Ο Ερντογάν και η απειλή του
Open Image Modal
OZAN KOSE via Getty Images

Ο Tom Ellis στην e-Kathimerini της 17ης Ιουλίου σε άρθρο του με τίτλο Erdogan’s memory, the ‘eight’ and Greek-Turkish relations, υποστηρίζει ότι είναι λάθος του Ερντογάν να παροξύνει τις σχέσεις του με την Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, “he’s making a big mistake by adding fuel to the fire and increasing tensions with Greece”. Νομίζω πως το άρθρο εκφράζει μιαν ήκιστα ρεαλιστική άποψη και οπτική. Ο αρθρογράφος, θέλοντας να είναι κατευναστικός και ρεαλιστής, σφάλλει οφθαλμοφανώς.

Η επιθετική πολιτική του Ερντογάν τον ωφελεί και βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, και γιατί δημιουργεί πανικό στο ελληνικό υπουργείο εξωτερικών που βρίσκεται συνέχεια προ τετελεσμένων, θλιβερός ουραγός των εξελίξεων αλλά και γιατί δείχνει στην διεθνή κοινότητα ποιος είναι ο big boss της περιοχής. Με ποιόν πρέπει να διαπραγματεύονται.

Όλα τ´άλλα αποτελούν καθησυχαστικές μεν πλάνες, αλλά πάντως... πλάνες. Ο Ερντογάν έχει καταφέρει τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο επί Σημίτη να τις καταστήσει σήμερα πιο κόκκινες και από τη φανέλα του Ολυμπιακού. Και συνεχίζει φερόμενος με τον αυταρχικό αλλά αποτελεσματικό τρόπο των προτύπων του Πούτιν και Τράμπ προξενώντας ντελίριο φανατισμού στο αχανές εσωτερικό της χώρας του.

Επειδή στη διεθνή σκηνή δίκαιο δεν δημιουργεί μόνο ο ισχυρότερος αλλά και αυτός που επωφελείται από τα κατ´εξακολούθηση λάθη των αντιπάλων του. Όπως επί παραδείγματι συνέβη με την τόσο επιπόλαιη πρόσκληση του Ερντογάν στην Ελλάδα από τον Κοτζιά, η οποία κατέδειξε δραματικά το απαράσκευο της πολιτικής και πολιτειακής μας ηγεσίας.

Ο Ερντογάν σταθερά προκαλώντας σταθερά κερδίζει και στα σημεία και στην ουσία σε τρόπον ώστε η ελληνική πλευρά να βρίσκεται σε διαρκώς ατελέσφορη άμυνα. Τότε όμως τα γκολ μπαίνουν βροχή. Ελπίζω να παρακολούθησε το πρόσφατο Μουντιάλ ο κύριος Tom Ellis και να το λάβει υπόψη του σε μελλοντικές του αναλύσεις. Σε αυτή την δύσκολη φάση των ελληνοτουρκικών σχέσεων με δεδομένη την τρέλα των διαξιφισμών ΗΠΑ και ΕΕ αλλά και την σύγκλιση ΗΠΑ - Ρωσίας ο Ερντογάν ξαναγίνεται περίπου απρόσβλητος και υπεράνω κριτικής ή προβλεψιμότητας. Ό τι χειρότερο δηλαδή για τους εγχώριους, αριστεροαδέξιους μάγους μας.