεκάδες χιλιάδες ζωές, προκαλώντας μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση.
Γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτός ο κίνδυνος μιας ανάφλεξης στην Μέση Ανατολή, αν στην παραπάνω κατάσταση προστεθεί και η πρόσφατη κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ιράν – Ισραήλ με αφορμή το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, αλλά κυρίως του ολοένα και αυξανόμενου στρατιωτικού αποτυπώματος του Ιράν στη Συρία.
Με την αποχώρηση των ΗΠΑ από την συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, πράξη που εξάλλου ήταν προεκλογική δέσμευση του Προέδρου Τράμπ, τέθηκε σε λειτουργία μια ωρολογιακή βόμβα, που όταν εκραγεί είναι σχεδόν σίγουρο πως θα οδηγήσει στη σύρραξη, που από ότι φαίνεται τόσο πολύ επιζητούν οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Σ. Αραβία και το Ιράν.
Το Ισραήλ όλα αυτά τα χρόνια προσπαθεί με κάθε τρόπο να παρεμποδίσει την ολοκλήρωση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, φοβούμενο πως αν η Τεχεράνη αποκτήσει την «βόμβα», θα κάνει πράξη τις απειλές του, για εξαφάνιση του Ισραήλ από τον χάρτη.
Τόσο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τράμπ, όσο και ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπένταζμιν Νετανιάχου, στο εσωτερικό βρίσκονται αντιμέτωποι με σοβαρά πολιτικά προβλήματα – έρευνα για την πιθανή συμμετοχή του στην εμπλοκή της Ρωσίας στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ και αντιστοίχως, για τον Νετανιάχου, τις καταγγελίες και αστυνομικές έρευνες για σκάνδαλα διαφθοράς. Ένας πόλεμος με το Ιράν αποτελεί το τέλειο τρικ για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και την απόκτηση πολύτιμου πολιτικού κεφαλαίου στο εσωτερικό των χωρών τους.
Άλλωστε, οι, μέχρι στιγμής, μοναδικές ενέργειες του Αμερικανού Προέδρου Τραμπ, οι οποίες έτυχαν της υποστήριξης σχεδόν από όλους στις ΗΠΑ, ήταν οι στρατιωτικές δράσεις κατά του καθεστώτος Άσαντ στην Συρία.
Εκτός αυτού, πρόσφατα ο Πρόεδρος Τραμπ αντικατέστησε τους πιο μετριοπαθείς συμβούλους και αξιωματούχους της Κυβέρνησης του, με πιο πολεμοχαρείς προσωπικότητες (βλ. νέος ΥΠΕΞ ο Μάικ Πομπέο, Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας ο Τζον Μπόλτον κ.ά.).
Οι όροι των ΗΠΑ για την υπογραφή μια νέας συμφωνίας με τον Ιράν που έδωσε στην δημοσιότητα ο Αμερικανός Υπ. Εξωτερικών Πομπέο, ισοδυναμούν με ολοκληρωτική παράδοση του Ιράν και καταδεικνύουν ότι ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται για συμβιβαστικές λύσεις, αλλά για πλήρη αποδοχή των αμερικανικών θέσεων. Αυτή η πρακτική, φαίνεται πως αρχίζει να γίνεται πάγια πολιτική των ΗΠΑ σε όλα τα ζητήματα και με όλους τους συνομιλητές της (βλ. αμυντικές δαπάνες ΝΑΤΟ, δασμούς, Nord Stream II, κλπ.).
Ο Πρωθυπουργός Νετανιάχου είναι από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές μιας στρατιωτικής λύσης στο ζήτημα των πυρηνικών του Ιράν. Είναι γνωστό ότι κατά το παρελθόν, ο ίδιος τουλάχιστον δύο φορές έχει δώσει εντολή για να πραγματοποιηθεί επίθεση κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν, οι οποίες δεν εκτελέστηκαν από την ηγεσία του Ισραηλινού Στρατού, λόγω πιέσεων από την τότε κυβέρνηση Ομπάμα. Από ότι φαίνεται, αυτή τη φορά, έχοντας μια φιλική αμερικανική κυβέρνηση στο πλευρό του, η επιθυμία του θα γίνει πραγματικότητα.
Στο Ιράν, η μετριοπαθής κυβέρνηση του Ρουχανί δέχεται σφοδρότατες πιέσεις από τις πιο ακραίες φωνές, ιδιαίτερα από υψηλόβαθμα στελέχη των Φρουρών της Επανάστασης, οι οποίοι νιώθουν προδομένοι από την αποχώρηση των ΗΠΑ από την συμφωνία για τα πυρηνικά και επιθυμούν την σύγκρουση, πριν οι νέες κυρώσεις στραγγαλίσουν οικονομικά εκ νέου το Ιράν.
Ο εμφύλιος στη Συρία ουσιαστικά οδεύει προς το τέλος του, με μεγάλο νικητή τον Άσαντ. Τα εδάφη υπό τον έλεγχο των Τζιχαντιστών έχουν μειωθεί δραματικά, με τους περισσότερους από αυτούς να έχουν καταφύγει σε ορεινές περιοχές.
Η Ρωσία, έχοντας σχεδόν πετύχει τον αντικειμενικό της σκοπό στη Συρία – την διατήρηση της επιρροής της –, βλέπει τα στρατηγικά της συμφέροντα να αποκλίνουν με αυτά του Ιράν και φοβάται πως μια ανάφλεξη μεταξύ Ιράν και των συμμάχων των ΗΠΑ στην περιοχή μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την θέση του Άσαντ στην Συρία.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πρόεδρος Πούτιν άσκησε πιέσεις για να αποσυρθούν οι Ιρανικές δυνάμεις από τα σύνορα Συρίας και Ισραήλ, ύστερα από το μπαράζ Ισραηλινών επιθέσεων στην Συρία.
Το Ιράν έχει δώσει διορία στους Ευρωπαίους, να του προσφέρουν αντισταθμιστικά οφέλη στις επερχόμενες κυρώσεις των ΗΠΑ, ώστε η Τεχεράνη να παραμείνει στην συμφωνία. Οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι δέχονται ισχυρότατες πιέσεις από τις ΗΠΑ για μια σειρά ζητημάτων, δύσκολα θα επιλέξουν να προχωρήσουν σε μια πλήρη σύγκρουση με τις ΗΠΑ και το πιο πιθανό είναι να ανταλλάξουν το Ιράν για να λάβουν αμερικανικές υποχωρήσεις σε ζητήματα όπως οι δασμοί, το εμπόριο, η ενέργεια κ.ά..
Είναι εξαιρετικά απίθανο η Ρωσία ή Κίνα να εμπλακούν στρατιωτικά με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ για χάρη του Ιράν.
Αν το Ιράν «δεν κρύβει κάποιον άσο στο μανίκι του», σίγουρα, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την ισχύ των Αμερικανών, των Ισραηλινών και των συμμάχων τους. Είναι πολύ πιθανό ότι ακόμα και το Ισραήλ μόνο του μπορεί να πετύχει την καταστροφή των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν.
Το ερώτημα είναι με τι κόστος θα καταφέρουν την καταστροφή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, να μην ξεχνάμε ότι η Χεζμπολάχ έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο οπλοστάσιο ρουκετών και πυραύλων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να σπείρουν τον όλεθρο κατά του Ισραήλ.